พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 707

‘นี่คือหลิง อี้หรานจริง ๆ เหรอ?’

‘ผู้หญิงที่ฉันเคยเหยียบย่ำ?’

“รู้สึกดีขึ้นไหม?” อี้ จิ่นหลีถามด้วยความกังวลราวกับว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่เขาใส่ใจ

หลิง อี้หรานสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในมือเธอ ขณะที่เขาหายใจรดมือเธอเพื่อปัดเป่าความเหน็บหนาว ความเจ็บปวดในนิ้วมือของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป

“ดีขึ้นมากแล้ว” เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจ

เขามองดูใบหน้าของเธอที่ดูดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าฉันจะต้องพาเธอไปหาหมออีกครั้ง มันยังไม่หายขาดเลย”

“จริง ๆ แล้วมือของฉันก็ดีขึ้นมาก บางทีอาจเป็นเพราะการตอบสนองทางจิตใจที่ทำให้มือของฉันสั่น” หลิง อี้หรานพูด

“เป็นเพราะเซียว จื่อฉีกับห่าว อี้เหมิงเหรอ? มือของเธอเจ็บเพราะพวกเขาทำลายมือของเธอใช่ไหม?” อี้ จิ่นหลีถาม

หลิง อี้หรานตกตะลึงแล้วหลับตาลงอีกครั้ง ‘ใช่ เขาต้องตามสืบฉันแน่ ๆ ตอนที่เขาเข้าหาฉัน เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ามือของฉันเกือบจะถูกทำลาย?’

“ทำไมไม่ให้ฉันให้ความยุติธรรมกับเธอล่ะ?” อี้ จิ่นหลีพึมพำ

หลิง อี้หรานตกตะลึง ‘ให้ความยุติธรรม? เขาจะให้มันได้อย่างไร?’

ริมฝีปากบางของเขาแยกจากกันโดยพูดว่า “ฉันจะปล่อยให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากเป็นสองเท่าของความเจ็บปวดที่พวกเขาทำกับเธออย่างแน่นอน ฉีกเล็บของพวกเขา ฉีกเส้นเอ็นหรือหักกระดูกดีล่ะ?”

คำพูดที่โหดเหี้ยมออกมาจากปากของเขาอย่างสงบ ราวกับมันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขา

‘เรียกว่าการแก้แค้นได้ไหม? เขาจะทำให้คนทั้งสองต้องทนทุกข์ทรมานที่พวกเขาทำให้เธอต้องทุกข์ทน!’