พลาด2 นิยาย บท 46

หกโมงเช้า... เสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น

ทำฉันสะดุ้งตื่น งัวเงียมองรอบ ๆ และภาพแรกที่ฉันเห็นคือ… แผงอกเขา เอ่อ… เรานอนกอดกันทั้งคืน! แถมยังแก้ผ้ากันทั้งคู่อีกต่างหาก

ฉันรีบหาเสื้อเชิ้ตที่ถูกถอดเมื่อคืนมาใส่ ก่อนจะเดินไปหยิบชุดที่ถูกอบไว้และกระเป๋าถือ ไปอาบน้ำ

อาบน้ำเสร็จ ฉันก็ยืนมึนที่เคาน์เตอร์พักใหญ่เพราะรู้สึกเครียดมาก ไม่ได้เครียดที่เสียตัวรอบสองนะ... แต่เครียดที่ไม่รู้จะแต่งหน้าทาปากยังไงดี ฮือ ๆ ในกระเป๋ามีแค่เครื่องสำอาง ที่ไว้เติมระหว่างวันเอง!

“ตื่นเช้า... แต่ทำไมชอบมาทำงานสาย” อยู่ ๆ เขาก็เปิดประตูเข้ามาในห้องน้ำ เอ่อ… ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว

“รถติดไง นายดูสิ ฉันจะแต่งหน้ายังไง ฮือ ๆ” ฉันเทเครื่องสำอางออกมากอง มีแค่แป้งพัฟ ลิปสติก และบลัชออนเท่านั้น ขาดดินสอเขียนคิ้ว!

“ห้างยังไม่เปิด” โอ้ย! ให้ฉันไปทำงานโดยไม่มีคิ้ว ฉันยอมตายดีกว่า!

“คิ้วฉันล่ะ นายมีดินสอเขียนคิ้วไหม” เขาถอนหายใจใส่ฉันทันที

“ไม่มี ออกไป ฉันจะอาบน้ำ” แถมยังทำเสียงเข้มใส่ฉันอีก ขนาดนอนกอดกันทั้งคืน และเริ่มเดทกันจริงจังแล้วนะเนี่ย เฮ้อ… สาบานเถอะ ว่ากูเดทกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ

ฉันหอบเครื่องสำอางออกมาจากห้องน้ำเซ็ง ๆ แล้วนั่งแต่งหน้ารอ จนเขาอาบน้ำแต่งตัวเซ็ทผมเสร็จ โอ้ย ตายเถอะ… ลุคนี้อีกแล้ว พอใส่สูทจัดเต็มเมื่อไหร่… ฉันล่ะกลัว แอบนึกถึงเสียงตวาดในห้องทำงานเขาทุกที

“เรื่องเดท ให้เป็นนอกเวลางาน” พูดเสร็จเขาก็เดินล้วงกระเป๋าออกไป

อืม ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่อยากเป็นขี้ปากใคร อีกอย่าง… ตอนฉันเข้ามาทำงานที่นี่ใหม่ ๆ ฉันไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกับเขามาก ได้เลื่อนตำแหน่ง ภายในไม่กี่วัน ฉันยังโดนนินทาเลย ถ้าคนอื่นรู้ว่าเรากำลังเดทกันอยู่ มีหวัง… ฉันถูกหาว่าเอาเต้าไต่ผู้บริหารแน่ ๆ

มือถือที่ถูกหลงลืม หน้าจอมันโชว์… ว่าพ่อแม่ฉันได้โทรมาหลายสาย ฉันจึงโกหกไป ว่าเคลียร์งาน และนอนที่คอนโด ทั้งที่มันบาป... เฮ้อ โกหกไม่ดี แต่มันจำเป็นอ่ะ บอกว่านอนกับผู้ชาย กูก็ตายสิ!

พอใกล้ถึงเวลางาน ฉันก็ลงมาทำงานปกติ เข้าไปตอกบัตรในห้องเขา อยู่ที่ทำงาน… เราก็คุยกันแบบเจ้านายลูกน้องเหมือนเดิม ขรึมยังไงก็อย่างงั้น มีเปลี่ยนไปก็แค่…ไม่ตวาดและดุฉันรุนแรงเหมือนแต่ก่อน... มั้งนะ

“ทำไมมุมกระดาษยับ” ฉันชะโงกไปมองทันที โอ้ยตาย แค่มุมกระดาษเป็นรอยพับนิดเดียว

“เอ่อ ตอนตรวจงาน สงสัย… เผลอเอาศอกทับหน่ะค่ะ”

เขาปิดแฟ้ม โยนมันลงโต๊ะ เสียงดัง… ‘ปึก’

“ไปทำมาใหม่” ทำใหม่! ฉันมองเขาตกใจ แต่เขากลับไม่สนใจอะไร ยังก้มหน้าทำงานต่อ จนฉันทำหน้ามุ่ยหยิบแฟ้มตัวเองกลับมา แล้วบ่นเบา ๆ

“แค่นี้เอง…”

“ไม่มีแค่นี้ ในเอกสารสำคัญ... เชิญ” เออ ไล่ฉันอีกแล้ว ฉันก้มหน้าเดินคอตกออกมา ก็เห็นพนักงานหลายคนมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว พอฉันหันไปสบตาเท่านั้นล่ะ พวกเขาก็รีบทำตัวปกติ

“มีอะไรรึป่าวคะ?” ฉันทนไม่ไหว จึงถามไปตรง ๆ จนไอซินน์เดินมา… และหยุดมองฉัน หน้าห้องทำงานตัวเอง

“ป่าวค่ะ ไม่มีอะไร” มีพนักงานคนนึงตอบ… และส่งยิ้มเจื่อน ๆ มาให้แทน หึ ทำไมจะไม่รู้ว่านินทากู

