พลาด2 นิยาย บท 17

พอผมพูดจบซินน์ก็หันมามองหน้าผมทันที...

“อะไรอ่ะ อยากรู้” แล้วก็ถามแบบงง ๆ จนไอ้ไทม์ขำลั่น แล้วเอาแขนไปโอบไหล่น้ำปั่น

โอบน้ำปั่น! น้องกู!

“เฮ้ย! ปล่อยแขนมึง!” ผมรีบกำถั่วโยนใส่มัน จนมันทำหน้าตกใจ ก่อนจะหัวเราะเยาะผม

“โอ้ย ไอ้คนหวงน้อง กูยังไม่หวงทิชาขนาดนี้เลย ฮ่า ๆ” ซินน์เบะปากใส่ไทม์ทันที จัดให้มันสักฉากหน่อยครับที่รัก

“ไทม์แกมันคนปลิ้นปล้อน กะล่อนตอแหล” ไงล่ะ! ไอ้ไทม์ถึงกลับอ้าปากค้าง ก่อนจะเรียกซินน์ให้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ

“คืนนี้เตรียมตัวตาย... ก่อนถึงบ้านแวะกินข้าวกินปลาก่อนล่ะ จะได้ไม่เป็นลมเป็นแร้งระหว่างออกกำลังกายยามค่ำคืน” จบประโยคนี้ ทุกคนถึงกลับหัวเราะลั่น ยกเว้นซินน์ที่งง

ทั้งที่เคยมาแล้ว แต่งงอยู่คนเดียว

“อะไรวะ ใครจะออกกำลังกายดึก ๆ ดื่น ๆ ไร้สาระ ทำไมชงเหล้าเข้มแบบนี้เนี่ย!” ทุกคนเริ่มแปลกใจ ผมก็ด้วย ผมเริ่มเอะใจกับน้ำปั่นตั้งแต่ซินน์ไม่อยากมาที่นี่แล้ว เหมือนซินน์กำลังฟื้นฟูตัวเองทีละนิด ทีละนิด โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว

ซินน์ตื่นเช้าทั้งที่ป้าณีเวียบอกตื่นเที่ยง พูดจาไม่แข็งกระด้างเหมือนแต่ก่อน ยิ่งกับผม มันซอฟท์ลงอย่างเห็นได้ชัด ไอ้เหล้าที่แต่ก่อนกินพรวด ๆ ตอนนี้ทำได้แค่จิบ ชงเข้มไปเธอก็กินไม่ได้ ทุกคนสงสัยเหมือนผมนั่นล่ะ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร ปล่อยให้เธอปรับไปเอง หรือซินน์ ของผมจะกลับคืนมาแล้ว

ตอนนี้น้ำปั่น ผมเห็นแล้วเหนื่อยใจฉิบ กลัวว่าสักวันนึงมันจะเสร็จไอ้ไทม์เข้าให้

พอน้ำปั่นเริ่มเมา ไอ้ไทม์มันก็อาสาไปส่ง แค่อาสาไปส่งผมก็รู้เจตนามันแล้ว! ผมรู้เส้นเห็นชาติไอ้ไทม์ยิ่งกว่าอะไร ผมกับซินน์จึงค่อย ๆ พยุงน้ำปั่นไปขึ้นรถกลับบ้านกันเอง

กลับมาถึงบ้าน... น้ำปั่นก็โดนแม่ด่าเละ

ผมไม่สนใจ รีบพาเมียขึ้นไปนอน... โอ้ยเชี่ย ผมเป็นคนหื่นใช่ไหม มันธรรมดาหรือผิดปกติวะ เห็นซินน์แล้วอดไม่ได้ทุกที

ยิ่งตอนนี้เธอกำลังจะอาบน้ำ กำลังถอดนาฬิกา ถอดสร้อย ท่าเอียงคอ 45 องศา ทำใจผมสั่นไม่เป็นจังหวะ เป็นผู้หญิงที่ไม่เซ็กซี่เลย เป็นผู้หญิงน่ารักโคตร ๆ แต่มันน่า... มาก!

“มองอะไร ตาบ้า” ผมทำหันไปทางอื่น หาอะไรทำดีวะ จะได้เนียน ๆ ไปอ่านหนังสือดีกว่า

“ป่าว อาบเร็ว ๆ นะ ฉันง่วง” ซินน์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

ผมรีบไปหากล่องของขวัญไอ้ไทม์ ที่ตู้เก็บหนังสือหลังโต๊ะตัวเองทันที ครับ! ไอ้ไทม์ให้หนังโป๊ครบเซ็ทให้ผมศึกษา กับกุญแจมือ ชุดคอสเพลย์ ไข่สั่น แม่งมีหมดเลย ผมใช้ทั้งหมดนี้… ซินน์จะคิดว่าผมโรคจิตไหม!

