พลาด2 นิยาย บท 64

ฉันนั่งมองที่ตรวจครรภ์ในมือ ทั้งดีใจ ทั้งขำ… แต่งปุ๊บ ท้องปั๊บ ไม่มีเวลาเตรียมตัวอะไรเลย

ทุกอย่างตอนนี้สดใสไปหมด จะนั่ง จะเดิน หรือจะยืน ฉันยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้า และเรื่องนี้ฉันสั่งน้ำปั่นให้ปิดเงียบ เพราะอยากลองเซอร์ไพรส์คุณหมอฟันสักครั้งในชีวิต ไม่รู้จะทำได้รึป่าว ฉันกลัวใจน้ำปั่นนี่ล่ะ ยิ่งปากมันนะ น่ากลัวสุด!

ฉันซ่อนที่ตรวจครรภ์ไว้อย่างดี แทบจะไปขุดหลุมฝังมันไว้ ก็บ้านนี้มีแต่หมอ บอกเลยว่ากลัวถูกจับได้มาก ยิ่งอาการแพ้ท้องตอนนี้มันชัดเจน ทำฉันเกือบทนไม่ไหว ต่อหน้าคนในบ้านตั้งหลายครั้ง

และตอนนี้ฉันก็แต่งตัวเตรียมไปทำงานเหมือนทุกวัน... เรื่องความจำฉัน อื้ม… มันก็กลับมาเกือบทั้งหมดแล้วล่ะ รวมถึงไอ้ความเอาแต่ใจสุด ๆ นั่นก็ด้วย แต่ฉันพยายามเปลี่ยนมันอยู่ เพราะรู้สึกรับนิสัยตัวเองไม่ได้จริง ๆ

แต่งตัวเสร็จเราก็ลงมาทานอาหารเช้าพร้อมครอบครัว พอฉันเดินไปเลื่อนเก้าอี้… ยังไม่ทันได้หย่นก้น ก็รู้สึกพะอืดพะอมจะอ้วกอีกแล้ว โอ้ย… ฮึบ ฮึบไว้ซินน์!

จนกาแฟ… ถือถาดอะไรสักอย่างเดินมาหาฉัน

“เจ๊ซินน์! กาแฟทำทาร์ตไข่ พ่อบอกว่าไม่อร่อยเลย เจ๊ซินน์ชิมให้หน่อยสิ โหวตค่ะโหวต!” ฉันมองทาร์ตไข่สีเหลือง ๆ ในถาดแล้วนึกถึง

มันเหม็น! เหม็นจนฉันเผลอกลั้นหายใจ แล้วหันหน้าไปทางอื่นทันที

“ไหนเอามาชิมหน่อย” นาวินลุกขึ้นมาหยิบไปหนึ่งชิ้นแล้วนั่งลง ส่วนฉันยืนนิ่ง… จนกาแฟยื่นมันมาใกล้ ๆ อีก

“เจ๊ซินน์ หยิบเลยค่ะ หนูเมื่อยนะ” ฉันหันกลับไปมองกาแฟทันที อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม... ฉันทนไม่ไหวแล้ว!

“ขะ… ไข่เน่ารึป่าว” ทุกคนหยุดชะงัก มองมาที่ฉันกับกาแฟ

“เน่า? ไม่เน่านะคะ เจ๊ซินน์ดมใหม่ นี่ ๆ” โอ้ยย ยังจะยื่นมันเข้ามาใกล้กูอี๊ก…

ฉันยังไม่กินอะไรเลย ทำไมมันจะอ้วกแบบนี้! ฉันกำพนักเก้าอี้แน่น จนน้ำปั่นลุกขึ้นยืน กำลังจะเดินมาหาฉัน

อุ๊ปส์! ฉันโยนกระเป๋าแอร์เมสลงพื้นทันที ก่อนที่จะวิ่งตรงไปห้องน้ำ

“ซินน์ มึงทิ้งกระเป๋าใบละล้านแบบนี้ไม่ได้นะ ฮ่า ๆ” น้ำปั่นตะโกนมาตามหลัง จนฉันรีบยกมือปราม เหมือนมันกำลังสะใจ ที่ความลับฉัน... กำลังจะแตก!

