พลาด2 นิยาย บท 83

ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากน้ำปั่น! ฉันเองก็เกือบปิดปากมันไม่ทันเหมือนกัน อีกนิดเดียว!

“พี่เวียร์รู้ยัง” ฉันส่ายหน้ารัว จนน้ำปั่นมันทำท่าจะวิ่งออกไปจากห้องน้ำ

อย่า! กูว่าแล้ว! ฉันรีบคว้าแขนมันไว้ทันที ก่อนที่มันจะทำหน้างง ๆ แล้วแกะมือฉันออก

“อะไรวะ ทำไมไม่บอกว่าที่สามี เรื่องดีนะเนี่ย”

“อย่าเพิ่งสิ ให้กูทำใจก่อน เพิ่งตรวจเมื่อวานเอง” น้ำปั่นเบะปาก แล้วเดินคอตกกลับมาพิงเคาน์เตอร์

“ถ้ามึงท้อง… มึงจะรู้ ว่าทำไมกูถึงยังไม่อยากบอก อิอิ โคตรมีความสุขเลย” ฉันพูดไปยิ้มไป แถมลูบท้องตัวเองไปด้วย

“งั้นก็กินเหล้าไม่ได้แล้วน่ะสิ เหลือแต่กูกับปลายฟ้าสินะ เศร้า...” อะไรของมัน จะหมั้นอยู่แล้ว

“เอาน่า… มึงหมั้นเมื่อไหร่ ทำไมรีบ… หรือว่า!” หรือว่าพ่อแม่มันจับได้ว่ามีอะไรกับไทม์แล้ว!

“มึงมีอะไรกับไทม์รึยัง พ่อแม่มึงจับได้ใช่ไหม ถึงได้หมั้นกันฟ้าแลปแบบนี้!” น้ำปั่นหัวเราะลั่นห้องน้ำ

“ฮ่า ๆ บ้า มีแต่จับไม่ได้ ไทม์เขาให้เกียรติกูไง เลยมาขอ มึงอ่ะ บอกพี่เวียร์ได้แล้ว” พอพูดถึงไทม์มันก็ยิ้มกว้างออกมา ไม่เหมือนน้ำปั่นคนเดิมเลยสักนิด น้ำปั่นที่เซ็งขี้หน้าไทม์อย่างกับอะไรไม่รู้หายไปไหน

เหลือเชื่อ! ไทม์มัดใจน้ำปั่นได้

“กูไม่รู้จะบอกเขายังไง มึงว่า...” ฉันกำลังจะอ้าปากถาม แต่น้ำปั่นมันกลับชี้นิ้ว ให้หยุดพูด

“มึงหยุด! ทั้งไอ้ซินน์ ทั้งมึงเลย ทำไมต้องถามคนไม่มีผัวอย่างกูด้วย!”

ก็กูคิดไม่ออกจริง ๆ กูก็เพิ่งเคยมีผัว!

“ให้ทำไงล่ะ เวียร์เหมือนคนอื่นที่ไหน ก่อนหน้านี้เพิ่งบอกว่า ถ้าฉันท้อง… เขาสงสารลูกรอเลย เฮ้อ… ไม่รู้เขาอยากมีไหม” น้ำปั่นถึงกลับถอนหายใจ ก่อนที่มันจะหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์อะไรบางอย่าง แล้วยื่นให้ฉันดู

“คิดไม่ออกก็หาในกูเกิ้ล! ถ้าเข้ากูเกิ้ลลำบากมาก ก็เดินไปบอกโต้ง ๆ เลย ว่าแต่… ท้องแบบนี้มึงยังกินกันอยู่ไหม กินในรถเหมือนวันนั้นไม่ได้แล้วนะเว้ย รุนแรงไป”

ในรถ… เชี่ยอะไรวะ! ในรถ รถ รถ

เฮ้ย! ฉันตกใจเบิกตากว้าง ก่อนที่จะมองหน้าน้ำปั่น… ที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ คุณพระ มันเห็นเหรอเนี่ย!

“มึง… เห็นเหรอ” กูร้องไห้ได้ไหม

“เห็นสิ กูต้องขับรถเล่นสักพัก รอมึงเสร็จถึงกล้ากลับไป ไม่อยากขัด...”

