พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 845

‘ผู้หญิงคนนี้... คือใครกัน? เธอดูไม่เหมือนคนในชนชั้นสูงเลย เธอสวมเสื้อผ้าธรรมดาที่ดูราคาถูก’

แต่นายน้อยอี้นวดหัวเข่าให้เธอและกำลังรอเธอดูเธอกินยา ใคร ๆ ที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าจะรู้ดั้นทีว่าผู้หญิงคนนี้มีความสำคัญต่อนายน้อยอี้

หลิง อี้หรานมองดูยาที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธออยากจะหัวเราะและร้องไห้ไปพร้อม ๆ กัน

ผู้ชายตรงหน้าเธอโหดเหี้ยมมากตอนที่เขาบอกเลิกเธอ แต่ตอนนี้เขากลับยื่นยาและแก้วน้ำมาให้เธอราวกับว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษคนเดิมเหมือนตอนที่พวกเขายังอยู่ด้วยกัน

ความอ่อนโยนและความโหดร้ายล้วนสะท้อนให้ในตัวเขาเห็นอย่างชัดเจน

เธอรับยาและแก้วน้ำมาอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะกลืนยาและน้ำตามลงไป

จากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นและเดินออกจากโรงพยาบาล

รถยนต์คันหรูจอดอยู่หน้าทางเข้าโรงพยาบาล เขาวางเธอลงใกล้ ๆ รถยนต์ก่อนจะเปิดประตูออก เธอเขยิบถอยห่างจากเขาเพื่อเว้นระยะห่างระหว่างคนทั้งสอง

เขาเลิกคิ้วขึ้นและมองดูเธอด้วยความประหลาดใจใน

เธอมองดูเขาอย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอกำลังปรับสถานะระหว่างเขากับเธอ ริมฝีปากของเธอเปิดออกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ขอบคุณค่ะ คุณอี้ แต่คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อฉันหรอกนะคะ”

“เพราะเราเลิกกันแล้วงั้นเหรอ? ถึงเราจะเลิกรากัน ฉันก็...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เธอกลับเรียวนิ้วขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากของเขา

เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มของเธอยังดูน่ามองเหมือนปกติ ราวกับรอยยิ้มของเธอสามารถซึมซับเข้าสู่หัวใจของผู้คนได้

“จิน นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเรียกคุณแบบนั้น ฉันเป็นแค่คนธรรมดา ฉันรู้สึกโกรธเสียใจ ไม่มีความสุข และน่าสังเวช ต่อให้คุณทำเหมือนกับความสัมพันธ์ของเราเป็นแค่เกม แต่มันก็เป็นจริงจังสำหรับฉัน ฉันเคยคิดว่าฉันจะมีลูกและแก่ไปด้วยกันกับคุณ” หลิง อี้หรานพูดด้วยท่าทีนิ่งวงบ

เธอพูดออกโดยไม่ได้ต่อว่าหรือแสดงความเกลียดชัง เธอดูนิ่งสงบราวกับว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องทั่วไป

แต่หัวใจของเขากลับเริ่มสั่นไหว

“เมื่อเกมจบลง ฉันไม่สามารถปรับตัวได้เร็วเหมือนคุณ ฉันอาจจะต้องใช้เวลาสักระยะกว่าที่ฉันจะสามารถก้าวผ่านความสัมพันธ์นี้ไปได้”

“ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว ฉันหวังว่าเราจะจากกันด้วยดี”

“คุณกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันตั้งแต่แรก และต่อจากนี้ไปฉันจะไม่ใช่แฟนหรือ ‘พี่สาว’ ของคุณอีก”

น้ำเสียงของเธอยังคงดำเนินต่อไป และทุกคำของเธอเปรียบเสมือนเข็มที่ทิ่มแทงหัวใจของเขา

แม้แต่เลือดของเขายังเดือดปุด ๆ ด้วยความเจ็บปวด ความรู้สึกระทมทุกข์นั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขาพร้อมกับการไหลเวียนของเลือด

เธอดึงนิ้วของเธอกลับมาจากฝีปากของเขา และสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ปลายนิ้ว

เธอรู้ดีว่าความอบอุ่นนั้นไม่เคยเป็นของเธอมาก่อน

“จิน ฉันอยากลืมคุณให้หมดจากใจและฉันจะลืมคุณ ได้โปรดคิดดูว่าฉันรับคุณเข้ามาในใจยังไง และดีต่อคุณยังไง… ในช่วงเวลาที่เราคบกัน ได้โปรดอย่ามารบกวนฉันอีกเลย ได้ไหม? ฉันรู้ว่าที่ของฉันอยู่ตรงไหน และฉันก็จะปล่อยให้คุณไป”

เธอมองออกไปด้านข้างก่อนจะเดินผ่านเขาไป โดยทิ้งเสียงกระซิบแผ่วเบาว่า “ลาก่อน จิน”

ราวกับว่าเธอกำลังบอกลาช่วงเวลาที่เธออยู่กับเขา

ร่างกายของเขาสั่นเทาในทันที พร้อมกับมือที่กระชับแน่น ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่จุดที่เธอยืนอยู่ก่อนหน้านี้ ราวกับว่าเธอยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเขา