พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 86

เซียว จื่อฉี ต้องการสารภาพบาปต่อหน้าอี้ จิ่นหลี แต่ไม่มีโอกาสได้พบเขาเลย ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยืนอยู่ข้างทางเข้าบ้านจัดสรรของหลิง อี้หราน เมื่อเซียว จื่อฉี สังเกตเห็นรถเบนท์ลีย์คันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกลจากที่พักและมีร่างหนึ่งกำลังออกจากรถที่ทางเข้าเขารีบลงจากรถเพื่อเข้าหาชายคนนั้น

"ท่านประธานอี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นเพราะน้องสาวของผมช่างโง่เขลา ได้โปรดเมตตาและปล่อยตระกูลเซียวไปเถอะนะครับ" เซียว จื่อฉีขอร้องด้วยท่าทีที่เจียมเนื้อเจียมตัว

“ปล่อยให้ตระกูลเซียวไปอย่างนั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลี ตะคอกเบา ๆ

"หากคุณมีเงื่อนไขใด ๆ โปรดระบุมาได้เลยครับ ผมจะยอมรับเเละทำทุกอย่างที่ผมสามารถทำได้"

ดวงตาที่สวยงามและเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของอี้ จิ่นหลี จ้องมองชายตรงหน้าอย่างเย็นชา ในทันที เซียว จื่อฉี รู้สึกราวกับว่าเลือดทั้งหมดของเขาหยุดเดิน การจ้องมองของอี้ จิ่นหลี ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังตกเป็นเป้าของสัตว์ร้ายที่ดุร้ายและเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจออกเสียงดัง

"ลองคิดดูสิ ผมเป็นหนี้บุญคุณคุณ" อี้ จิ่นหลี พูดอย่างกะทันหัน

“บุญคุณ?” เซียว จื่อฉี ตะลึง “ฉันจะปล่อยให้นายน้อยคนนี้เป็นหนี้บุญคุณฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

"เอาอย่างนี้เป็นไง? ผมจะปล่อยตระกูลเซียวไป ตราบใดที่เซียว จื่ออี้ ไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำของคุณ" อี้ จิ่นหลี พูดอย่างใจเย็น

เซียว จื่อฉี ถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ผมจะไม่ยอมให้น้องสาวของผมไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำแม้ว่าศักดิ์ศรีของพวกเราจะลดน้อยลงก็ตามตราบใดที่เรามีข้ออ้างที่จะอธิบายมันก็จะเป็นราคาที่ต้องจ่ายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นครับ"

“ขอบคุณครับท่านประธานอี้” เซียว จื่อฉี รีบตอบ

“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ผมควรจะเป็นคนขอบคุณแทนมากกว่า” อี้ จิ่นหลี วางมือบนไหล่ของเซียว จื่อฉี แล้วค่อย ๆ เอียงตัวของเขาไปใกล้ ๆ หูของ เซียว จื่อฉี และพูดด้วยเสียงต่ำที่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน “ฉันควรจะขอบคุณนายที่เลิกกับอี้หรานอย่างตัดขาด ในตอนนั้นถ้านายยังไม่เลิกกับเธอ ฉันเกรงว่าตอนนี้ฉันจะต้องใช้ความพยายามมากกว่านี้”

คำพูดของอี้ จิ่นหลี ถูกถ่ายทอดอย่างนุ่มนวลราวกับว่าเขากำลังมีส่วนร่วมในการสนทนาที่ซาบซึ้งระหว่างเพื่อน