พลาด นิยาย บท 54
สรุปบท น้ำหวาน | แฟนหมอสูตินารี 2: พลาด
สรุปเนื้อหา น้ำหวาน | แฟนหมอสูตินารี 2 – พลาด โดย โนเนจัง
บท น้ำหวาน | แฟนหมอสูตินารี 2 ของ พลาด ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย โนเนจัง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“หวานหมดแรงแล้วค่ะ”
เขายิ้มเบา ๆ ก่อนจับสะโพกฉันยกขึ้น เมื่อมังกรหลุดจากถ้ำ น้ำขุ่น ๆ ข้างในก็ไหลตามออกมา เขาใช้มือลูบเบา ๆ ตามร่องสวาท ลูบทำไม โอ้ย... อื้อ~
ฉันหน้านิ่วคิ้วขมวด มันเสียวอีกแล้ว
“ล้าง... ทำความสะอาด ทนหน่อยนะ” ฉันลืมตามองหน้าเขา บ้างก็เผลอครางกระเส่าออกมาเบา ๆ ในลำคอ
“อื้อ หมอคะ น้องสาวหวานเป็นปอดบวมแล้ว” เขาหัวเราะ ก่อนจะลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ และอุ้มฉันไปนอนที่เตียง
คราวนี้ไม่มีการสนทนาภาษากายใด ๆ เกิดขึ้นอีก หลับกันทั้งคู่ หมดแรง... จนถึงเช้า
หมอสูตินารีหน้าหวานยังหลับอยู่ เขาทำงานกี่โมงนะ?
“คุณหมอคะ ทำงานกี่โมง”
“อื้ม ดึกครับ” อื้ม เวลาเหลือเฟือ เพิ่งเก้าโมงเช้า
ฉันลุกขึ้นมาเดินสำรวจห้องเขา ห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องนอนอีกห้อง
ไม่มีร่องรอยผู้หญิงให้คิดมาก
ขอให้เขาไม่เจ้าชู้ แค่นี้ก็พอแล้ว
ฉันกดกาแฟ และทำอาหารเช้าง่าย ๆ เบคอน ไข่ดาว แฮม เตรียมไว้ให้เขา
ฉันไม่เคยอยากทำให้ใคร แต่อยากทำให้คุณหมอคนของประชาชนคนนี้ อยากดูแลเขา เขาจะได้มีกำลังใจ และมีแรงรักษาคนไข้
“หอมจัง”
เขาตื่นมาตอนไหนไม่รู้ เดินมาสวมกอดฉันจากด้านหลัง เขินชะมัด
“ค่า ทานก่อนนะ” ฉันตีแขนเขาเบา ๆ จนเขาเดินไปเลื่อนเก้าอี้นั่ง
“เดี๋ยวเสร็จงานแต่งณีเวีย และแตงโม หวานต้องไปดูงานที่ฮ่องกง สิบวันนะคะ” เขาเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
“เข้าสู่วัยทำงานแล้วสินะตัวแสบ”
“เจ้าค่ะ แต่หวานทำงานเดือนละสิบวัน สบายไหมล่ะ คิด ๆ อยู่ว่าจะหาอะไรทำเพิ่มอีก” เขายิ้ม และจ้องหน้าฉัน
“ขยันนะเนี่ย แฟนใครไม่รู้” ฉันได้แต่ยิ้มแก้มแทบปริ
วันนี้เราไปเที่ยวกันทั้งวัน กินข้าวดูหนัง มุ้งมิ้งตามประสาคนเป็นแฟนกัน
เดินจับมือ ป้อนขนม ป้อนน้ำ ฉันมีความสุข สุขจนลืมความเศร้าที่ผ่านมาจนหมดสิ้น
ตกเย็นหมอนายก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน รถฉันจอดเน่าที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม เขาจะทิ้งรถตัวเองไว้กับฉัน และค่อยขับรถฉันมาให้ทีหลัง ดีไหมล่ะ แฟนฉันเอง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น
“สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่” เมื่อเดินเข้ามาบ้าน พ่อกับแม่ฉันก็นั่งคุยกันอยู่พอดี น่าจะรู้ว่า... เมื่อคืน ฉันไม่ได้กลับบ้าน
“อ้าว สวัสดีหมอ นั่ง ๆ” พ่อฉันเอง ส่วนแม่ฉันลุกจากโซฟามาควงแขนหมอนายแล้ว
“กินอะไรกันมายังลูก” แม่ฉันถามหมอนาย ลูกอยู่นี่นะแม่ และเขาก็กินลูกแม่มาเมื่อคืน คงอิ่มแล้วล่ะ อุ๊บ!
