พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 648

คุณยายยังไม่ทันพูดจบประโยค เธอก็จากไปเสียก่อน แม้ว่าตาและปากของเธอยังคงเปิดอยู่ แต่เธอกลับไม่หายใจแล้ว

หลิง อี้หรานจ้องมองหญิงชราอย่างว่างเปล่าขณะที่น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา

แพทย์และพยาบาลที่อยู่ข้าง ๆ ได้กำหนดเวลาการตายของคุณยายของเธอ และกล่าวกับหลิง อี้หรานว่า “ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คุณหลิง”

‘ขอแสดงความเสียใจ...’ ครอบครัวคนเดียวที่เธอเหลืออยู่กลับจากเธอไป!

จู่ ๆ หลิง อี้หรานก็กรีดร้องออกมาและนอนลงข้าง ๆ ร่างกายที่ไร้ลมหายใจของคุณยาย

ร่างกายของคุณยาย... ยังอุ่นอยู่ แต่เธอกลับไม่หายใจแล้ว เธอจะไม่ได้ยินคุณยายเรียกเธอว่า อี้หรานอีกต่อไปและเธอก็จะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของคุณยายอีก...

หลิง อี้หรานร้องไห้ขณะที่อี้ จิ่นหลียืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบสงบ

เขารู้ว่าเธอเสียใจมากในตอนนี้ คุณยายของเธอเป็นผู้อุปถัมภ์ คุณยายเปรียบเสมือนผู้พิทักษ์ของเธอหลังจากที่เธอสูญเสียแม่ไป

และเธอจะไม่มีวันได้คุณยายกลับคืนมาอีก

เขาเข้าใจความเจ็บปวดของการสูญเสียคนที่รัก ตอนที่พ่อของเขาถูกแช่แข็งตายต่อหน้าต่อตา เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในโลกนี้

ต่อมาเมื่อเขายอมรับสายเลือดของเขาและได้รับการยอมรับให้กลับเข้าสู่ตระกูลอี้ เขาก็ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นอีก

บางทีความตายอาจเป็นการบรรเทาทุกข์ให้กับพ่อของเขาที่รักแม่มากจนทำให้เขาเจ็บปวดที่จะมีชีวิตอยู่หลังจากต้องสูญเสียแม่ไป