พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 675

หวา ลี่ฟางเชิดหน้าขึ้น “ฉันไม่กลัวที่จะบอกเธอตามตรงหรอกนะว่าฉันรู้สึกซาบซึ้งแค่ไหนเมื่อรู้ว่าลี่เฉินตามหาฉันมาหลายปีแล้ว ยังไงฉันก็หย่าแล้ว มันคงไม่เป็นไรสำหรับฉันที่จะไล่ตามความสุขของตัวเอง

ฉันรู้จักลี่เฉินและเธอก็เคยรู้จักกัน ฉันได้ยินจากลี่เฉินเหมือนกันว่าเขาคิดว่าเธอเป็นฉันมาสักพักแล้ว แต่เธอไม่ใช่ฉันนี่ ดังนั้น ฉันหวังว่าเธอจะรู้จักที่ของตัวเอง มันคงจะดีสำหรับเราทุกคนในแบบนั้น”

หวา ลี่ฟางมีช่างแต่งตัวคอยดูแลการแต่งตัวของเธอในทุกวันนี้ แม้ว่าเธอจะมีหน้าตาธรรมดา แต่เธอก็ยังสามารถดูเหมือนดาราได้ แน่นอนว่าสิ่งนี้ทำให้หวา ลี่ฟางมีความมั่นใจอย่างมาก

เธอรู้สึกว่าเมื่อก่อนเธอดูเป็นผู้หญิงธรรมดาเพราะเธอไม่ได้แต่งตัว แต่เมื่อเธอแต่งตัวแล้ว เธอก็มีเสน่ห์ไม่น้อยไปกว่าแฟนเก่าของกู้ ลี่เฉิน

ด้วยเหตุนี้ หวา ลี่ฟางจึงจ้องไปที่หลิง อี้หราน และพูดว่า “ฉันหวังว่าเธอจะไม่มาขวางทางความสุขของฉัน อี้หราน ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่เมตตาต่อเธอแม้ว่าเราจะเป็นญาติกันก็ตาม”

เธอจะไม่ยอมให้ใครมาขวางทางเธอ เธอจะคว้าโอกาสนี้ไว้และอยู่เหนือทุกคน!

…

มันเป็นความฝันที่คล้ายกัน... ในความฝัน ใบหน้าของเด็กน้อยยังคงพร่ามัว แต่ในความฝัน เธอจับมือเขาด้วยความยากลำบาก เด็กสองคนเกือบจะใช้กำลังทั้งหมดเพื่อปีนขึ้นไป

มันเป็นทางลาดชัน หากพวกเขาลื่นล้ม ถ้าพวกเขาจะไม่ตาย พวกเขาก็คงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ร่างกายของเด็กชายตัวเล็กสั่นเทาด้วยความอ่อนล้า ขณะที่เด็กหญิงตัวน้อยยังคงให้กำลังใจเขา “ฉันจะไม่ปล่อย พยายามอีกหน่อยนะ นายจะปีนขึ้นมาได้ ฉัน… ฉันจะพานายขึ้นไปบนนั้น อย่ายอมแพ้!”

“แน่ใจนะว่าจะไม่ปล่อย?” เด็กชายตัวเล็กถามออกไปอย่างขี้ขลาด