พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 916

เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณจะย้ายมาที่นี่เหรอ?”

“มีอะไรหรือเปล่า? เราก็เคยอยู่ด้วยกันมาก่อนไม่ใช่เหรอ?” เขาถามกึ่งขบขัน

‘แต่มันจะเหมือนเดิมได้ยังไง?’ หลิง อี้หรานเม้มริมฝีปากบางเข้าด้วยกัน เธอไม่รู้จะตอบอะไรจนเวลาผ่านไปสักพัก

“หรือว่าพี่ไม่อยากอยู่กับผมเหรอ พี่สาว?” เขาถามขณะก้มหน้าลงมาใกล้ ๆ แก้มขอเธอ

ลมหายใจของเขารดโรยรินอยู่บนใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเขาเป็นเหมือนกันผลงานชิ้นเอกของพระเจ้า ตอนนี้เธออยู่ใกล้เขามากจนสามารถมองเห็นขนตาของเขาได้

เธอต้องการเบือนหน้าหนีเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของเขา

ทว่า เรียวนิ้วยาวกลับจับคางของเธอเอาไว้เพื่อบังคับให้เธอมองมาที่เขา

“เป็นอะไรไป? ตอบยากนักเหรอ?” น้ำเสียงของเขาเย็นชา ดวงตาสีดำนิลจ้องมาที่เธอ ราวกับต้องการมองทะลุผ่านเข้ามาในตัวเธอ “เธอเสียใจเหรอ? เสียใจที่ต้องตอบตกลงเพราะโจว เชียนหยุนใช่ไหม?”

“ฉัน… จะไม่เสียใจ ฉันแค่ไม่ชินกับการเปลี่ยนแปลง… รวดเร็วแบบคุณ อี้ จิ่นหลี ฉันแค่อยากให้คุณให้เวลาฉันทำความคุ้นเคยอีกครั้ง ได้ไหม?” หลิง อี้หรานพูดอย่างขมขื่น

น้ำเสียงของเธอแทบจะอ้อนวอน ในขณะที่แววตาของเขาเปล่งประกายระยิบระยับ “ถ้านี่เป็นคำขอของเธอ งั้นก็ตกลง ฉันจะแยกกันอยู่กับเธอสักพักเพื่อให้เธอรู้สึกคุ้นเคย แต่อย่าลืมว่าฉันไม่ชอบรอนาน”

เธอรู้สึกโล่งใจ

“เรียกฉันว่าจินก็ได้” เรียวนิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากสีแดงสดของเธอ

ริมฝีปากของเธอ... กำลังร้อนผ่าว “จิน...” เธอเรียกตามที่เขาต้องการ