พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 718

“ฉันบังเอิญเจอเขา แล้วฉันเกือบหกล้มลง ฉันเลยจับมือเขาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้น ฉันก็ปวดหัว” เธอพยายามอธิบายให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น เกรงว่าเขาจะเข้าใจเธอผิด

“สิ่งที่พี่พูดกับเขานั้นเป็นเรื่องไร้สาระจริงหรือเปล่า?” เขาถามอีกครั้ง

เธอตกตะลึง เสียงของเธอติดอยู่ในลำคอและเธอก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้!

‘ไร้สาระ? นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ นี่คือสิ่งที่เด็กผู้ไม่ไม่หญิงพูดกับเด็กชายในฝันของฉัน’

‘แต่ฉันจะตอบคำถามนั้นได้อย่างไร?’

‘ฉันไม่ต้องการที่จะโกหกเขา แต่ฉันไม่อยากให้เขาเข้าใจสถานการณ์ผิดก่อนที่ฉันจะค้นพบความจริง’

“ทำไม คำถามนี้ตอบยากเหรอ?” ความเงียบของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองดูเธอ

“ฉัน... รู้สึกมึนและปวดหัวมากจนจำไม่ได้ว่าพูดอะไรออกไป” หลิง อี้หรานพูด นี่เป็นความจริง

สำหรับส่วนที่เหลือ เธออาจต้องรอจนกว่าเธอจะค้นพบความจริงก่อนจึงจะสามารถให้คำตอบเขาได้

“อย่างนั้นเหรอ?” เขาพึมพำในขณะที่เขายังคงถูรอยฟกช้ำบนแขนของเธอ “แต่ตอนนั้นพี่จับเขาแน่นมาก ทั้งที่ปวดหัว”

“มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเพราะฉันกำลังจะหมดสติและล้มลง ก็เหมือนกับการคว้าสายชูชีพตอนกำลังจะจมน้ำ…” เธออธิบายอย่างกระตือรือร้น

แต่ยิ่งเธออธิบายมากเท่าไหร่ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้นเท่านั้น

“กู้ ลี่เฉิน กลายเป็นสายชูชีพของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?” เขาถาม เมื่อเธอพูดคำว่า ‘สายชูชีพ’ ทำให้ความตื่นตระหนกเข้ามาในจิตใจของเขา

ภาพที่เธอจับมือกู้ ลี่เฉินแน่นโผล่เข้ามาบนหัวของเขาอีกครั้ง

ชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นคนไม่จำเป็น

จูบนั้นครอบงำจนเธอเกือบสำลัก

“อ๊ะ... จิน...” เธอพยายามหยุดเขา

นี่ไม่ใช่ตัวตนปกติของเขาและตอนนี้พวกเขาอยู่ในรถ

มีคนขับรถนั่งอยู่ด้านหน้า!

แต่ทุกครั้งที่เธอหันหน้าหนี มือแกร่งของเขากลับจับหน้าเธอไว้และบังคับให้เธอยอมรับจูบของเขา

หลิง อี้หรานไม่รู้ว่าจูบนั้นกินเวลานานแค่ไหน แต่ในที่สุดรถก็จอดสนิท จากนั้นประตูก็เปิดออกและเขาก็อุ้มเธอลงจากรถ

จากนั้นเธอก็พบว่าพวกเขากลับมาถึงคฤหาสน์อี้แล้ว