พลาด นิยาย บท 61

ฉันยักคิ้วให้น้ำหวานข้างนึง ฉันชนะเลิศจ้า

“ร้าย” น้ำหวานได้แต่ค้อนตามหลังมา แล้วเราก็แยกย้ายกันขึ้นรถ

แฟนตัวเอง

คุณชายสร่างเมาแล้ว ซึ่งฉันเองก็ไม่เคยเห็นเขาเมามากขนาดนี้

“ทำไมคุณต้องเมาขนาดนั้นคะ”

“เพื่อนเครียด ไอ้เอสก็อยากปลดปล่อย” จัดเต็มกันจริง ๆ เมาแม้กระทั่งหมอนาย

‘ตุบ ตุบ’ เอ๊ะ! ทำไมฉันรู้สึกเหมือนอะไรตอดท้องเบา ๆ ฉันขมวดคิ้วสงสัย มือสองข้างจับท้องตัวเอง เอ๊ะ… ไหน ไม่มีแล้ว ลูกหรือเปล่า!

“ปวดท้องเหรอ” คุณชายหน้านิ่งข้าง ๆ ถาม ฉันส่ายหน้า และกลับมาสนใจท้องตัวเองต่อ อีกทีสิลูก

‘ตุบ ตุบ’

“ลูกดิ้น” เขาตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนนและเอื้อมมือมาจับท้องฉันทันที

ไหน ๆ ดิ้นโชว์ปาป๊าสิลูก คุณเซ็นจ้องตาฉันมือจับท้อง

‘ตุบ ตุบ’ หน้านิ่งเผยยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะโน้มมาหอมแก้มฉันรัว ๆ

“เห้ย…” เขาจับท้องฉันสลับที่ไปมา คงอยากรู้สึกอีก

“เบา ๆ เองค่ะ สี่เดือนเอง” ฉันจับมือเขา

“รักเมีย รักลูก ดีใจชะมัด” เขาออกรถขับต่อยิ้มไม่หุบ ความเห่อลูกนับวันยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงให้ฉันย้ายไปฝากครรภ์กับหมอนาย

อย่างน้อยก็หมอใกล้ตัว ถามได้ตลอด แถมยังเป็นสามีเพื่อนอีก

ถามเยอะได้แบบไม่ต้องเกรงใจ อิอิ

กลับมาถึงตึก ZER คุณเซ็นอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกไปทำงานเลย

ส่วนฉันหน่ะเหรอ ว่าง... ช้อปปิ้งออนไลน์กินนอน ฉันเบื่อจริง ๆ ถ้าท้องแก่คงเบื่อมากกว่านี้ ฉันควรหาอะไรทำให้ชีวิตมันมีคุณค่ามากกว่านี้!

ซึ่งสามีไม่ให้ทำอะไรเลย พ่อฉันจะยกบริษัทส่งออกผ้าไหมให้ฉันบริหารต่อหลังคลอด ฉันเองก็อยากทำงาน เพราะตอนนี้เหมือนใช้ชีวิตไม่คุ้มยังไงอย่างงั้น เรียนจบ อุ้มท้อง เลี้ยงลูก คุณพระ!

ท้องฉันเหมือนคนท้องหกเดือน ทั้งที่แค่สี่เอง เฮ้อ... ฉันเริ่มอึดอัดแล้ว

ไม่อยากจะคิดน้ำหวานมีตั้งสามคนในท้องจะอึดอัดขนาดไหน

ฉันเบื่อและหิว เลยลงไปหาคุณเซ็นที่ห้องทำงานชั้นล่าง

เปิดประตูห้องทำงานเข้ามา ก็เห็นเขานั่งทำงานอยู่ อ่านเอกสาร

เซ็น อ่านเอกสารเซ็น ทำอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เกิดเรื่องเจิน ก็ไม่มีเรื่องอะไรอีกเลย

เขาเป็นสามีที่ดี ชีวิตรักแฮปปี้มาก แฮปปี้ทุกวัน

“มีอะไรไหม” เขาเงยหน้าขึ้นมาเจอฉันยืนมองอยู่พอดี

“ลูกคิดถึงปาป๊า” ฉันเดินหน้างอไปนั่งตัก มือหนาโอบกอดฉัน และลูบท้องเบา ๆ

“ใกล้เสร็จแล้ว ดูเอกสารเหล้าอยู่ อยากไปไหนไหม” ฉันทำท่านึกคิด

“อยากเที่ยวไปญี่ปุ่น” ฉันพูดลอย ๆ แต่คุณเซ็นแอบอมยิ้มเบา ๆ

“ไปสิ เคลียร์งานเสร็จพาไป” และก็ได้ไปจริง ๆ กรีดร้อง

ฉันหอมแก้มเขาไปฟอดนึง เป็นการขอบคุณ

“แต่ตอนนี้ไปกินข้าวกันก่อนมั้ยคะ ลูกหิว”

เขาพยักหน้าก่อนจะอุ้มฉันลงจากตัก การแต่งตัวฉันตอนนี้ใส่ได้แค่เดรสหลวม ๆ เสื้อผ้าเก่า ๆ ทุกตัวใส่ไม่ได้สักชุด แน่นพุง แล้วมันก็อึดอัดมากด้วย รวมถึงรองเท้าส้นสูงที่ต้องเก็บใส่กล่องยาว ๆ ตอนนี้ฉันเป็นมนุษย์แม่เต็มตัวแล้ว

เขาจับมือฉันเดินออกมาจากห้องทำงาน ผ่านสายตาพนักงานหลายคู่

ทุกคนยิ้มให้ฉัน บ้างก็ก้มหัวทักทายเบา ๆ แหงหล่ะ ฉันเป็นคุณนายที่นี่นะจ๊ะ แต่งงานจดทะเบียนสมรสแล้วด้วย โหะ ๆ

คนขับรถนำรถมาจอดให้ คุณเซ็นเปิดประตูให้ฉันและอ้อมไปฝั่งคนขับ ฉันค่อย ๆ ขึ้นไปนั่งรถสปอร์ทเขา เรียกว่าค่อย ๆ จริง ๆ เริ่มอึดอัดพุงและหนักด้วย

“เรื่องไปญี่ปุ่น รอน้ำหวานท้องแก่กว่านี้ได้ไหมคะ ฉันอยากไปกับเพื่อน” เขาพยักหน้า

“ตามใจ แต่เราจะมีลูกกี่คนดี” สองคนในท้องยังไม่คลอดเลย ถามเพิ่ม

อีกแล้ว

“รอสองคนในท้องก่อนไหมคะ ทำไมรีบถามจัง” เขาหัวเราะเบา ๆ จับมือฉันไปหอมฟอดใหญ่

“จะได้ดูธุรกิจอย่างอื่นไว้ด้วย” อีกแล้วลงทุนอีกแล้ว นี่คือนิสัยของเขา