พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 792

เย่ เหวินหมิงประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอดูสงบนิ่ง “จะไม่หนีเหรอ?” เขาถามขณะถอดเนคไท

“แล้วฉันหนีได้หรือเปล่าล่ะ?” เธอโต้กลับราวกับพูดคุยเรื่องขบขัน

เธอเคยหลบหนีได้ครั้งหนึ่งเมื่อเธอออกจากคุก และหนีออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นเขาในห้าง แต่ในที่สุด... เขาก็หาเธอเจออยู่ดี

บางครั้ง โชคชะตาก็ดูเหมือนจะหมุนไปรอบ ๆ และปล่อยให้ทุกอย่างกลับเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสอีกครั้ง การทำให้ผู้คนรู้สึกหมดหนทางมันเป็นเรื่องตลกและน่าเศร้า

“ไม่มีทางหนีพ้นหรอก” นี่คือคำตอบของเย่ เหวินหมิงที่มีให้เธอ “ถึงเธอจะหนีไปอีก ฉันก็จะเจอเธออีกครั้งอยู่ดี”

“เพราะฉะนั้น ฉันก็ไม่จำเป็นต้องหนี” โจว เชียนหยุนยักไหล่ราวกับว่าเธอเลิกต่อต้านและพูดว่า “คุณเย่ คุณอยากให้ฉันชดใช้ชีวิตที่เป็นหนี้คุณยังไงบ้างล่ะ?”

เย่ เหวินหมิงเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกันและจ้องไปที่โจว เชียนหยุน “ฉันสงสัยว่าใครช่วยเธอซ่อนทุกอย่างเมื่อที่เธอออกจากคุก”

หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็คงจะใช้เวลาในการตามหาเธอไม่นาน

“เพื่อน” โจว เชียนหยุนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“เพื่อนแบบไหน?” เขาถาม

“เพื่อนที่ฉันจะมอบชีวิตให้ได้!” โจว เชียนหยุนตอบ

แต่ดูเหมือนเย่ เหวินหมิงจะเข้าใจผิดว่าเพื่อนเป็นผู้ชาย

ทันใดนั้น ความรู้สึกไม่สบายใจก็ผุดขึ้นในใจของเย่ เหวินหมิง ‘เธอมอบชีวิตให้กับผู้ชายคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่?’

“เธอมันหลอกล่อผู้ชายเก่ง! อะไรนะ ผู้ชายในคุกขาดแคลนเหรอ? เธอถึงมอบชีวิตของเธอให้กับผู้ชายอีกคนทันทีที่ออกจากคุกไปได้ ผู้ชายคนนั้นจะมาเทียบกับฉันได้ยังไง?” เย่ เหวินหมิงพูดขณะที่เขาเข้าไปใกล้เธอ