พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 733

…

“แม่?” หยันน้อยไม่ได้เรียกหาโจว เชียนหยุนจนกระทั่งพวกเขาขึ้นแท็กซี่

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ แม่ของเขาถึงรีบอุ้มเขาขึ้นมาเมื่อเขากำลังเลือกของขวัญวันเกิดให้น้า แต่เขาก็ยังเป็นเด็กที่เชื่อฟังอยู่เสมอและรู้ว่าต้องมีเหตุผลอะไรที่แม่ต้องทำอย่างนั้น เขาจึงเงียบไปตลอดทาง

“แม่… เห็นคนที่แม่ไม่อยากเจอตอนนี้ แม่… เลยอุ้มลูกแล้วรีบวิ่งหนีมา ไว้คราวหน้าแม่จะพาลูกไปซื้อของขวัญให้น้าอี้หรานใหม่ ดีไหม?” โจว เชียนหยุนพูด

เด็กน้อยพยักหน้าและถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน “คนที่แม่ไม่อยากเห็น เขาคนไม่ดีหรือเปล่า?”

น้ำตาของโจว เชียนหยุนเอ่อล้นเล็กน้อย ตอนที่อาหยันน้อยยังเป็นเด็ก เขาเคยถามเธอว่าพ่อของเขาอยู่ที่ไหน

ทุกครั้งที่เขาถาม เธอจะบอกว่าพ่อของเขาอยู่บนสวรรค์

เธอได้แต่สงสัยว่าเมื่อไรอาหยันน้อยจะเข้าใจความหมายของการอยู่บนสวรรค์

เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถบอกเขาได้ว่าพ่อของเขาอยู่ห่างจากพวกเขาเพียงไม่กี่สิบเมตรและเธอไม่สามารถบอกเขาได้ว่าเขาเคยพบพ่อของเขามาก่อน การมีชีวิตของเขาไม่เคยเป็นที่ต้องการของผู้ชายคนนั้น

ผู้ชายคนนั้นไม่เคยแม้แต่คิดจะมีลูก

“แม่ฮะ ร้องไห้ทำไม?” มือเล็ก ๆ ของเขาลูบไล้แก้มของโจว เชียนหยุน ใบหน้าที่น่ารักน่าชังของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

ในที่สุด โจว เชียนหยุนก็ตระหนักได้ว่าเธอเผลอร้องไห้ออกมา

“แม่ฮะ อย่าร้องไห้เลย ผม... ผมจะเป็นเด็กดี ผมจะตั้งใจเรียน จะใช้เครื่องช่วยฟังและเรียนรู้คำศัพท์ใหม่ ๆ” เด็กน้อยพูดพลางคิดว่าแม่ของเขาอาจจะรู้สึกเสียใจเพราะเขา

นั่นเป็นเพราะก่อนที่เขาจะได้ยิน แม่ของเขามักจะกอดเขาและร้องไห้ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างกับยาย

เขารู้แค่ภาษาปากที่จำกัด แต่เขารู้ว่าแม่และยายของเขากำลังพูดถึงความบกพร่องทางการได้ยินของเขา