พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 618

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง... ตระกูลของเขาให้ความสำคัญกับทายาทผู้สืบทอดตระกูลมาก

“แล้วยังไง? ตอนที่เราเริ่มออกเดทกันครั้งแรก ผมบอกพี่แล้วไงว่าแม้ว่าผมจะมีลูกเป็นของตัวเองไม่ได้ ก็ไม่เป็นอะไร ผมรักพี่ ไม่ใช่ลูก” เธอคือสิ่งเดียวในโลกที่มีความสำคัญต่อเขา

“แต่ว่า...” เธอยังคงชั่งใจ

‘มันไม่สำคัญจริง ๆ เหรอ? จะมีผู้ชายกี่คนในโลกนี้ที่ยอมรับการไม่มีลูกได้?’

“อี้หราน! สำหรับฉัน ลูกเป็นเพียงทายาทของตระกูลอี้เท่านั้น ฉันไม่ใช่คนที่รักใครไปทั่ว ถ้าเธอและฉันมีลูกด้วยกันในอนาคต ฉันอาจจะรักพวกเขา ถ้าเราไม่มีลูก เราก็รับเลี้ยงเด็กจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหรือจากญาติคนอื่นในตระกูลอี้ได้ ทุกอย่างไม่มีปัญหาสำหรับฉันเลย ทั้งหมดที่ฉันสนใจก็คือเธอจะแต่งงานกับฉันไหม?” เขากล่าว

ในช่วงท้ายของประโยค เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาร้อนแรง เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกเขาจับขังอยู่ในตาข่าย เธอไม่สามารถซ่อนตัวหรือหนีจากเขาไปได้และยิ่งไปกว่านั้น... เธอไม่จะหนี!

เธอรักเขามากเกินกว่าจะซ่อนตัวหรือวิ่งหนี

“ตกลง” เพียงสองคำนั้นที่หลุดออกจากปากเธอ

รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็จับมือเธอและจูบเรียวนิ้วยาวของเธอ “ผมจะไม่มีวันปล่อยพี่ไปตลอดชีวิต...”

เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลเข้าสู่หัวใจจากปลายนิ้ว

การได้ความรักจากเขาเป็นเหมือนเรื่องมหัศจรรย์

“ถ้าอย่างนั้น… ห้ามปล่อยฉันไปนะ จิน” เธอก้มลงและลูบใบหน้าของเขา จากนั้นเธอจูบเข้าที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง

นี่คือจูบสาบานของพวกเขา