อี้หราน... โชคดีกว่าเธอ! โจว เชียนหยุนหรี่ตาลงเมื่อนึกถึงอดีตของเธอ ครั้งหนึ่ง เธอเคยคิดว่าเธอได้พบกับผู้ชายที่เต็มใจจะต่อสู้ทั้งโลกเพื่อเธอ
แต่ปรากฏว่าผู้ชายคนนั้นกลับมองว่าเธอเป็นศัตรูของเขา
น่าสงเพชและไร้สาระ นั่นคือความคิดเห็นของเธอเกี่ยวกับความสัมพันธ์ในครั้งนั้น
ตอนนี้เธอแค่อยากให้อาหยันน้อยเติบโตมาอย่างดี
อี้ จิ่นหลีก้มศีรษะลงมองดูมุมปากของหลิง อี้หรานที่ได้รับบาดเจ็บ เขาเห็นว่าแก้มของเธอก็บวมเช่นกัน มุมปากของเธอยังมีเลือดไหลออกมาอยู่
เขาขมวดคิ้ว ยกปลายนิ้วเรียวลูบไล้บาดแผลของเธอเบา ๆ “ใครทำพี่?”
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เธอถามกลับ
“ผมเพิ่งทำธุระเสร็จและบังเอิญผ่านมา ก็เลยแวะมาหาพี่” โชคดีที่เขามาหาเธอ ถ้าเขาไม่มา เธอคงโดนพ่อกับแม่เลี้ยงแกล้งไม่หยุด “เมื่อกี้ใครตีพี่?” เขาถามซ้ำ
“แม่เลี้ยงของฉัน” หลิง อี้หรานกล่าว ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดจนกว่าเขาจะได้คำตอบ “แต่ฉันตบเธอคืนแล้ว”
อี้ จิ่นหลีเหลือบมองฟาง ซุ่ยเอ๋อ
ฟาง ซุ่ยเอ๋อรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ความหวาดกลัวก่อเกิดขึ้นในใจของเธอ “คุณต้องการอะไร? แล้วถ้า… ถ้าฉันตีเธอแล้วจะทำไม? เธอจะไปหาหมอก็ได้นะ ฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้…”
อี้ จิ่นหลีค่อย ๆ เดินเข้าไปหาฟาง ซุ่ยเอ๋อ ก่อนจะตบเข้าที่หน้าเธออย่างแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...