และแล้วเวลาผ่านไปเร็วมาก เมื่อวานหมอนายมาส่งฉันที่บ้านเพราะเขาเข้าเวรดึก กลัวฉันนอนเหงาที่คอนโดคนเดียว ส่วนวันนี้หน่ะเหรอ เขาเข้าเวรบ่าย สงสัยคงจะหลับอยู่ที่คอนโด
ฉันตื่นเช้ามาตรวจครรภ์ จัดการทุกอย่างเสร็จก็เริ่มหยอดลงไปทีละอัน
ทีละอันจนครบ
หัวใจเต้น ‘ตึก ตึก’ ฉันตื่นเต้นกระสับกระส่าย มือสองข้างบีบกันแน่น
ได้แต่นั่งรอให้ที่ตรวจครรภ์ทำปฏิกิริยาสักพัก
อื้ม... ผลคงจะออกแล้ว ดูเลยแล้วกัน!
ฉันยื่นมือสั่น ๆ ไปหยิบที่ตรวจครรภ์อันแรกขึ้นมาดู
คุณพระ! ฉันท้อง อีกอัน ฉันท้อง! อีกอัน ฉันท้อง!
“กรี๊ด...”
ฉันกรี๊ดลั่นห้องน้ำ เผลอกระโดดดีใจออกมา
Line
[ฉัน: Send Picture (รูปที่ตรวจครรภ์สามอันเรียงกัน)]
[Nivea: กรี๊ด...]
[TangMo: Omg! ดีไปอีก...]
[ฉัน: อย่าบอกใครนะเว้ย เอาไว้เซอร์ไพรส์สามี]
[Nivea: ระวังเจอเซอร์ไพรส์กลับ กิกิ]
ณีเวีย!
[ฉัน: แฟนกูคนดีย์จ้ะ ไม่ใช่เสือ อิอิ]
[Nivea: เออ!]
[TangMo: เออ!]
ฉันยิ้มดีใจถือที่ตรวจครรภ์สามอันออกมาจากห้องน้ำ พอเปิดประตู
“แม่!” แม่ฉันยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำพอดิบพอดี
“กรี๊ดอะไรลูก แม่นึกว่าเป็นอะไร แล้วนั่น!” แม่ดึงที่ตรวจครรภ์ไปจากมือฉัน ก่อนจะมองมันอึ้ง ๆ
โดนด่าไหม โดนไหม จะโดนไหมนะ
“ว้าย... มีจะหลานแล้ว พ่อ พ่ออยู่ไหน” แม่ฉันถือวิ่งออกไปจากห้อง ตะโกนหาพ่อไม่หยุด
ถ้าหมอนายรู้คงดีใจมาก! บ่ายนี้เจอกันนะคะคุณหมอสูติ
ฉันนั่งเล่นนอนเล่นอยู่บ้าน จะเดินจะเหิน ระวังสุด ๆ เพราะอายุครรภ์ไม่ได้มากมายอะไร แอบกลัว
“ระวังนะลูกระวัง” แม่ฉันยิ้มไม่หุบ ถึงลูกแม่จะท้องก่อนแต่งก็เถอะ!
“แม่ไม่ว่าหวานเหรอ” ฉันหันไปถามสงสัย ฉันสงสัยจริง ๆ ปกติคงจะโดนบ่นหูชา
“อีกเดือนกว่า ๆ ก็แต่งแล้ว ลูกคงไม่เปลี่ยนแฟนใช่ไหม” แม่เห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย!
“ไม่ค่ะ ห้ามบอกหมอนะคะ วันนี้จะไปเซอร์ไพรส์” แม่ฉันยิ้มและ
พยักหน้ารัว
และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง ฉันรีบมาโรงพยาบาลตั้งแต่สิบเอ็ดโมง
มาจองคิวฝากครรภ์คนเดียว ซึ่งพยาบาลที่แผนกรู้จักฉันแทบทุกคน
“คุณน้ำหวานท้องเหรอคะ ดีใจด้วยนะคะ คุณหมอรู้คงดีใจมากแน่” พยาบาลพี่ภาซักประวัติฉัน
“ค่ะ กำลังจะเซอร์ไพรส์เลย อย่าเพิ่งบอกเขานะคะ”
“คุณหมอจะจำชื่อได้ไหมคะเนี่ย เดี๋ยวตอนไปส่งเคสจะคว่ำไว้ให้นะคะ”
เย้... ฉันยิ้มขอบคุณ และตอบคำถามพยาบาล ให้เขาซักประวัติคร่าว ๆ ก่อน จะไปถึงมือหมอนาย
12.45 ‘ตึ้ง’
[Dr. Nine: ตัวแสบบบ เข้าเวรแล้วนะครับ หาอะไรทานด้วยนะ
รักหวานครับ]
ฉันยิ้มให้จอมือถือ ก่อนจะไปแอบนั่งหลบมุมรอหน้าห้อง
นั่นไงเดินมาแล้วแฟนฉัน! ฉันเห็นคนไข้มองเขาตาเป็นมัน แฟนฉันนะ แฟนฉัน!