ฉันหันไปเปิดน้ำล้างหน้าตัวเองทันที อยากให้มันสดชื่นกว่านี้ เพราะตอนนี้กูร้อนมาก อายจนหน้าแดงไปหมด

“จบ ๆ ไปเถอะ อย่าบอกใครนะ กูอายเขา” มันเอามือกอดอกแล้วหัวเราะทันที

มึงอย่ามีข้อแลกเปลี่ยนอะไรกับกูนะ! กูกลัว

“ใครจะบอก... กูไปหาไอ้ซินน์ดีกว่า” มันยิ้มจนตาหยี แล้วเดินออกไป กลัวใจมันชะมัด

ฉันจึงเดินกลับไปที่ห้องทำงานเวียร์ ยืนมองเขาทำงานไปคิดไป ลังเลว่าจะบอกไปเลยดีไหม เพราะคิดอะไรไม่ออกแล้ว บอก หรือไม่บอกดีวะ?

“มองอะไร” จนเขาเงยหน้าขึ้นมาถาม

“ยุ่งไหม มีอะไรจะบอก” เขาปิดแฟ้มที่ตรวจ แล้วเลื่อนมันไปอีกฝั่งทันที

“มีอะไร พูดมาสิ เวลาฉันเป็นเงินเป็นทอง” ดูหน้านิ่ง ๆ เขาดิ มองฉันแบบเร่งมาก! หมดกันอารมณ์บอกข่าวดีกู

“ไม่มีแล้ว ไปก่อนนะ”

ฉันจึงตัดสินใจไม่บอก ค่อยกลับไปบอกที่ห้องก็ได้ พอฉันจะหันหลังเดินออกไป เขาก็เข้ามากอดฉันไว้ทันที

“มีอะไรก็พูดมา อย่าให้เค้นด้วยวิธีอื่น” พูดจบก็จับไหล่ฉันหันไปหา ก่อนที่ฉันจะสบตากับเขาแล้วไล่มองไปทั่วใบหน้าขาว ๆ จมูกโด่ง ๆ นั้น

พ่อหล่อขนาดนี้… ลูกจะหน้าตาดีขนาดไหน

“รู้ไหม… ว่าทำไมฉันถึงอ้วน”

“ไม่อ้วน เธออ้วนตรงไหน” โกหกกู ทำไมกูจะไม่รู้ว่ากูอ้วน

“อ้วนสิ อ้วนมากด้วย” เขาเอานิ้วจิ้มแก้มฉันทันที

“ไม่อ้วน มีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่ไหม จะได้ไปทำงาน” แล้วเขาก็เดินกลับไปนั่งทำงานต่อ ไม่สนใจอะไรฉันอีก

ฉันจึงกลับไปทำงานของตัวเอง ถึงกำลังจะเป็นสะใภ้ ZER แต่ฉันยังทำงานในตำแหน่งผู้จัดการต่อ เพราะมันคือบริษัทของสามี พ่อของเบบี้ในท้อง

‘ตึ้ง~’ ใครทักอะไรมาในไลน์กลุ่ม?

-LINE-

NamPun: ไออุ่นมันท้องแล้ว

น้ำปั่น!

กูซาบซึ้งมาก! มึงไวอย่างกับจรวด กูว่าแล้วเชียว ไว้ใจมึงไม่ได้

Zinn: OMG พ่อแม่กูได้หลานอีกแล้ว ฮ่า ๆ พี่เวียร์รู้ยัง ๆ

NamPun: ยัง มันไม่บอก อยากเซอร์ไพรส์มั้ง ไออุ่น มึงให้พวกนี้ช่วยคิดสิ

กูกราบล่ะน้ำปั่น

Plaifah: ไวจัง จะมีลูกกันหมดแล้ว ทางนี้ยังไม่มีผัวเลยค่ะ เศร้า

ฉัน: ช้านะ ไม่รู้เหรอน้ำปั่นมีผัวแล้ว เสียตัวแล้วด้วย

เอาสิมึง หึหึ กูเอาคืน!

NamPun: -_-

Plaifah: เลว ไหนบอกจะโสดเป็นเพื่อนกู นี่กูมาภูเก็ตไม่กี่วัน มึงถูกฟันแล้วเหรอวะ

NamPun: ก็กูอยาก ไหน ๆ ไออุ่นก็บอกแล้ว เอ่อ… กูจะหมั้นแล้วนะ วันมะรืนนี้