ว่างนักรึไงวะ

ฉันรีบเดินกลับมาที่ห้องทำงานเซ็ง ๆ เฮ้อ ชีวิตทำงานมันเป็นแบบนี้เองเหรอวะ นิด ๆ หน่อย ๆ จับกลุ่มนินทากัน หูไวตาไวกันฉิบหาย

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก~’ ใครอี๊ก…

“เชิญค่ะ” เป็นไอ้ซินน์ ที่เปิดประตูเข้ามา

“มึง!” ได้ยินคำว่า ‘มึง’ ทีไร ใจฉันเต้นเร็วทุกที ฉันต้องมานั่งลุ้นอีกว่ามันจะพูดอะไรต่อ

“ไม่ค่อยได้คุยกันเลย คิดถึง” โอ้ย ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่ามันจะคิดถึงเพื่อน นอกจากผัวตัวเอง

“ทำไม ทะเลาะกับคุณสารึไง” ซินน์ส่ายหน้า แล้วเลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามฉัน

“ป่าว เบื่อนิสัยตัวเองว่ะ เลิกเอาแต่ใจไม่ได้สักที สงสารคนเอาใจชะมัด” ค่ะ กูหมั่นไส้จริง ๆ

“เหนื่อยแทน...” เฮ้ย... คำพูดเขานี่หว่า! ฉันพูดออกมาได้ไง บ้าจริง

“อะไรนะ เออ... คิดถึงปลายฟ้าด้วย ไม่ได้เจอเลย” เออว่ะ ตั้งแต่ซินน์แต่งงาน แก๊งเราก็ไม่แฮงค์เอาท์กันเลย

“งั้นคืนนี้ที่ผับกู เรดเลดี้นะเว้ย มึงห้ามพกผัวมาด้วย มีแต่สาว ๆ เท่านั้น!” ไอ้ซินน์เบะปากใส่ฉันทันที ก่อนจะพยักหน้ารับ ตอนนี้สีหน้ามันคือ... ไม่เต็มใจสุด ๆ

พรุ่งนี้วันหยุดฉันพอดี ฉันอยากเฮฮากับเพื่อนบ้างหลังจากอยู่กับผู้ชายมาทั้งคืน... ทั้งคืน? เอ๊ะ เมื่อคืน?

‘ไม่รู้... เอาออกทันไหม’

อยู่ ๆ คำพูดเขาก็เด้งขึ้นมาในหัวฉัน พอไอ้ซินน์ออกไปจากห้อง ฉันก็นึกได้ รีบเสริชหาในกูเกิ้ลทันที

ปล่อยนอก = ไม่ปลอดภัย!

เฮ้ย! ฉันเลื่อนเมาส์อ่านบทความของแพทย์ท่านนึงไปเรื่อย ๆ เขาเขียนถึงความรัก เซ็กส์ และความเชื่อใจ คู่รักที่ไม่พร้อม... ควรป้องกัน ป้องกันโดยการสวมถุงยางอนามัย ทานยาคุมกำเนิด หรือยาคุมฉุกเฉิน...

ยาคุมแบบฉุกเฉิน… ที่ทานหลังมีเพศสัมพันธ์ทันทีหรือภายใน 72 ชม.

เออ กันไว้ดีกว่าแก้… เรายังไม่ได้คบกันจริงจังเลย

ฉันรีบลงลิฟต์มาที่ห้างทันที ก่อนจะวิ่งตรงดิ่งเข้าไปในร้านขายยา แล้วซื้อยาคุมฉุกเฉินมาหนึ่งกล่อง เอ๊ะ แล้วถุงยางฉันควรซื้อไหม? ไม่เอาดีกว่า น่าเกลียด ว่าแต่… เขามีถุงยางรึป่าววะ ทำไมเมื่อคืนไม่ใส่ สรุปยังไง วันแรก... เขาได้ใส่ไหมเนี่ย!

ฉันรีบกินยาคุมหนึ่งเม็ด แล้วกลับขึ้นมาทำงานปกติ ทำงาน ทำงาน และทำงาน... จน

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“เชิญคะ” ใครอีกเนี่ย... อ้าว เลขาผู้บริหาร มีงานอะไรมาให้ฉันอีก คืนนี้ฉันมีปาร์ตี้กับเพื่อนสาวนะ! ได้โปรด

อ้าว ไม่ใช่งาน... แต่เป็นชานมไข่มุก!

ฉันมองแก้วชานมไข่มุกที่วางบนโต๊ะ สลับกับหน้าเลขา ที่ยืนยิ้มหวานให้

“ผู้บริหารให้เอามาให้ค่ะ บอกว่าคุณซินน์ฝากมาอีกที” ไอ้ซินน์เนี่ยนะ!? มันเพิ่งจะมาห้องฉันเองนี่น่า แล้วทำไมไม่เอามาให้เองวะ ทำไมต้องฝากหลายต่อขนาดนี้

ฉันหมุนแก้วดูงง ๆ ก่อนจะขอบคุณเลขาเขาไป แล้วเจาะชานมไข่มุกดูด เออ อร่อยดีแหะ...

‘ตึ๊ง~’ LINE

Zer-Via: 16:30 เจอกันหน้าห้าง... (คำสั่ง)

คำสั่ง! ฉันมองนาฬิกาข้อมือทันที พอเห็นว่าใกล้ถึงเวลา ก็รีบถือแก้วชานมไข่มุก แล้วหยิบกระเป๋าสะพายลงลิฟต์ไปรอเขา

จนสักพัก มีรถลัมโบร์กินีคันละ 36 ล้านมาจอดเทียบ เอ่อ… รถคุณผู้บริหารนั่นเอง