หลิง อี้หรานรู้สึกอ่อนแรงและไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป เธอกำลังจะล้มลง
ทันใดนั้น แขนแกร่งก็คว้าเอวเธอเอาไว้และช่วยไม่ให้เธอล้มลง
“ขาคุณเป็นอะไร?” กู้ ลี่เฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา และนึกขึ้นได้ว่าเขาเห็นเธอเดินกะเผลกก่อนหน้านี้
“อาการเดิม ๆ น่ะ” หลิง อี้หรานพูดก่อนจะขอบคุณเขาสำหรับความช่วยเหลือ
เขากดริมฝีปากบางของเขาเข้าหากันและดึงมือออกในขณะที่จ้องมองไปที่ขาของเธอ ‘อาการเดิม ๆ ? เธอมีอาการแบบนี้มาก่อนด้วยเหรอ?’
“อี้หราน เธอเป็นอะไรไหม?” หวา ลี่ฟางรีบแสดงความรักต่อพี่สาวของเธอ “ถ้าเธอเจ็บขา เธอนั่งพักก่อนก็ได้นะ”
หลิง อี้หรานเหลือบมองลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างเย็นชา ถ้าลูกพี่ลูกน้องของเธอห่วงใยเธอจริง ๆ เธอคงไม่เล่นพูลอย่างมีความสุขแล้วปล่อยให้เธอยืนอยู่ตรงนั้น
หยู ข่ายฮ่าวตกตะลึงและพูดด้วยสีหน้าตกใจว่า “พวกคุณรู้จัก... กันเหรอครับ?”
“ค่ะ อี้หรานเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน” หวา ลี่ฟางพูดด้วยรอยยิ้ม
หยู ข่ายฮ่าวมีท่าทีตกใจมากยิ่งขึ้น จากนั้นเขาก็หันไปหาหลิง อี้หรานและพูดว่า “เอ้า ทำไมคุณไม่บอกผมก่อนหน้านี้ ถ้าคุณบอกผมก่อน ผมจะได้เซ็นมันให้เสร็จ ๆ ไป”
“งั้นเซ็นตอนนี้เลยได้ไหมคะ?” หลิง อี้หรานพูดขณะที่เธอส่งเอกสารให้หยู ข่ายฮ่าว
“ได้สิ แน่นอน!” หยู ข่ายฮ่าวตอบกลับอย่างกระตื้อรือร้น จากนั้นเขาก็รับเอกสารมาเซ็น
หลิง อี้หรานรับเอกสารคืนมา หันกลับและกำลังจะเดินกะโผลกกะเผลกออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...