พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 946

หวา ลี่ฟางมองดูชุดเดรสสีม่วงอ่อนของหลิง อี้หรานด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความอิจฉาริษยา

แม้ว่าเธอจะถูกใจชุดเดรสสีม่วง แต่ลี่เฉินกลับปฏิเสธที่จะมอบชุดสีม่วงให้แก่เธอ และส่งเธอไปที่ร้านเสื้อผ้าเพื่อเลือกชุดอื่นแทน

ทันทีที่เธอเลือกชุดเดรสสีม่วง ลี่เฉินหลับพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่ามันไม่เหมาะกับสีผิวของเธอ เธอจึงต้องเปลี่ยนไปเลือกเดรสสีเบจ

ในขณะที่หลิง อี้หรานได้สวมชุดสีม่วง และนี่มันเหมือนกับเธอถูกตบหน้า!

“อี้หราน ลี่เฉินแค่สงสัยว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่กับคุณอี้ได้ คุณสองคนเลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือพวกเราเข้าใจผิดอะไรไปหรือเปล่า? หรือว่าชีวิตของเธอแย่ลงหลังจากเธอจากคุณอี้ไป เธอเลยทำอะไรไม่ได้และกลับไปเขา ใช่ไหม?” หวา ลี่ฟางแสร้งทำเป็นกังวล

หวา ลี่ฟางจงใจทำให้คนอื่นคิดว่าหลิง อี้หรานกลับมาอยู่กับอี้ จิ่นหลีเพราะเธอคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตแบบเศรษฐีแล้ว หลังจากเลิกรากับอี้ จิ่นหลี เธอจึงรู้สึกไม่พอใจในสถานะการเงินและความสะดวกสบายทางวัตถุ ดังนั้นเธอจึงกลับมาหาอี้ จิ่นหลีอีกครั้ง

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ลี่ฟางคิดและพูดพาดพิงเธอแบบนั้น ในสายตาของอีกสามคนที่เหลือต่างจ้องมองดูเธอด้วยความสงสาร

“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ” หลิง อี้หรานพูดอย่างเย็นชา

“ไม่ใช่เรื่องของฉัน? เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันนะ ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วฉันจะไปสนใจใครล่ะ?” หวา ลี่ฟางยังคงแสร้งทำ

“ทำไมเราไม่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวัยเด็กของเราบ้างล่ะ...”

ท่าทางของหวา ลี่ฟางเปลี่ยนไปทันทีเมื่อหลิง อี้หรานเกริ่นออกมาเช่นนี้ เธอรู้ว่าหลิง อี้หรานหมายถึงการช่วยชีวิตกู้ ลี่เฉินในวัยเด็ก

เธอไม่แน่ใจว่าลี่เฉินจะเชื่อใครถ้าหลิง อี้หรานบอกเรื่องนี้แก่เขา!

“ถึงตอนเด็ก ๆ เราจะเข้ากันไม่ค่อยได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันไม่สนใจเธอสักหน่อย อย่างไรเสีย เราเป็นญาติกัน” หวา ลี่ฟางพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย

“จริงเหรอ? เป็นญาติเหรอ?” อี้ จิ่นหลีพูดเสียงดังอย่างประชดประชันขณะที่เขามองดูหวา ลี่ฟางด้วยสายตาเย็นชา