พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 957

“ถ้าคุณไม่มีคำถามเพิ่มเติมแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะ” หลิง อี้หรานพูดขณะที่เดินไปที่ประตูห้อง

แต่ก่อนที่มือของเธอจะสัมผัสโดนลูกบิดประตู เขากลับคว้าตัวของเธอเอาไว้เสียก่อน

“หลิง อี้หราน คุณจำเป็นต้องปฏิเสธผมแบบนี้ด้วยเหรอ?” น้ำเสียงที่มักจะเรียบนิ่งกลับฟังดูไร้ความอดทนมากขึ้นเรื่อย ๆ

กู้ ลี่เฉินรู้สึกกังวลอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้

หลิง อี้หรานจ้องมองใบหน้าหล่อเหล่าที่อยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขาทำให้เธอนึกถึงใบหน้าจิ๋ว ๆ ของอีกคนหนึ่ง

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เด็กชายที่มีใบหน้าแบบนี้กำลังกอดเธอไว้เมื่อเห็นว่าเธอเหน็ดเหนื่อยจากการแบกเขาไว้บนหลัง “ฉันจะดีกับเธอให้มาก ๆ ฉันจะซื้อชุดสวยให้เธอเยอะ ๆ ฉันจะพาเธอไปกินของอร่อย ๆ ฉันจะปกป้องเธอให้ดีที่สุด!”

เธอไม่ได้จริงจังกับคำพูดของเขามากนักในขณะนั้น ทุกคนล้วนลืมสิ่งที่ตัวเองพูดในวันถัดไปกันทั้งนั้น

หลังจากนั้นเธอก็ป่วยและลืมเขาไปเสียสนิท เธอลืมแม้กระทั่งความทรงจำที่มีร่วมกัน

เธอไม่รู้ว่าเขาตามหาเธอมาหลายปี! ความหมกมุ่นของเขานั้นมีมากเกินกว่าที่เธอจินตนาการไว้

แต่ตอนนี้ความหมกมุ่นเหล่านั้นได้ตกไปอยู่กับหวา ลี่ฟาง

‘สำหรับฉัน... ฉันเลือกที่จะไม่พูดอะไร’

เธอไม่ได้รักเขา และถ้าเขาเอาตัวเข้ามาติดพันกับเธอ มันก็จะมีเพียงแต่ความสับสนมากขึ้นเท่านั้น มันอาจจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขา

หลิง อี้หรานไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาที่เธอจ้องมองกู้ ลี่เฉินกลับทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดในใจ

‘ถ้าฉันไม่ได้ป่วยและลืมความทรงจำเกี่ยวกับเขา ถ้าฉันได้พบเขาก่อนที่จะตกหลุมรักอี้ จิ่นหลี ฉันก็คงจะจำทุกอย่างได้...’

‘เราอาจจะจำกันได้!’

‘แต่ว่าตอนนี้...’

หลิง อี้หรานลืมตาขึ้นและดึงมือของกู้ ลี่เฉินออกจากเธอ “คุณกู้ คุณควรจะจำสิ่งที่คุณพูดกับฉันบนเนินเขาได้นะ ตั้งแต่ที่เราลงมาจากเนินเขา เราจะกลายเป็นคนแปลกหน้ากัน!”

ร่างกายของกู้ ลี่เฉินสั่นเทาในทันที

เขาคิดว่าเขาจะสามารถมองดูเธอเหมือนคนแปลกหน้าได้ แต่ตอนนี้เขากลับพบว่ามันยากมากที่จะปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนแปลกหน้า