‘อ้วก...’ ฉันพยายามอ้วก แต่อ้วกยังไงก็อ้วกไม่ออก และตอนนี้ฉันทั้งเวียนหัว ทั้งมึน จนยืนไม่ไหว... มันไม่มีแรง... แทบอยากจะคลานออกมาจากห้องน้ำ

ฉันรีบล้างปาก... ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งคลานพยายามออกจากห้องน้ำนี้ เออ... สภาพเหมือนคนเมา ลุกขึ้นก็หน้ามืด จนมือคว้าลูกบิดประตูเปิดได้ ฉันก็คลานออกมาทันที

และฉันก็เห็นเท้าหลายเท้าอยู่ตรงหน้า พอเงยหน้าขึ้นไปมองเท่านั้นล่ะ! แม่เจ้า! ครบ แฟน แม่แฟน กาแฟ น้ำแข็ง น้ำปั่น!

“ขออนุญาตซักประวัติคนไข้ค่ะ” กาแฟ!

“ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่พี่สะใภ้” น้ำแข็ง!

“เอ่อ เอ่อ ไม่รู้จำไม่ได้ เอ่อ มาแล้วมั้งแหะ ๆ” น้ำปั่นอมยิ้ม มันเอามือปิดปากแน่น เหมือนจะหัวเราะ ที่ฉันกำลังจะจนมุม!

“ซินน์ไหวไหม...” จนนาวินเดินมาพยุงฉันยืนขึ้น

“ตั้งแต่แต่งงาน ได้คุมกำเนิดอะไรรึป่าวคะ” กาแฟ! เมื่อกาแฟถามขึ้น ฉันก็มองหน้านาวินทันที เขายิ้มให้ฉันจนตาหยี โถ... อย่าบอกนะ! ว่ารู้แล้วอ่ะ ไม่เอาแบบนี้ ทำไมกูต้องมีแฟนเป็นหมอ บ้านเป็นหมอทั้งบ้านด้วย!

“ไม่ ฮือ ๆ พอแล้ว อย่าเค้น” ฉันน้ำตาไหลอาบแก้ม อยู่ ๆ ก็ร้องไห้ออกมา มันอารมณ์อ่อนไหว และนอยไปหมด ฉันอยากเซอร์ไพรส์แฟน แต่ทำไม่ได้!

“หนูซินน์... จริงใช่ไหมลูก ป้าจะได้เป็นย่าแล้วใช่ไหม” จนป้าหวานเดินมากอดฉันแน่น ฉันเอาแต่ร้องไห้ ร้องไห้ มีแต่น้ำปั่นที่กลั้นหัวเราะไม่ไหว จนมันหัวเราะออกมาลั่นบ้าน!

กูเกลียดมึงจังน้ำปั่น!

“ฮือ ๆ ค่ะ ซินน์ท้อง ฮือ ๆ” ป้าหวานถอนกอดจากฉันทันที ก่อนที่จะวิ่งกลับไปหาลุงนาย ส่วนฉัน... ถูกคุณหมอฟันดึงไปกอดแทน เขากอดฉันแน่นมาก แถมยังตัวสั่นอีก

พอผละออกมาได้ก็หอมแก้มฉันซ้ายขวา หอมทั้งที่แก้มมันน้ำตาเปียกอยู่

“ดีใจมาก ๆ ทำไงดี ไม่เคยดีใจขนาดนี้เลยซินน์” เขาน้ำตาหยดเพาะลงมา พร้อม ๆ กับฉัน ฮือ ๆ กูเสียใจที่เซอร์ไพรส์ไม่ได้เนี่ย รู้ไปหมดคนบ้านนี้ เซ็ง!

สองสาวกระโดดดีใจ... วิ่งรอบบ้าน

ส่วนน้ำปั่น... มันหัวเราะ!