“ครับ เรียบร้อยแล้ว คุณพ่อคุณแม่ล่ะครับ” ความสุภาพอ่อนโยนเขา เอาชนะใจพ่อแม่ฉันเต็ม ๆ
“เรียบร้อยแล้วลูก”
“ครับ เอ่อ... ผมมีเรื่องจะขอโทษคุณพ่อกับคุณแม่ครับ” ขอโทษ? อะไร? พ่อกับแม่ฉันหยุดทำทุกอย่าง หันมามองหน้าหมอนายพร้อมกัน
“ขอโทษอะไร” พ่อฉันถามสงสัย
‘ตึก ตึก ตึก’ อะไรของเขา ใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแล้ว
“เมื่อคืน... ผมล่วงเกินน้องไปครับ ผมกราบขอโทษคุณพ่อ คุณแม่ด้วย
นะครับ” หมอนายยกมือไหว้ขอโทษพ่อกับแม่ฉัน พ่อฉันนั่งเงียบ ตกใจ แม่ฉันก็ดู
อึ้ง ๆ หันมามองหน้าฉัน
“หวาน...” ฉันเม้มปากแน่น รอฟังคำตัดสินประหารชีวิต
“ค่ะแม่ เอ่อ... ที่จริงหมอนายเขาพยายามอดทนแล้ว หนูเองค่ะ หนูเอ่อ” พ่อฉันกุมหัว นวดเบา ๆ
“ผมเริ่มเองครับ”
“...”
“ผมจะให้ทางคุณพ่อ คุณแม่มาสู่ขอน้องครับ” เสียตัวครั้งเดียวจะมีเป็นตัวเป็นตนเลยเหรอเนี่ย
“หมอ พ่อแม่หมอรู้จัก ยัยน้ำหวานเหรอ” หมอพยักหน้า
“ผมบอกท่านแล้วครับว่าจีบน้อง” ฉันหันไปมองพ่อที่นั่งเงียบอยู่ โกรธอีกแล้วแน่ ๆ เฮ้อ
“เอาหล่ะ นับถือความเป็นลูกผู้ชายของหมอ เรื่องมันเกิดไปแล้ว นี่ก็สมัยไหนแล้ว” พ่อฉันพูด
“เรื่องนั้น พ่อกับแม่ไม่ได้ว่าอะไรลูก เพราะมันเป็นสิทธิของลูก เรียนจบแล้ว ไม่ใช่เด็ก ๆ พ่อแม่ห้ามไม่ได้หรอก ทำอะไรให้คิดถึงผลที่จะตามมาด้วย”
ฉันได้แต่นั่งหน้าเจื่อน ฉันไม่คิดว่าหมอจะกล้ามาสารภาพกับพ่อแม่
ฉันขนาดนี้
“ผมต้องขอโทษจริง ๆ ครับ” โถ่... แฟนฉัน ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาจะมาบอกโต้ง ๆ แบบนี้มั้ย
“ก็ดูแลกันดี ๆ แล้วกัน ส่วนเรื่องนั้นก็ให้พ่อกับแม่คุณหมอมาคุย”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
“แม่ดีใจมาก ลูกได้เจอคนดี พ่อแม่ดูก็รู้ อีกอย่างพ่อเขาเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาล” รวย!
