พลาด2 นิยาย บท 117

ถ้าให้เลือกระหว่างนอนกับกิน ตอนนี้ฉันเลือกไม่ได้ ฉันหิว ฉันหงุดหงิด ฉันง่วง!

เหมือนทุกอย่างตีกันไปหมด ถึงคุณหมอฟันเขาจะประเคนทุกอย่างให้ ก็ยังมิวาย อารมณ์บูดใส่เขาอยู่ดี

“ฮือ! ทรมานจัง อธิบายไม่ถูกเลย” นาวินเอื้อมมือมาลูบท้องฉันทันที เมื่อฉันเอนตัวบ่นอู้อี้ที่เบาะรถ

“โอ๋ ๆ เบา ๆ สิลูก แม่ไม่ไหวนะ” ใช่ฉันไม่ไหว !ทำไมเขาไม่แพ้ท้องแทนแล้วล่ะ ทำไมอาการแบบนี้มันวนกลับมาหาฉันอีก!

“นาวิน อีกกี่เดือนถึงจะหาย ซินน์จะไม่ไหวแล้ว มันทรมานมาก”

“พ่อบอกว่าสี่เดือน อดทนหน่อยนะ มีอะไรลงที่นาวินได้”

ลงได้ไง สงสาร ถึงจะลงบ่อยแล้วก็เถอะ

แล้วฉันก็นั่งถอนหายใจเงียบ ๆ คนเดียว พยายามหลับ แต่ดันหิว พยายามหาอะไรกินในรถ ก็ง่วง บ้าเอ้ย! รู้สึกรักแม่มากเลยตอนนี้

แล้วเราก็มาถึงโรงพยาบาลเขา ฉันถูกดูแลประคบประหงมอย่างดี ท้องไม่กี่เดือน ก็มีรถเข็นให้นั่ง แถมยังมีพยาบาลเดินตาม แฟนก็ดูแลไม่ห่าง จนกระทั่งเข้าห้องตรวจ มาพบคุณหมอ

อ้าว! หมอคือพ่อเขาซะงั้น!

“อ้าว พ่อตรวจเองเหรอครับ” ลุงนายยิ้มกว้าง เมื่อนาวินถาม ก่อนจะผายมือให้ลูกชายตัวเองนั่ง ตรงข้ามทันที

“พ่อ อยากเห็นหลานคนแรก” ฉันอมยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นสายตาเขา มองไปที่พ่อตัวเอง

มันดูน่ารักชะมัด นาวินเหมือนลุงนายทุกอย่าง แม้กระทั่งรอยยิ้ม

“พร้อมรึยังหนูซินน์” ฉันพยักหน้ารัว

“พร้อมค่ะ” แล้วนาวินก็เข็นฉันไปใกล้ ๆ ลุงนายเริ่มตรวจเบื้องต้นก่อน พอตรวจเสร็จ นาวินก็พยุงฉันขึ้นไปนอนบนเตียงรอ

“ทาเจลให้สิ คุณพ่อ” ลุงนายยื่นประปุกเจลให้ เพราะห้องตรวจนี้ไม่มีพยาบาลสักคน

“ครับ ๆ”

เขารับมาแล้วเปิดเสื้อฉันขึ้น ก่อนจะก้มมาจุ๊บท้องฉันทีนึง จนพ่อเขาส่ายหน้าเบา ๆ แล้วหันไปเตรียมอุปกรณ์ต่อ

วันนี้คุณหมอฟันจะได้เห็นลูกตัวเองแล้ว เขาดูตื่นเต้นมาก ยิ้มไปทาเจลที่ท้องฉันไป จนพ่อเขายื่นอุปกรณ์ให้ แล้วพยักหน้า

“ครับพ่อ?” จ้ะ หมอฟันเลิ่กลักมาก!