แล้ววันนี้ผมจะใช้ได้ยัง โอ้ย นั่นเมียนะเว้ย กูรอวันนี้มานานแสนนาน แต่ก่อนเราคบกันทำได้แค่จับมือ กับหอมแก้ม ก็โคตรจะบุญกะลาหัวแล้ว ตอนนี้ทำได้ทุกอย่างแล้วเว้ย

เอาดิวะ รออะไร

ชุดคอสเพลย์นักเรียนญี่ปุ่นซินน์ใส่ผมว่ามันต้องโคตรน่ารักแน่ ๆ เลย แค่คิดก็จะละลายแล้ว

ผมถือมันไปยืนหน้าห้องน้ำ ให้ใส่ดีไหมวะ หรือรอซินน์กลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อน ค่อย...!

แอด... ครับ! ซินน์เปิดประตูออกมา ยืนมองผมงง ๆ สลับกับมองชุดนักเรียนญี่ปุ่นที่ผมถือ

“ชุดนอนใหม่นายเหรอ น่ารักดี” นี่แหย่ผมเล่นใช่ไหม! ผมอายจนทำอะไรไม่ถูกเลย

“ของเธอ… ใส่สิ” ซินน์ถึงกลับยืนนิ่ง... ก่อนจะรับมันไปงง ๆ เธอเอาชุดไปทาบตัว แล้วยืนหมุนหน้ากระจกไปมา

“สั้นแบบนี้ คืนนี้ฉันจะรอดไหม”

“แต่มันเป็นชุดเพื่อการรักษา... ฟื้นความทรงจำไง” เอ้า งงอ่ะดิ ผมก็งง กูพูดอะไรออกไปวะ!

“มีด้วย? ทำไมเหรอ แต่ก่อนฉันชอบใส่ชุดแบบนี้นอนเหรอ?”

“อืม เธอชอบอานิเมะ รู้จักไหม พวกการ์ตูนญี่ปุ่น” เนียนไหม โกหกมันบาป แต่เพื่อความสุขของครอบครัว ไม่บาปครับ

“นายไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวฉันลองชุดนี้ดูก่อน เออ… นาวินพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน นายตื่นไปส่งฉันด้วยนะ”

ครับ! ผมรีบวิ่งไปอาบน้ำด้วยความเร็วแสง ไม่เคยอาบน้ำเร็วขนาดนี้เลย พอผมเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก็เห็นซินน์ยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจก

“มันสั้นดีนะ ฉันไม่แปลกใจเลยที่เคยชอบอานิเมะ ใส่แล้วน่ารักดี”

ผมแทบหยุดหายใจ มันโคตรน่ารักเลยล่ะ แก้มป่อง ๆ ขาว ๆ ขาขาว ๆ เอวบาง ๆ อย่างกับตัวการ์ตูนญี่ปุ่นหลุดออกมายังไงอย่างงั้น แฟนผมครับ แฟนผม! คนนี้แฟนผม!

“มองอะไรนักหนา ออกไปได้แล้ว ฉันจะเปลี่ยนชุด” เปลี่ยนทำไมวะ

“นอนชุดนี้ดิ”

“บ้ารึไง หนาวตาย ออกไปเดี๋ยวนี้เลย” ออกไปก็อดดิวะ ผมรีบเดินไปชิดตัวซินน์ทันที จนเธอถอยหลังกรูหลังติดตู้เสื้อผ้า

“จะ จะทำอะไร” ทำตาโตตกใจ

“ฟื้นความจำกันนิดหน่อย” ซินน์ทำนึกอยู่สักพัก เหมือนเธอไม่ไว้ใจผม

“แต่ก่อนนายทำแบบนี้เหรอ...”

“ไม่... แต่อยากทำแบบนี้มานานแล้ว” ผมเอามือไปค้ำตู้เสื้อผ้า ล็อคซินน์ไม่ให้ไปไหน จนเธอรีบหลับตาปี๋ กลัวผมจนตัวสั่น

“นาวิน… นายจะทำแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะ”

“ทำไมจะไม่ได้ อยากทำ... ไม่ได้เหรอ”

“ไม่ได้”

“ทำไม... บอกเหตุผลมาหน่อยสิครับ” ซินน์ยืนนิ่งทันที ก่อนจะเผลอลืมตาขึ้นมา แล้วสบตากับผม

เสร็จกู…

ผมรีบโน้มลงไปจูบทันที ปากเล็ก ๆ เม้มตกใจ พร้อมกับมือสองข้างที่พยายามดันตัวผมออก

ยิ่งเธอพลัก ยิ่งเธอต่อต้านผมยิ่งบดจูบเธอหนักขึ้น... จนสุดท้าย ริมฝีปากน้อย ๆ ของภรรยาผมก็ตอบสนองกลับ

ผมค่อย ๆ ถอนจูบออกมา มองหน้าผู้หญิงที่ผมรักมาตลอดชีวิต ก่อนที่แก้มขาว ๆ จะแดงระเรื่อ จนทำผมทนไม่ไหว อุ้มเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเครื่องแป้งทันที