พลาด2 นิยาย บท 43

สรุปบท ไออุ่น | เดทแรกฉันกับเธอ: พลาด2

ไออุ่น | เดทแรกฉันกับเธอ – ตอนที่ต้องอ่านของ พลาด2

ตอนนี้ของ พลาด2 โดย โนเนจัง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ไออุ่น | เดทแรกฉันกับเธอ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อเขารับปาก ฉันก็ตกลงปลงใจ เอ้ย ไม่ใช่! ยอมเดทกับเขาแบบงง ๆ

กูงง จริง ๆ ค่ะ เขาเป็นอะไรของเขา แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันอยากรู้มากกว่า ว่าเราจะดินเนอร์กันยังไง จะรอดไหม!

จนเขาถอดสูท ถอดเนคไท ดึงแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น เดินนำฉันไปที่ครัว ฉันจึงเดินตามเขาต้อย ๆ เดินมองแผ่นหลังกว้าง ๆ และดมกลิ่นน้ำหอมเวอซาเช่ของเขา

มาถึงครัว... ฉันก็เดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์ นั่งจ้องเขา... ฉันอยากรู้ ว่าผู้บริหาร ZER จะทำอะไรเป็นบ้าง

จนเขาเปิดตู้เย็น หยิบของออกมาวาง เตรียมมีด เตรียมของ เหมือนชินมือ อะไรขาดเหลือ... เขาก็กดไอแพดสั่งให้ห้างขึ้นมาส่งให้

“นายเคยเดทกับใครไหม?” เมื่อความเงียบเข้าปกคลุม ฉันก็ถามขึ้นมา

“ไม่เคย” ตอบเรียบ ๆ ไม่มองหน้าฉัน แล้วเตรียมเขียง เตรียมมีดต่อ

“ทำไมล่ะ คนแบบนาย สาว ๆ น่าจะเยอะ” ฉันถามเสร็จ ก็หยิบแตงกวาขึ้นมากัดกิน กูหิวมาก!

“ถามมาก เห็นไหม... อะไรอยู่ในมือ” เขาเคาะมีดลงเขียง เสียงดัง ‘ปึก ปึก’

พินาศแน่… เดทนี้ ดูดิแป๊บเดียวก็ขู่ฉันแล้ว!

ฉันเบะปากใส่แล้วกัดแตงกวาต่อ… จนเขาเห็น แล้วดึงมันออกไปจากมือฉัน

“ยังไม่ได้ล้าง” อ้าว!

“กินไปแล้ว หิวอ่ะ เร็ว ๆ หน่อย… ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย” ฉันเอามือเท้าคางเร่งเขา

“ทำไมไม่กิน?” ถามไปหั่นผักไป เขาจะทำเมนูอะไรนะ กินมาม่าก่อนได้ไหม หิวจนสั่นหมดแล้ว

“ไม่ว่าง ทำงาน เจ้านายเนี้ยบ โน่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้” เขาวางมีด แล้วค้ำเคาน์เตอร์จ้องฉัน

“กับงานฉันต้องเนี้ยบ นอกจากชีวิตตัวเอง ก็มีแค่งาน… ที่ฉันต้องรับผิดชอบ” ทำเสียงจริงจังใส่ฉันทันที นี่กูเดทกับเขาจริง ๆ ใช่ไหม

“รู้แล้วน่า… ว่าแต่ จะทำอะไรให้กิน?”

“กุ้งซอสมะขาม อยากกินอะไรอีกไหม...” ว้าว… ฉันชะโงกดูทันที ไหนกุ้งวะ

“ทำไม นายจะทำให้กินเหรอ?” น้ำลายไหลแล้วตอนนี้ หิวมาก

“ทำเองสิ อย่าเรื่องเยอะ” เดทแรกของกูว!

“ฉันหิว เจียวไข่ให้กินก่อนได้ไหม ตาลายแล้ว” ฉันนั่งอ้อนวอนเขา จนเขาถอนหายใจใส่ แล้วเปิดตู้เย็น หยิบไข่ออกมาสองฟอง

“มาเจียวเอง ฉันไม่ว่าง” สตั้น... ฉันแทบจะเอาหัวโขกเคาน์เตอร์แล้ว! จนฉันทำหน้ามุ่ยลุกขึ้น เดินกระเพลก ๆ ไปยืนข้าง ๆ เขา ที่ตอนนี้... กำลังซอยหอมอยู่

แล้วฉันก็ตอกไข่ใส่ถ้วย ใส่น้ำปลา... และหันไปหาเขา

“ขอหอมหน่อย...” นิ่ง... อยู่ ๆ เขาก็หยุดชะงัก แล้วหันมามองฉัน

“อะไร”

“นี่ หอมหน่อยสิ” ฉันเอาส้อมจิ้มลงถ้วย จะย้ำเขาอีกครั้ง แต่...

‘ฟอด~’ เขาหอมแก้มฉันแทน!

