พลาด2 นิยาย บท 120

เจ๊หวานคงไม่คุ้นหรอก แต่ฉันคุ้น คุ้น... เหมือนฉันเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ ที่ไหนสักแห่ง...

“เข้ามาเลยจ้ะ เดี๋ยวไม่ทัน” แม่รีบกวักมือเรียกเธอเข้ามา แต่ทว่าฉันยังนั่งนิ่ง ไม่ได้ยิ้มรับหรือทักทายอะไรเธอทั้งนั้น... เพราะในหัวมันยังประมวลผลทุก ๆ อย่าง ทั้งใบหน้า น้ำเสียง และสายตา

มีน? กิ๊กเก่าอีไทม์?

“เธอ...” ฉันชี้หน้ามีนทันที เมื่อเธอเลื่อนเก้าอี้ มานั่งข้าง ๆ ก่อนที่เธอจะวางอุปกรณ์ทุกอย่างไว้บนโต๊ะ แล้วเปิดออกมาทีละชิ้น ทีละชิ้น

“จำได้ด้วยเหรอ? ดีใจจัง” มือที่ชี้หน้ามีน ตอนนี้เริ่มกำแน่น จนแม่ฉันเริ่มรู้ รู้ว่าสถานการณ์ตรงหน้ามันกำลังไม่ปกติ

จนมีนหันไปยิ้มให้แม่ฉัน

“คุณป้าสอนลูกสาวยังไง ให้แย่งของคนอื่นคะ” แม่ยกมือทาบอกทันที ก่อนจะหันมามองฉันที่ตอนนี้กำลังเดือดสุด ๆ

ผัวกูไม่มีก็ได้นะ ถ้าวุ่นวายแบบนี้!

“อย่ายุ่งกับแม่ฉัน!”

“ยุ่งอะไร ฉันแค่ถาม เธอเก่งนะ ที่ดึงพี่ไทม์ออกมาได้ ถ้าตำราการแพทย์ไม่ได้สอน ใครเอ่ยที่สอน”

อิดอก เกินไปแล้วนะ!

“ถ้ามึงไม่หุบปาก กูตบนะ” แม่เดินมาบีบไหล่ฉันให้อารมณ์เย็นลง วันสำคัญของฉัน เรื่องอะไรฉันจะยอมให้มันแต่งหน้าให้ แล้วนางเข้ามาได้ยังไง? ไหนไทม์ เขาบอกว่าเขาจ้างการ์ดกันทุกทางแล้วนิ!

กูไม่โอเคแบบนี้

“คุณหมอคะ ปากคอเลาะร้ายมาก เรามาเริ่มแต่งหน้ากันเลยดีมั้ย เดี๋ยวไม่ทัน”

มีนบีบรองพื้นใส่มือ แล้วใช้ฟองน้ำแตะเบา ๆ ก่อนที่เธอจะยื่นมันมาใกล้ ๆ หน้าฉัน แล้วยิ้มกริ่มออกมา

‘ฟุบ’ ฉันรีบปัดมือมีน จนมีนมองฟองน้ำ ที่หล่นอยู่บนพื้นแล้วอมยิ้ม

“ออกไป”

“ให้ไปได้ไง งานยังไม่เสร็จเลย” นี่คือมึงกวนตีนกูใช่ไหม!

“หนูออกไปเถอะ ถ้ามีปัญหากันแบบนี้ อย่าทำงานให้กันเลย นี่พูดดี ๆ ด้วยนะ ป้าไม่อยากเข้าไปยุ่ง เดี๋ยวจะยาว” แม่หยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหาใครสักคนทันที

ส่วนฉันโมโหมากตอนนี้ แต่พยายามควบคุมตัวเองไว้ เพราะฉันไม่อยากตบใคร ในวันดีดีของฉัน คือ… มันจะแย่ตั้งแต่เริ่มต้นไม่ได้ ฉันได้แต่ท่องไว้ ท่อง ท่อง แล้วก็ท่อง ทั้งที่ใจอยากกระชากหัวมันตบตอนนี้เลย!

