พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 865

“คุณได้มันมายังไง...” เธอพึมพำ

เขายิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มของเขาสวยงามราวกับฤดูใบไม้ผลิบนภูเขา แต่ยิ่งรอยยิ้มของเขาสวยมากแค่ไหน มันก็ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น

“แล้วทำไมฉันจะมีสิ่งนี้ไม่ได้?” เขาถามด้วยความสนุกสนานราวกับว่าเธอกำลังถามคำถามโง่ ๆ

หลิง อี้หรานตกตะลึง ‘ใช่ ถ้าเขาเข้ามานั่งรอในบ้านของฉันได้ วิดีโอที่เขามีอยู่ก็คงเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเขา’

ทว่า... เธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีคนแอบถ่ายเธอกับกวอ ซิ่นหลี่ในวันนี้

‘นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของวิดีโอนี้ใช่ไหม? หรือว่าเขาคอยจับตาดูการกระทำของฉัน กวอ ซิ่นหลี่และอาหยันน้อยที่สวนสนุกในวันนี้?’

เธอรู้สึกขนลุกทันทีที่คิดเกี่ยวกับมัน

“รู้อะไรไหม? สิ่งที่คุณทำในตอนนี้เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน!” หลิง อี้หรานตักเตือนเขา

ไม่มีใครในโลกนี้อยากถูกจับตามองตลอดเวลา เธอเลิกกับเขาแล้ว เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้

อี้ จิ่นหลียิ้มในขณะที่เขายืนขึ้นและเดินเข้าหาหลิง อี้หราน “อย่างนั้นเหรอ? แล้วเธอล่ะ? ทำไมเธอถึงไปสวนสนุกกับกวอ ซิ่นหลี่?”

“ฉันจะไปสวนสนุกกับใครก็ได้ มันเรื่องของฉัน” เธอบอก

“เรื่องของเธอ?” เขาเยาะเย้ย ทันใดนั้น เขาก็ยกมือขึ้นจับคางของเธอ

“ปล่อย!” เธอพยายามดึงนิ้วของเขาออก แต่กลับไม่เป็นผล

เขาค่อย ๆ ก้มลง กดแก้มของเขาประทับกับแก้มของเธอเบา ๆ เขาลูบไล้แก้มที่เย็นเฉียบของเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เธอยังคิดว่ามันเป็นเรื่องของเธออยู่ไหมถ้าฉันไม่อนุญาต?”