อะไรวะ อาราย...

ฉันจับแก้มที่ถูกหอม แล้วหันไปมองเขาทันที แต่เขากลับทำตัวปกติ ยังหยิบผักอย่างอื่นมาหั่นต่อหน้าตาเฉย

แล้วฉันล่ะ! จะทำตัวยังไงทีนี้ แม่งร้อน ร้อน ร้อนไปหมดเลย!

ฉันรีบเจียวไข่ลวก ๆ โปะข้าวกินคำสองคำ จนมีพนักงานโรงแรมขึ้นมาส่งกุ้ง ที่ผ่าหลังเรียบร้อยรอปรุงอาหาร

“นายทำอย่างเดียวเหรอ? ทำต้มยำ ทำอะไรแซ่บ ๆ บ้างสิ” ฉันหยิบผักพลิกไปมา หาเมนูที่พอจะทำได้อีก… เสนอเขาไป

“ไปนั่ง” สั้น ๆ ได้ใจความ แต่ฉันไม่ไป… ฉันยืนข้าง ๆ เขาช่วยหยิบจับโน่นนี่นั่น จนเขามองหาอะไรสักอย่าง... ถ้วย!

“ถ้วยใช่ไหม… ฉันจำได้ว่าอยู่ไหน ฮึบ!” ฉันเปิดตู้บนหัว แล้วเขย่งขึ้นไปหยิบถ้วย เขย่งไปเขย่งมาจนชายเสื้อที่ใส่ในกระโปรงนั้น... หลุดขึ้น!

แล้วมันก็ เผยให้เห็นเอวบาง ๆ กับสายแพนตี้สีชมพูพาสเทลของฉัน!

เชี่ยแล้ว! เขามองมัน เขามอง…

ฉันรีบเอามือลงจากตู้ แล้วดึงเสื้อลงทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ดังขึ้นมาตามหลัง…

จนกินข้าวเสร็จ เขาก็ถือขวดไวน์ลุกขึ้น แล้วเดินอ้อมมาหาฉัน?

“ไปนั่งเล่นข้างนอก…” บอกเสร็จ เขาก็จับแขนฉันให้ลุกขึ้นตาม ก่อนที่จะเดินนำไปที่ส่วนกลางของเพนท์เฮ้าส์ตัวเอง

โซนนี้มีสระว่ายน้ำ และสวยหย่อมเล็ก ๆ เป็นวิว Outdoor ที่ดีมาก!

ฉันรีบเดินไปนั่งเก้าอี้นั่งมองดาวบนฟ้า ตายแล้ว... ฟินจัง ไม่เคยนั่งจิบไวน์บนดาดฟ้าตึกสูง ๆ แบบนี้เลย แถมไวน์แพงด้วย..

พอดูดาวเสร็จ… ฉันก็เดินไปนั่งริมสระ เอาเท้าจุ่มน้ำ จิบไวน์ต่อ

จนเขาดึงขากางเกงขึ้น นั่งลงข้าง ๆ ฉัน ทำฉันตกใจรีบหันไปมอง แล้วเรา… ก็เผลอสบตากันอีก

“หน้าเธอแดง” อืม… ฉันคงเริ่มเมา

“นายก็ด้วย เมารึป่าว ฮ่า ๆ” ฉันเอานิ้วจิ้มที่แก้มเขา จนเขาจับมือฉันไว้

“ฉันไม่รู้ ว่าจะรู้สึก… กับเธอยังไง” เขาบีบมือฉันเบา ๆ ฉันได้แต่มองเขา จนรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า... ฉันเมาแล้ว ฉันกำลังเมาใช่ไหม!

“เอ่อ... ร้อนจัง” ฉันรีบดึงมือกลับ… มาพัดหน้าตัวเองทันที ในใจมันก็รู้สึกสับสนไปด้วย อะไรวะ? ฉันเมาแน่ ๆ ทำไมใจ… มันถึงสั่นกับสิ่งที่เขาพูด

เขาเริ่มรู้สึกเหรอ? ทำไมมันกำกวมจัง

“ถ้านายทำแบบนี้… เพื่อจะรับผิดชอบครั้งแรกของฉัน นายก็หยุดเถอะ” ฉันพูด… แล้วก้มมองเท้าตัวเองที่แช่อยู่ในสระ

“ไม่”

“ทำไมล่ะ?”

“เพราะ… ฉันไม่ได้ทำ เพื่อรับผิดชอบครั้งแรกของเธอ แต่ฉันทำ… เพราะความรู้สึกฉันเอง”

ฉันหันไปมองเขาตกใจ จนเราสบตากันอีกครั้ง…

“รู้สึก?”

“อืม ตั้งแต่… คืนนั้น เธอก็ทำฉันวุ่นวายขึ้นไปอีก ฉันไม่มีสมาธิทำงาน เอาตั้งแต่คำถาม ไม่รู้ว่า… ตัวเองกำลังรู้สึกอะไร...”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2