“หนูก็แค่ขำ ๆ ค่ะ เหมือนที่ก่อนหน้านี้ มีอะไรขำ ๆ กับพี่ไทม์”

แม่หันมองฉันทันที จนฉันรีบลุกจากเก้าอี้ ชี้ไปที่ประตู

“ออกไปเลยนะ!” มีนขมวดคิ้ว แล้วจ้องฉันเขม็ง

อยู่ ๆ ก็มีคนเปิดประตูพรวดเข้ามา! คนนั้นคือไทม์ ที่ตอนนี้กำลังวิ่งมาขวางฉันไว้ จนมีนลุกขึ้น ยืนกอดอก มองเขาอย่างสะใจ

“อย่ายุ่งกับแฟนพี่!”

“ยุ่งอะไร มีนไม่ได้ยุ่งค่ะพี่ไทม์ เขาบอกแบบนั้นเหรอคะ” ฉันเม้มปากแน่น ทำไมมันกวนตีนจังวะ อีกไม่กี่ชั่วโมงต้องเข้าพิธีแล้วนะ! เสียเวลาจริง ๆ

“ไทม์ ทำไมไม่จัดการสักที! ปั่นไม่โอเคนะเว้ยแบบนี้ รำคาญว่ะ” แม่เดินมาจับมือฉัน จนไทม์รีบเดินเข้าไปใกล้ ๆ มีน

“มีน พี่รักษาน้ำใจมีนมาหลายรอบแล้วนะ อย่าให้พี่หมดความอดทน”

และเพื่อน ๆ ฉัน ก็เปิดประตูเข้ามาทีละคน ๆ เข้ามาถึงก็มองมีนกับไทม์ตาเขม็ง โดยเฉพาะปลายฟ้าที่ดูเดือดสุด ๆ

“พวกเยอะจังเลยนะคะ มีนก็ไม่อะไรแล้วล่ะ แค่แหย่เล่น” แหย่เล่น? อิผี! ฉันไม่ไว้ใจสายตามันเลยให้ตาย สายตามันเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ ไม่รู้ผีห่าซาตาน หรือสัมภเวสี ผีไม่มีญาติก็ไม่รู้

อยู่ ๆ มีนก็เดินมาหาฉัน จับมือฉันขึ้นมา

‘ฟุบ’ แต่ไทม์เขารีบปัดออกทันที แล้วจับมือฉันแทน

“อย่า! ยุ่ง! กับแฟนพี่!” เขาตะคอกเสียงดัง จนฉันเองยังตกใจ ฉันไม่เคยเห็นเขาโมโหแล้วตะคอกใส่ใครแบบนี้เลย มันขัดกับบุคลิกอ้อน ๆ ของเขามาก

“พะ… พี่ไทม์”

“เพื่ออะไรมีน? ตอนเราเที่ยวกัน พี่บังคับมีน และตามตื้อมีนเหรอ มีนตามพี่จำไม่ได้รึไง? ที่ทำอยู่เนี่ย คิดว่าตัวเองดูดีเหรอ?”

“...” มีนตกใจเบิกตากว้าง จนฉันเห็นน้ำใสๆเริ่มเอ่อออกมา

“มีนไม่อยากให้พี่ไทม์ไป พี่ไทม์อยู่ ๆ ก็ตัดมีนแบบนี้ มีนไม่ชิน ฮือ ๆ”

กูไม่สงสารมันบอกเลย พูดแบบหยาบ ๆ คือกูเกลียด มันกวนตีน!

“ไทม์ เธอดิวช่างแต่งหน้ายังไง ถึงได้ผู้หญิงคนนี้มา” แม่ฉันเริ่มฉุน หันมาถามไทม์ แบบหงุดหงิดสุด ๆ

จนปลายฟ้ารีบมาสะกิดแขนฉัน

“กูโทรหาน้องแล้ว น้องกูแต่งหน้าสวยมาก กำลังมา มึงอย่าเครียดนะปั่น” ฉันพยักหน้า แล้วยิ้มให้ปลายฟ้าเบา ๆ มันแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีจริง ๆ ฉันนี่ทำอะไรไม่ถูกเลย นอกจากอยากตบอิมีน

“เลขาผมติดต่ออีกคนครับป้าหวาน แต่มีนมาได้ไงไม่รู้ ป้าหวานไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการเอง”

“พี่ไทม์ มีนยอม ถ้าพี่ไทม์จะให้มีนเป็นที่สอง ที่สาม หรือที่สี่ แต่อย่าทิ้งมีนแบบนี้สิ นะคะ...” มีนทำท่าจะจับมือไทม์ แต่ฉันรีบดึงแฟนตัวเองกลับมา

ยอม!