พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 950

หลิง อี้หรานตกตะลึงไปชั่วขณะ เธอเคยพูดอย่างนั้นเมื่อตอนที่เธอเจอเขาครั้งแรก ตอนนั้นเขาเป็นคนอ่อนโยน ใส่ใจผู้อื่น และไม่สนใจว่าเธอจะเคยอยู่ในคุกมาก่อน เธอคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่จริง ๆ แล้ว… เขามีด้านที่เจ้าเล่ห์และเย็นชา มือของเขาเปื้อนเลือด… เขาไม่มีทางเป็นคนดีได้

“บอกฉันสิว่าเธอจะทำยังไงถ้าฉันเข้าไปพัวพันกับกวอ ซิ่นหลี่?” เขาถามเพื่อต้องการทดสอบเธอ

ดวงตารูปอัลมอนด์จ้องมาที่เขาด้วยความตั้งใจแน่วแน่ “อย่าแตะต้องกวอ ซิ่นหลี่ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ให้อภัยคุณอีกเลย!”

เธอทำได้แค่พูดขู่เขาเท่านั้น!

ใบหน้าของเขาดูโกรธมากขึ้น “เธอดูจริงจังกับเรื่องของกวอ ซิ่นหลี่ แล้วแบบนี้เธอยังจะปฏิเสธไหมว่าเธอไม่ได้แคร์เขา?”

‘เป็นห่วงเขาหรือเปล่า?’ หลิง อี้หรานถามตัวเอง เธอไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรต่อกวอ ซิ่นหลี่หรืออาจมีบางสิ่งที่เรียบง่ายและธรรมดาเกี่ยวกับตัวเขาที่ทำให้เธอรู้สึกว่าอยากให้เขาอยู่รอดปลอดภัย

ยิ่งคนเราได้สัมผัสกับความมืดหม่นมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรู้สึกว่าความเรียบง่ายและความธรรมดานั้นเป็นคุณสมบัติที่มีค่าที่สุด!

“ฉันแค่ไม่ต้องการให้ใครต้องมาทนทุกข์ทรมานเพราะฉัน และฉันไม่อยากรู้สึกผิดอีก” หลิง อี้หรานนพยายามอธิบาย

อี้ จิ่นหลีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้ม ‘แล้วดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถทำอะไรกวอ ซิ่นหลี่ได้ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดเกี่ยวกับเขาและนึกถึงเขาบ่อย ๆ แต่ว่า...’

เขาเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่ง “เธอห่วงใยชิน เหลียนอี, โจว เชียนหยุน และอาหยันน้อย ตอนนี้เธอกลับห่วงใยกวอ ซิ่นหลี่อีกคน แล้วฉันล่ะ? ฉันอยู่ที่ไหนในหัวใจของเธอ? สักวันหนึ่งเธอจะปกป้องฉันแบบนี้บ้างไหม?”

“คุณคือนายน้อยผู้ยิ่งใหญ่และทรงอิทธิพล คุณไม่จำเป็นต้องให้คนอย่างฉันปกป้องคุณหรอก” เธอตอบ

“ถ้าฉันอยากให้เธอปกป้องฉันล่ะ? เธอเคยบอกว่าเธอจะปกป้องฉันหนิ” เขาพูด

ขนตาของเธอกระพือเล็กน้อยขณะที่เธอหลับตาลงช้า ๆ ริมฝีปากของเธอโค้งงอขึ้นเล็กน้อยขณะที่เธอพูดเยาะเย้ยตนเอง “อย่างที่คุณเห็น ตอนนี้ฉันยังป้องกันตัวเองไม่ได้เลย ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่กลับมาเป็นพี่สาวของคุณหรอก”