เธอไม่ได้เจอกวอ ซิ่นหลี่มาสองสามวันแล้ว ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเขายอมแพ้แล้ว แต่ทว่า เธอรู้สึกได้ในขณะที่เขาจ้องมองเธอ ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ได้... ยอมแพ้
“วันนี้ฉันยุ่งมาก ฉันต้องไปรับเด็ก ฉันสัญญากับเขาว่าจะพาเขาไปที่สวนสนุกวันนี้ เบาะแสที่คุณพูดถึง…” หลิง อี้หรานอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เธอไม่ต้องการยกเลิกสัญญากับเด็กน้อย เพราะเธอไม่อยากเห็นเขาผิดหวัง แต่นี่ก็คืองานของเธอ
นอกจากนี้ ยิ่งพวกเขามีเบาะแสมากเท่าไหร่ โอกาสที่พวกเขาจะได้รับค่าตอบแทนให้อาหลีก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น!
หลังจากที่เธอเห็นอาหลีนอนหมดสติอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล หลิง อี้หรานก็ต้องการช่วยเหลือผู้ชานคนนี้และครอบครัวของเขา
“ผมจะพาคุณไปรับเด็กและเราจะได้พูดคุยเกี่ยวกับเบาะแสระหว่างทางไปที่นั่น” กวอ ซิ่นหลี่บอก
หลิง อี้หรานคิดเกี่ยวกับมัน ‘ถ้าอย่างนั้นก็ได้’ ดังนั้นเธอจึงเข้าไปในรถของกวอ ซิ่นหลี่
ระหว่างทาง กวอ ซิ่นหลี่ขับรถไปพร้อมกับบอกเธอเกี่ยวกับรายละเอียดที่เขานึกขึ้นได้ในภายหลัง
เขากำลังขับตามรถขออาหลี ดังนั้นเขาจึงเป็นคนแรกที่เห็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ในครั้งนั้น เขาเห็นคนสองคนกำลังลงจากรถ แต่ประเด็นคือ ทั้งสองคนออกมาจากด้านคนขับ!
หลิง อี้หรานตกใจ!
ตอนที่เธออ่านรายงานการสอบสวนของตำรวจ มีการเขียนระบุชัดเจนว่าคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ ส่วนคนหนึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร
หากพวกเขาออกจากรถด้านเดียวกันในเวลาเดียวกัน… ทั้งที่คนหนึ่งควรจะออกจากที่นั่งคนขับ และอีกคนหนึ่งควรออกจากที่นั่งผู้โดยสาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
รอๆๆๆ...
เมื่อไรจะอัพคะ...
น่าติดตามคะ ลงเอยแบบไกน...
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...