เขาดูดีมาก ฉันอดชื่นชมเขาอีกไม่ได้เลย ขนาดกินกันแล้วกินกันอีก
เฮ้อ... ปลื้ม แฟนหล่อ
เขายืนล้วงกระเป๋าคุยกับพยาบาลพี่ภาที่ซักประวัติฉันเมื่อสักครู่ ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง พยาบาลพี่ภารีบเดินมาหาฉันทันที
“คุณน้ำหวานคะ ขออนุญาตให้คุณน้ำหวานคิวสุดท้ายนะคะ เพราะคุณหมอชอบเช็คประวัติคนไข้ก่อน เดี๋ยวตอนจะหมดคิว จะเข้าไปยื่นคิวคุณน้ำหวานเป็นเคสด่วนนะคะ”
ฉันทำนิ้วโอเคไป ดีที่พยาบาลแผนกนี้น่ารัก และดีกับฉันมาก เพราะฉันชอบซื้อขนมติดไม้ติดมือมาฝากประจำ เขาก็ช่วยคอยสอดส่องแฟนให้ นึกไม่ถึง
ล่ะสิ เขาเรียกว่าอยู่เป็นจ้ะ
ฉันนั่งรอเกือบสองชั่วโมง สองชั่วโมงจริง ๆ ทั้งหลับทั้งหาว อยากกินกาแฟก็กินไม่ได้ ส้นสูงก็ต้องหยุดใส่ เศร้า... แต่ต้องทำเพื่อลูก
“คุณน้ำหวานค่ะ พร้อมหรือยังคะ” พยาบาลอีกคนเดินมาถามฉัน
ฉันพยักหน้า หันไปมองที่ประตู พยาบาลพี่ภาถือแฟ้มประวัติฉันอยู่
เธอกำลังเคาะประตู พยาบาลที่เดินมาหาฉัน เธอพาฉันไปรอที่ประตู
เมื่อพยาบาลพี่ภาเข้าไปวางแฟ้มและออกมา นางก็ให้ฉันเข้าในห้องทันที
สูตินารีแพทย์กำลังหันหลังอยู่ เหมือนเช็คความเรียบร้อยของเครื่อง
อัลตราซาวด์ ก่อนจะหันกลับมาก้มอ่านแฟ้มประวัติที่วางบนโต๊ะ
“นั่งก่อนครับ คุณ... ณัฐ... นลิน “เขาเงยหน้าจากแฟ้มประวัติมองหน้าฉันทันที เขามองฉันมองไม่ละสายตา
ฉันเลื่อนเก้าอี้นั่งลง ก่อนจะจ้องตาเขากลับ และฉีกยิ้มหวาน ๆ ส่งไปให้
“สวัสดีค่ะ คุณหมอ” เขาก้มลงเปิดแฟ้มประวัติอ่านรัว ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฉันอีกครั้ง
“หวาน...” เขาเรียกเบา ๆ เหมือนคนกำลังช็อกยังไงอย่างงั้น ใจเย็นนะ
|คุณพ่อใจเย็น
“ค่ะคุณหมอ ฉันมาคนเดียวแฟนไม่ว่างค่ะ เขาทำงาน คุณหมอต้องตรวจเลือดพ่อด้วยไหมคะ เดี๋ยวฉันโทรตามให้”
ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดโทรหาเขา
‘ครืน ครืน ครืน’ เสียงโทรศัพท์เขาสั่นอยู่บนโต๊ะ
เขาไม่มองมัน มองแต่ฉัน
“คุณหมอคะ แฟนฉันคงไม่ว่าง ขอโทษด้วยนะคะ เดี๋ยววันไหนที่ว่างพร้อมกันค่อยพาเขามาฝากครรภ์ดีกว่าค่ะ”
ตาชั้นเดียวคู่นั้นมองฉันไม่ละสายตา และตอนนี้มันกำลังมีน้ำใส ๆ หยดลงมาด้วย
“หวาน... มันจริงเหรอ” เขาถามฉันเสียงสั่น
“ค่ะ หวานท้อง”
เขาดีดตัวลุกจากเก้าอี้ เดินอ้อมมาคุกเข่า กอดฉันแน่น
หน้าขาว ๆ นั้นซุกไซ้ท้องฉันไม่หยุด
“ลูกพ่อ ลูกพ่อ” เขาพูดเบา ๆ อยู่ที่ท้องฉัน
ฉันยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ได้เห็นอีกมุมหนึ่งของเขาที่ตอนนี้กำลังจะเป็น
พ่อคน ฉันมีความสุขมาก เขาเองก็ดีใจมาก ดีใจจนร้องไห้ออกมา
เขาละหน้าออกมาจากท้องฉัน ก่อนจะลุกขึ้นยืน ใช้มือนุ่ม ๆ โอบแก้มฉันขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด