พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 762

เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะมาที่นี่และเขาจะได้พบกับเหตุการณ์แบบนี้

ตอนที่เขาเห็นเธอตกจากหน้าผา ความรู้สึกของเขาแทบจะว่างเปล่า เารีบวิ่งไปคว้าข้อมือของเธอตามสัญชาตญาณ โดยลืมไปว่าเขาอาจจะหล่นลงไปกับเธอได้

เขารู้สึกตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าเธอไม่สามารถส่งมืออีกข้างหนึ่งมาหาเขาและมีอาการปวดหัว

เขากลัวว่าเขาจะช่วยเธอไว้ไม่ได้และเธอจะตกลงไป นอกจากนี้ เธอยังมีอาการปวดหัวอีกด้วย

เขากลัวแทบตาย!

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ประสบกับความกลัวเช่นนี้!

แม้ว่าเขาจะดึงเธอขึ้นได้แต่อาการของเธอก็อยู่ในอาการกึ่งโคม่า หลังของเขาเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แม้แต่มือของเขาก็พลันสั่นเช่นกัน ความกลัวแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาดึงสติของตัวเองกลับมาได้ เขาก็เห็นว่าตัวเขากอดเธอไว้แน่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา ราวกับว่าเขากำลังกอดสมบัติล้ำค่าอยู่ เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอง่าย ๆ !

‘ทำไม... ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นได้? ทำไมฉันถึงสนใจเธอมากในเมื่อฉันรู้อยู่ใจว่าเธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนนั้น’

เขามองดูหลิง อี้หรานที่หมดสติและเอามือลูบหน้าเธออย่างอ่อนโยน

‘ฉันต้องตกหลุมรักเธอแน่ ๆ !’

‘ฉันตกหลุมรักเธอแล้วจริง ๆ’

‘บางทีฉันอาจจะตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอ แต่... ฉันกลับไม่ได้จริงจังมากนักและไม่อยากมีเรื่องกับอี้ จิ่นหลีเพราะผู้หญิงคนเดียว’

‘ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงของอี้ จิ่นหลีแล้ว ฉัน... จะไม่รู้สึกอะไรกับเธออีกต่อไป’

‘ให้ทุกอย่างจบลงที่นี่!’

“หลิง อี้หราน นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ผมจะยอมสละชีวิตเพื่อช่วยคุณ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ต่อจากนี้ผมจะไม่รู้สึกอะไรกับคุณอีกแม้แต่น้อย” เขาพึมพำ

ราวกับว่าเขากำลังพูดย้ำเตือนตัวเองว่าในขณะที่เขามีสติ ไม่ใช่หญิงสาวตรงหน้าที่นอนหมดสติ

ในอนาคตเธอจะกลายเป็นผู้หญิงของอี้ จิ่นหลี ข้อต้องห้ามของเขาคือห้ามตกหลุมรักผู้หญิงที่มีใจให้กับผู้ชายคนอื่น!

ดังนั้นเขาจะต้องดึงความรู้สึกของเขากลับคืนมาให้ได้

เขาแบกเธอไว้บนหลังของเขาในขณะที่เธอยังไม่รู้สึกตัว เหมือนกับที่เด็กหญิงตัวเล็กแบกเขาลงเขา

หลังจากบอกหลิง อี้หรานว่าเขาจะไม่ทิ้งไว้เธอที่นี่ กู้ ลี่เฉินก็หยุดพูดและแบกหลิง อี้หรานไว้บนหลังของเขาต่อไป

แต่ทั้งสองคนกลับไม่รู้ว่านรกได้มาเยือนที่เชิงเขาแล้ว

ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีมืดหม่นลงในขณะที่เขากดโทรหาหลิง อี้หราน แต่กลับไม่มีใครรับสาย

คนขับรถยืนตัวสั่น ใบหน้าของเขาหน้าซีดเผือด

‘ไม่เป็นไรถ้า คุณหลิงจะกลับมาอย่างปลอดภัย แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น นายน้อยอี้คงไม่มีวันปล่อยให้ฉันอยู่อย่างสงบสุขแน่นอน!’

‘อี้หรานอยู่ที่ไหน?’

อี้ จิ่นหลีมองไปที่เนินเขาที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยใบหน้าซีด

ตอนที่เขาไปถึงบ้านของครอบครัวลู่ อี้หรานยังไม่ได้กลับไป เขาโทรหาเธอแต่กลับไม่มีใครรับสาย เขาถามคนขับรถที่ติดตามอี้หรานมาที่นี่และพบว่าเธอขึ้นไปบนเนินเขาเพื่อเคารพคุณยาย แต่เธอกลับยังไม่ได้ลงมา

มีร่องรอยการบูชาที่หลุมศพของคุณยาย แต่พวกเขากลับหาเธอไม่พบ!

“นายน้อยอี้ บางทีคุณหลิงอาจจะเดินช้า เดี๋ยวเธอก็คงมา” เกา ฉงหมิงพูด

อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกัน มือขวาของเขากำโทรศัพท์ไว้แน่น ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่เนินเขาอย่างเงียบ ๆ