พลาด2 นิยาย บท 20

หลังจากคุยกับพี่เวียร์ และได้รหัสเฟซบุ๊กเก่าฉันแล้ว ออกมาก็เห็นไออุ่นยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ พอมันเห็นฉัน..มันก็รีบเดินตามหลังเข้ามาในห้องทำงานฉันทันที

“ผู้บริหารคะ... ดิฉันมีเรื่องร้องเรียนค่ะ” ฉันเอามือกอดอกเบะปากใส่ไออุ่น เมื่อถึงห้องทำงานตัวเอง

อะไรของมัน มาไม้ไหน?

“มีอะไรคะ... คุณกรรณรัณณ์” พอประตูห้องทำงานปิดปุ๊บ!

“มึง! พี่มึง ทำกับกูเกินไปแล้วนะ!” อ้าว! เมื่อกี้ยังเรียกฉันผู้บริหารอยู่เลย

“อะไร พี่เวียร์ชอบดุแบบนี้ล่ะ ที่จริงใจดีนะ” ไออุ่นถอนหายใจ เดินไปเดินมา เหมือนกำลังเซ็งสุด ๆ

“เหรอ ยิ่งกว่าซาตาน เนี้ยบอะไรนักหนา เนี้ยบทุกอย่าง กระดาษห้ามยับ เสื้อที่ใส่เข้าพบห้ามยับ เกล้าผมห้ามหลุดแม้แต่เส้นเดียว ทุกระเบียบนิ้ว ถามจริงพี่มึงนี่ยังไง เนี้ยบยันกางเกงในเลยรึไง”

“ใช่ รู้ได้ไงวะ เห็นแล้วเหรอ!” ไออุ่นเบิกตากว้าง มันอ้าปากค้าง เหมือนช็อกซีนีม่ามาก!

“ขะ… ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“เออ แม่บ้านรีดกางเกงในให้ทุกตัว บ้านกูเป็นแบบนี้ล่ะ”

“แหม อ่อนโยนเนอะบ้านมึง เหอะ!” เบะปากมองบน เอาเข้าไป พี่เวียร์ไปทำอะไรไออุ่นเนี่ยมันถึงควันออกหูขนาดนี้

“ใจเย็น ๆ มึง วันแรกก็แบบนี้ล่ะ”

“เซ็ง! อะไรของพ่อกูไม่รู้ ไม่ให้กูดูแลผับ! แต่ให้กูมาทำงานที่นี่ เฮ้อ พี่มึงนี่สุด ๆ เลย กูคงทำงานด้วยไม่ได้ กูอยากฟ้องพ่อมึงมาก... แต่กูเกรงใจ”

หน้างอคอหักเหมือนปลาทูแม่กรอง

“เอาน่า พี่กูใจดีนะ”

“ซินน์... มึงรู้ไว้ซะ ว่าพี่มึงอ่ะ เป็นคนบ้าอำนาจ กดดันกูทุกฝีก้าว! กูระเบิดเมื่อไหร่กูพังโรงแรมมึงแน่”

เอ้า!

“ไออุ่นใจเย็น อู่ข้าวอู่น้ำกูนะเพื่อน”

“ผัวมึงรวยอยู่แล้วซินน์ เออ กูขอทำงานห้างมึงไม่ได้เหรอ กูไม่อยากทำโรงแรมกับพี่มึงเลย นะซินน์ กูจบบริหารมา ให้กูช่วยมึงนะ”

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“เชิญค่ะ” เมื่อประตูเปิดเข้ามา ไออุ่นก็รีบถอยไปยืนห่างฉัน แล้วมันก็ก้มหน้ามองนิ้วตัวเองทันที

อาการแบบนี้จะใครมา ก็พี่เวียร์ไง…

“ซินน์ คุณพ่อคุณแม่จะเข้าบริษัท อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ” ขนาดกับฉันยังขรึมเลย

พูดกับฉันเสร็จพี่เวียร์ก็เปรยตาไปมองไออุ่น มองนิ่ง ๆ เรียบ ๆ จนฉันขนลุก...

“เธอ ไม่ไปทำงานรึไง? มาทำงานวันแรก ก็คิดจะประจบประแจงเจ้านายแล้วเหรอ ต้องให้เชิญออกไปทำงานไหม”

หืม เป็นอย่างที่ไออุ่นพูดจริง ๆ พี่เวียร์เข้มมาก

“ค่ะ” ไออุ่นตอบพี่เวียร์ แล้วเหลือบมองฉันแว๊บนึง ก่อนจะเดินออกไป

ตามด้วยพี่เวียร์… ที่ล้วงกระเป๋าเดินตาม ฉันเห็นแล้วอดสงสารไออุ่นไม่ได้จริง ๆ

หลังจากสะสางปัญหาคาใจ ฉันก็เริ่มทำงานของตัวเอง ฉันไม่ได้เรียนบริหารมา ฉันจบดีไซน์เนอร์! แต่ฉันจะบริหารห้างยังไงให้รอด โอ้แม่เจ้า... เอกสารงบประมาน พื้นที่จัดเช่า สัญญาเช่า โน่นนี่นั่น เยอะไปหมด เอ่อ เริ่มจากตรงไหนดี

ขอวาดรูปเล่นก่อนแล้วกัน เฮ้อ...

ฉันนั่งวาดรูปเล่นเรื่อยเปื่อย วาดไป… พร้อมกับคิดไปด้วย… ว่าจะแก้ปัญหากับงานกองโต และเรื่องตานาวินยังไง

วาดไปมั่ว ๆ ฉันกลับได้รูปหญิงชายคู่นึง ใส่ชุดนักเรียน กำลังเดินจับมือกัน… ยิ้มให้กัน และก็ในมือถือไอติม

มันดูสดใส ทั้งที่ฉันวาดมันออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ หรือว่า... จะเป็นแบบนี้

ชุดนักเรียน เดินยิ้ม กินไอติม? ถ้าคุณพ่อห้ามไม่ให้เราคบกัน แสดงว่าฉันจะเจอนาวินบ่อย ๆ ได้ที่โรงเรียน! หลังเลิกเรียน หลังเรียนพิเศษ!

เอ๊ะ? ทำไมในหัวฉันมีแต่เรื่องผู้ชาย มีแต่ผู้ชาย ผู้ชาย มีแต่ นาวิน นาวิน เต็มไปหมดเลย!

โอ้ย ช่างงานเถอะ… ฉันรวยอยู่แล้ว เราควรโฟกัสเรื่องผู้ชายก่อน

ตาหมอฟันกำลังทำอะไรอยู่นะ... ถ้าจะทักไลน์ไปชวนเดท… ต้องพูดยังไง?

LINE | -NAWINZ-

ฉัน: ทาคอนซีลเลอร์ที่คอรึยัง?

เงียบ... ผ่านไปสิบนาที ตานาวินก็ยังไม่ตอบฉัน ตาบ้า! ไหนว่ารักซินน์นักหนา ทำไมตอบช้าแบบนี้ล่ะ!

ฉันเปิดแฟ้มอ่านรัว ๆ ในหัวไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ โอ้ย! ทำไมผู้ชายตอบไลน์ช้าแบบนี้เนี่ย งอนแล้วนะ!