พลาด2 นิยาย บท 4
จนป้าหวานเริ่มหันมาจับมือฉันอีกรอบ ตอนนี้มือฉันสั่นมาก พอป้าหวานจับ ถึงกลับมองหน้าฉันเลย
“ซินน์ ตัวสั่นจังเลยลูก ดูสิทำหน้าเหมือนแกตอนสาว ๆ เลยณีเวีย เหมือนเดะ” ฮือ ฉันจะร้องแล้ว อย่าเป็นอย่างที่ฉันคิดเลย ดูสิคุณพ่อคุณแม่ไม่มีใครสนใจฉันสักคน ยิ่งคุณพ่อนะ มองฉันอย่างกับธาตุอากาศ!
“สวยล่ะสิ ฮ่า ๆ งี้ล่ะลูกสาวแม่” คุณแม่ลูบผมฉันอีกคน ลูกสาวแม่ งั้นแม่อย่าให้ลูกไปแต่งงานกับคนอื่นนะ!
“ย่ะ เอ้อ สมัยก่อนนะหนูซินน์ แม่ ๆ ก็เที่ยวนะ พอมีใครสักคนในกลุ่มท้องก็อดกันเลย อิอิ”
คุณแม่ตาโต ก่อนจะหันขวับมามองฉัน ไม่นะคะ ไม่นะ!
“หรือแม่ต้องมีหลาน... ใช่ ๆ ซินน์” กรี๊ด มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว!
“มะ… มีหลานอะไรคะ ซินน์ยังไม่มีแฟนค่ะ” ฉันก้มมองจานข้าวตัวเอง พ่นลมหายใจออกมารดมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ไม่ใช่แค่คุณพ่อแล้วที่ฉันกลัว ฉันกลัวใจคุณแม่ด้วย
“ก็มีซะสิ คุณพ่ออนุญาตแล้ว ใช่ไหมคะคุณ” ฉันเงยหน้ามองคุณพ่อ คุณพ่อเหมือนลำบากใจ แต่ก็พยักหน้าให้ฉัน
“อืม...” ฉันเอามือทุบกะบาลตัวเองทันที มัธยม มหาลัยไม่เคยให้ฉันมีแฟน พอเรียนจบไม่นานให้ฉันมีแฟน แถมยังให้มีหลาน!
“ไม่ดีกว่าค่ะ ซินน์ไม่อยากมีแล้ว… คุณพ่อไม่ยอมให้ซินน์มีแฟนมาตลอด คราวนี้จะให้ซินน์มี แฟนมันไม่ได้หาง่าย ๆ นะคะ คนดี ๆ มีแฟนกันหมด หล่อ ๆ ก็กินกันเอง ซินน์อยู่แบบนี้ดีกว่าค่ะ แฮปปี้ มีความสุข”
“หนูซินน์ไม่ต้องคิดเยอะลูก ป้าหาให้แล้ว เลือกเลยจ้ะ” ป้าหวานผายมือไปทางลูกชายฝาแฝดตัวเอง
สตั้นดิรออะไร ฉัน และ นาวา นาวิน อะไรนั่น สตั้นกันหมด!
“อะไรของแม่เนี่ย...” ตานาวินบ่นขึ้นมา เขามองฉันและถอนหายใจยาว ๆ
“...”อีกคนเงียบ คนละบุคลิกกันเลย หน้าตาไม่เหมือนกัน นิสัยก็ไม่เหมือนกัน แฝดอะไรเนี่ย ช่างเถอะฉันกับพี่เวียร์ก็ไม่เห็นเหมือนกันสักอย่าง
แล้วฉันจะสนใจเรื่องนี้ทำไม! ตอนนี้ป้าหวานให้ฉันเลือก ทำไมฉันต้องเลือกด้วย!
“มะไม่ ดีกว่าค่ะ ซินน์เกรงใจค่ะ แหะ ๆ” ฉันพยายามปั้นยิ้มให้ป้าหวาน ทั้งที่น้ำตามันจะไหลออกมาแล้ว
“ตอนเด็ก ๆ ลูกร้องไห้ ขี้มูกโป่งวิ่งตามใครนะ แถมยังงอลแม่อีก ที่แม่ไม่ส่งลูกไปเรียนด้วย” คุณแม่เริ่มรื้อฟื้นความหลัง ใครจะไปจำได้ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนได้ไหม!
“ตอนนั้นนาวิน ใช่ ๆ นาวิน” ป้าหวานตอบแทน แถมหันไปมองตานาวิน ที่นั่งกุมขมับอยู่
ตอนเด็ก ๆ ฉันวิ่งตามตานี่เหรอ ไม่น่าเลยซินน์! ไม่น่าเลย…
“แม่จะทำอะไร พูดมาตรง ๆ ดีกว่า” ตานาวินหันไปถามป้าหวาน ที่นั่งยิ้มคิกคักสองคนกับคุณแม่
ฉันจะร้องไห้แล้ว ป้าหวานจะตอบว่าไง… อย่าบอกนะ!
“เอ้า นี่ไงแม่หาแฟนให้ จะได้แต่งงานมีหลานสักที” ช็อกซีนีม่า ฉันตัวแข็งมือชา หน้าชา ขาชา ก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองหน้าคุณแม่ ที่ยิ้ม... ยิ้มจนตาหยี
“คุณแม่!” คุณแม่ยิ้มต่อ ไม่สนใจฉัน
“เด็กนั่งดริ้งค์คนนี้เหรอครับ”
“ฉันไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งค์! คุณแม่คะ ซินน์ไม่แต่งนะ ยังไงก็ไม่ ซินน์หาแฟนเองได้ค่ะ อย่าบังคับซินน์เลย ซินน์ขอร้องล่ะ” ฉันโกรธคุณแม่มาก แทบอยากจะลุกออกไปจากตรงนี้
“แล้วจะไปหาแฟนที่ไหน... คงจะในผับ” คราวนี้เป็นคุณพ่อพูด... ฉันนั่งนิ่งจนน้ำตาไหลมาอาบแก้ม
“ผมไม่นะ ปวดหัว ขอโฟกัสเรื่องงาน” ตานาวินรวบช้อนเช็ดปาก ทำหน้าเซ็ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2