“ตรวจเอง ลูกจะได้รู้ ว่าตอนที่พ่อตรวจแม่ครั้งแรก พ่อรู้สึกยังไง”

น่ารัก! ความละมุน และอ่อนโยน นาวินได้พ่อเขามานี่เอง อารมณ์แพ้ท้อง หงุดหงิดหายไปในพริบตา ตอนนี้มีแต่ความหลงผัว ที่ยืนยิ้มแก้มตุ่ยอยู่

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว ว่าพ่อรู้สึกยังไง” เขาก้มลงมามองฉัน แล้ววางเครื่องมือเบา ๆ ที่ท้อง ก่อนที่จะค่อย ๆ เลื่อน และมองบนจอ ที่เห็นเบบี๋ทั้งสองข้างใน

เบบี๋… สองคน!

“สองคน! หญิงหรือชายนะ” นาวินยิ้มจนตาหยีแล้วหันไปที่โต๊ะทันที ที่ตอนนี้พยาบาล เข้ามาวางซองจดหมายไว้

“ผลเลือดค่ะ” สองพ่อลูกพยักหน้ารับ แล้วลุงนายก็เดินไปหยิบมัน มาเปิดทันที

“อยากได้ชายหรือหญิงนาวิน”

“ซินน์ล่ะ... อยากได้ชายหรือหญิง” เขากลับถามฉันกลับซะงั้น

“ซินน์ยังไงก็ได้ค่ะ หญิงก็น่ารัก ชายก็น่ารัก” ลุงนายยิ้ม แล้วค่อย ๆ เปิดกระดาษแผ่นนั้นดู

“ชายหรือหญิงครับพ่อ?”

“ยังไม่อ่านเลยลูก” นั่นไง นาวินเล่นใหญ่ นางรอผลไม่ไหวแล้ว

ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายโมเม้นประทับใจไว้ ก่อนที่ลุงนาย จะหันกระดาษกลับมา แล้วยื่นให้นาวินดูเอง

จนเขาค่อย ๆ รับมา แล้วอ่านมันช้า ๆ

“ซะ... ซินน์ เราได้แฝดอะไรรู้ไหม?” อะไรล่ะ ไม่บอกสักที ตื่นเต้นนะ!

“ชาย หญิง เหมือนซินน์กับไอ้เวียร์เลย!”

ห้ะ!

ทำไมคุ้มแบบนี้ ไม่น่า… ฉันแพ้จะเป็นจะตายเหมือนคุณแม่ตอนท้องเลย

ตอนนี้ลุงนาย เดินไปรับโทรศัพท์ข้างนอกแล้ว เหลือแต่ฉันกับนาวิน ที่ตอนนี้เริ่มจะร้องไห้ใส่กัน

จะพูดไงดี คือนาวินดีใจมาก เช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มหลายต่อหลายรอบ จนฉันเห็นแล้วอดร้องตามไม่ได้ มันตื้นตัน มันดีใจ ที่ได้เห็นคนที่เรารัก มีความสุขได้ขนาดนี้

“รู้แล้วว่าดีใจ หยุดร้องเถอะนะ ซินน์จะร้องตาม”

“มันหยุดไม่ได้ อยากอุ้มเขาแล้ว นาวินรักซินน์นะ รักมาก ๆ เราจะมีลูกด้วยกันแล้วนะ”

ฉันจับมือเขามาแนบแก้มตัวเองทันที... ก่อนที่จะมองหน้าเขาทั้งน้ำตา

“ซินน์ดีใจที่นาวินกลับมา ต่อไปนี้อย่าไปไหนอีกนะ... อยู่กับซินน์กับลูกนะ”

เขายิ้ม แล้วก้มลงจุมพิตที่หน้าผากฉันเบา ๆ

“ครับ ไม่ไปไหนแล้ว ขาดซินน์ไม่ได้สักนาที ยิ่งจะมีเจ้าตัวเล็ก ยิ่งไม่อยากไปไหนเลย” ฉันบีบมือเขาแน่น จนเขาเริ่มเช็ดเจลที่ท้องให้ ก่อนที่ลุงนายจะเปิดประตูเข้ามา

“เรียบร้อยนะนาวิน แม่กับป้าณีเวีย จัดงานเลี้ยงกันแล้ว”