พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 698

ในตอนนั้นเธอรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

จากนั้นเธอก็ไม่เคยกลับมาที่นี่อีกเลย

เธอรู้ว่าการที่พนักงานที่นี่เคารพเธอต่อหน้า ไม่ใช่เพราะเธอคือหลิง อี้หราน แต่เป็นเพราะผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังเธอคืออี้ จิ่นหลี

นี่คือความเป็นจริงของมัน หลายคนในสังคมนี้ใฝ่ฝันที่จะปีนขึ้นมาบนจุดสูงสุด

แต่เธอก็หวังว่าวันหนึ่ง ผู้คนจะมองเห็นเธอ ไม่ใช่เพราะใครอยู่ข้างหลังเธอ แต่เป็นเพราะตัวเธอเอง

ในที่สุด หลิง อี้หรานก็เลือกเสื้อคลุมยาวสีม่วง ชุดนี้ออกแบบง่าย ๆ แม้ว่าการออกแบบจะค่อนข้างอนุรักษ์นิยม แต่ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสง่างามและความเยือกเย็น การผสมผสานของเพชรเม็ดเล็ก ๆ และลูกไม้ที่เอวและกระโปรงทำให้รู้สึกถึงความเป็นตัวตน ซึ่งช่วยให้ชุดรู้สึกไม่แข็งเกินไป

พนักงานคนหนึ่งกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อหลิง อี้หรานเลือกชุดนี้ แต่ผู้จัดการหวังกลับหยุดเขาด้วยสายตา

เมื่อหลิง อี้หรานเข้าไปในห้องลองเสื้อ พนักงานก็พูดว่า “ผู้จัดการ คุณบอกว่าคุณหวาก็ชอบชุดนี้ไม่ใช่เหรอครับ? คุณหวาบอกว่าวันนี้เธอจะเข้ามาลองชุด”

“เธอชอบมันแล้วยังไงล่ะ? มันไม่ใช่ของเธอ นอกจากนี้ เจ้าชายยังไม่ยอมรับตัวตนของคุณหวาเลย แต่กับคนนี้...” ผู้จัดการหวางพูด “นายน้อยอี้สั่งให้พวกเราต้อนรับเธออย่างดี และปล่อยให้เธอซื้ออะไรก็ได้ที่เธอชอบ”

เมื่อได้ยินดังนั้น พนักงานก็เงียบไปทันที

หลังจากนั้นไม่นาน หลิง อี้หรานก็ออกมาจากห้องลองเสื้อในขณะสวมเสื้อคลุมสีม่วงตัวนั้น ทุกคนต่างจับจ้องไปที่เธอด้วยสายตาสว่างไสว

เสื้อคลุมยาวตัวนี้ดูลงตัวกับรูปลักษณ์ของหลิง อี้หราน ความสง่างามและความสงบของสีม่วงดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีกับความเงียบสงบราวกับน้ำของเธอ

เธอมีใบหน้าที่งดงามโดยไม่ต้องแต่งหน้าและผมของเธอก็ถูกมัดไว้ แม้ว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนั้นและมองดูผู้คนเงียบ ๆ แต่คนอื่น ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมองมาที่เธอ

ทันใดนั้น ผู้จัดการหวังที่ดูกระตือรือร้นก็พูดชมหลิง อี้หรานอย่างไม่ขาดปาก