พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 875

อี้ จิ่นหลีก้มศีรษะลงและเริ่มกิน หลังจากกินไปได้สองสามคำ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วพูดว่า “อร่อยมากครับพี่สาว”

ท่าทางของเธอเปลี่ยนไป “ฉันไม่ใช่พี่สาวของคุณ”

“จริงหรือ?” เขายิ้ม “เป็นพี่สาวของฉันมันไม่ดีเหรอ? ฉันจะทำให้ให้ทุกคนในเมืองเฉินเคารพเธอ แล้วเธอมีอะไรก็ได้ที่เธอต้องการในเมืองเฉิน ไม่ว่าจะแพงแค่ไหน ฉันก็หามาให้ได้”

“แล้วถ้าฉันอยากให้คุณเลิกมาโผล่หน้าให้ฉันเห็นล่ะ?” เธอถาม

ดวงตาของเขาดูเศร้าหมองลง “นี่เธอกำลังผลักไสฉันเหรอ?” แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาขึ้น

“ใช่” เธอสบตาและให้คำตอบที่แน่วแน่แก่เขา

ถ้าเธอไม่ต้องเห็นหน้าเขา เธอก็อาจจะลืมเขาไปจากใจได้เสียที

ใบหน้าของเขานิ่งเฉยขึ้น จนบรรยากาศในบ้านดูน่าอึดอัด

หลิง อี้หรานคิดว่าอี้ จิ่นหลีอาจจะจากไปพร้อมกับความโกรธ แต่เขากลับยิ้มอีกครั้ง “แต่ผมอยากเจอพี่จริง ๆ นะ แล้วผมควรทำยังไงล่ะ?”

เธอสำลักกับคำพูดได้ที่ยิน เธอไม่สามารถต่อว่าอะไรเขาได้เลย

“ก็ได้ พอเถอะ ฉันไม่อยากจะเถียงกับเธอแล้ว อย่างน้อยวันนี้ฉันก็ได้กินข้าวกับเธอ ฉันจำได้ว่าเธอเคยชอบกินข้าวกับฉัน ต่อให้ฉันจะกลับถึงบ้านดึกแค่ไหน เธอก็จะรอกินข้าวพร้อมกับฉัน” เขาพูด

หลิง อี้หรานมองดูอี้ จิ่นหลีที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวอีกครั้ง เธอรู้สึกถึงก้อนบางอย่างที่ติดอยู่ในลำคอ

เธอชอบที่ได้กินข้าวเย็นพร้อมกับเขาเพราะมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้กินข้าวร่วมกับสมาชิกในครอบครัว

‘แต่ตอนนี้... การกินข้าวร่วมกับเขากลับเป็นเรื่องที่น่าขบขัน’