“หะ ทำไมหนูไม่รู้ละคะ นึกว่าเขาเป็นหมอปกติ” แม่ฉันส่ายหน้า
“ก็เขาไม่ค่อยใช้จ่ายอะไร ไม่เที่ยว เอาแต่ทำงาน บ้านเขาเป็นหมอทั้งบ้าน เขามีน้องชายคนนึง เป็นหมอสกินชื่อเท็น แม่เคยไปฉีดโบท็อกซ์ด้วย” น้องชาย หน้าตาเป็นไงนะ หล่อแน่ ๆ
“แม่รู้ได้ไงค”
“สืบ… แม่สืบหมด แฟนเก่าลูกแม่ก็สืบ เจ้าของโรงแรมคนนั้น เที่ยว เจ้าชู้ แม่ไม่ชอบ แม่ดีใจที่ลูกคบหมอนาย แค่เขาไม่ค่อยเวลา แต่แม่นึกไม่ออกว่าเขาล่วงเกินลูกยังไง ดูเขาออกจะเรียบร้อย” แหะ ๆ
ฉันกลืนน้ำลายลงคอ อึกใหญ่
“เขาพยายามแล้วค่ะ หนูทนไม่ไหวเอง” แม่ฉันเบิกตากว้าง
“น้ำหวาน...” ฉันก้มหน้าสำนึกผิด ใครจะไปทนไหวน่ากินขนาดนั้น
แม่ฉันเอ็ดเป็นชั่วโมง กว่าจะได้นอนก็ดึก
ฉันคบกับหมอนายปกติ ว่าง ๆ ไปกินข้าว เที่ยว ดูหนัง มีอะไรกัน เขาเก่งขึ้นเรื่อย ๆ ฉันแทบจะนอนตายบนเตียง และเขาน่ารักเสมอ รายงานฉันทุกครั้งที่เข้าเวร ฉันคอยให้กำลังใจเขาไม่งี่เง่ามีเหตุผล เพราะเขาทำงานเหนื่อย
ฉันเข้าใจ… ส่วนฉันเองตั้งใจจะเปิดร้านกาแฟ เบเกอรี่เล็ก ๆ ระหว่างกลับมาจากดูงานที่ฮ่องกง แฟนฉันยังไม่บอกเรื่องที่เขาเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาล เขาทำตัวปกติ ตัวเองไม่ค่อยซื้ออะไร แต่ฉันได้ทุกอย่างที่อยากได้ รวมถึงร้านกาแฟ ที่เรากำลังจะเปิดด้วยกัน
NwN Cafe’ และแน่นอนต้องใกล้โรงพยาบาลเขา เพื่อนฉันดีใจใหญ่ที่ฉันจะแต่งงานอีกคน เขาพาฉันไปเจอพ่อแม่ ซึ่งพ่อแม่เขาน่ารักมากจริง ๆ
“หนูน้ำหวานเหรอลูก น่ารักจริง ๆ” แม่เขาเดินมาจับแขนฉันเบา ๆ แล้วยิ้มกว้าง แม่หมอนายสวยมากไม่แก่ อารมณ์ดี
“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่” ฉันยกมือไหว้ พ่อแม่สามีสวย ๆ ลิปสติกสีนู้ดนะคะวันนี้ กระโปรงยาว ๆ
“พ่อดีใจ ที่ลูกจะแต่งงาน นึกว่าจะไม่ได้สะใภ้คนโตซะแล้ว” พ่อหมอนายน่ารักมาก ท่านกันเอง อารมณ์ดี ฉันไม่แปลกใจว่าทำไมเขาทัศนคติดีขนาดนี้
“อ้าวเท็น มานี่สิลูก” อยู่ ๆ มีเทพบุตรรูปหล่ออีกคนเดินเข้ามา หน้าคล้ายหมอนาย แต่ดูนิสัยน่าจะไม่เหมือน เขานิ่ง ๆ
“ครับ” เขานิ่ง ๆ นิ่งมาก เขาน่าจะเพิ่งเป็นหมอได้ไม่นาน แต่คงจะแก่
กว่าฉัน
“รู้จักหรือยัง พี่สะใภ้ลูก” เขาหันมามองฉันแป๊บนึง
“อ๋อ สวัสดีครับ” และยิ้มให้หน่อย ๆ ฉันได้แต่ยิ้มตอบไม่กล้าคุยอะไร
เขานิ่งเกินไป
พ่อแม่ฉันคุยเรื่องฤกษ์งามยามดีแล้ว อีกสองเดือนฉันก็แต่งงาน แต่งเสร็จคุณหมอสูตินารี เขาก็บอกจะปั๊มลูกทันที เพิ่งเรียนจบ ก็จะแต่งงาน แถมฉันต้องมีลูกเลยเหรอเนี่ย
อีกสองเดือนแต่งงาน ฉันต้องไดเอ็ทสุด ๆ แล้วล่ะ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็งานแต่งณีเวียแล้ว!
กลับมาบ้านฉันรีบนอนทันที ต้องตื่นไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว สวย ๆ ของนางแต่เช้า นางต้องสวยมากแน่ ๆ ชีวิตดี สามีดี มีลูกแฝดชายหญิง หนำซ้ำยังรวยมหาศาลอีก ยินดีด้วยนะ ณีเวีย & คุณเซ็น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด