พลาด2 นิยาย บท 86

ฉันเซ็งมากเลย! นี่เหรอ ว่าที่ผัวในอนาคต ข้าวก็ลืม ไข่ก็ทอดไม่เป็น!

“ทำไงดีคะ แม่แมวหิวไหม ไทม์ไปซื้อให้”

“หิวสิ สั่งได้ไหม ไม่อยากออกไปไหนแล้ว ไลน์แมนอ่ะ เออ… บอกไลน์แมนซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้ด้วย”

“ไม่อาว…” อะไรของเขาวะ ไม่เข้าใจที่กูพูดรึไง!

“จะไม่ท้องก่อนแต่ง เข้าใจไหม!”

“มะรืนก็หมั้นแล้วค่ะ ไม่ต่างกันเลย นะคะ นะ ๆ อยากมีลูก น๊า”

ฉันไม่สนใจ เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายในห้องนอนออกมา แล้วเทของทุกอย่างลงบนโต๊ะ ก่อนที่จะเขย่า ๆ จน

ฟรึบ! ยาแผงเล็ก ๆ หล่นลงมา!

กูเจอแล้ว กรี๊ด… ฉันรีบหยิบมันแกะเข้าปากทันที ก่อนที่จะตรงไปที่ตู้เย็นกินน้ำ แล้วหันกลับมายิ้มให้เขา

สาแก่ใจน้ำปั่นนัก

“เฮ้อ! ใจร้ายจัง” เขาทำหน้างอ แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย อะไร? กูผิดอะไรคะ ไหงเป็นงี้ งอนฉันได้ไง!

ช่างเถอะ ไม่สนใจหรอก… ไม่จำเป็นต้องง้อ ฉันเดินไปที่โซฟา เปิดทีวีนั่งดูคนเดียว ปล่อยให้เขางอนไป จนแล้วจนเล่า เขาก็ยังไม่ออกมา

หรือฉันต้องง้อวะ เฮ้อ…

แล้วกูผิดอะไรเนี่ย แค่กินยาคุมเอง เบื่ออิไทม์ฉิบ ฉันจำใจเดินไปที่ประตู กะจะเปิดประตูห้อง แต่เปิดไม่ได้ เขาล็อก!

อิไทม์!

“เปิดประตูดิ”

“ไม่เปิด นอนข้างนอกไปเลย” โอโห้ กล้ามาก!

“นอนได้ไง ของฉันอยู่ในห้องนั้น จะอาบน้ำยังไง งั้นฉันกลับบ้านนะ”

เขาเงียบสักพัก ก่อนจะตอบฉันกลับมาว่า…

“กลับไปเลย” อิไทม์ เหิมเกริมนัก เออ กลับก็กลับ งอนก็งอน! ฉันรีบโกยของใส่กระเป๋าสะพาย ก่อนที่จะเปิดประตูออกไปเซ็ง ๆ

จะอยากมีลูกอะไรขนาดนั้นวะ ไร้สาระ

ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาบ้านก็เห็นทุกคนนั่งคุยกันอยู่ แม่กำลังลิซรายชื่อเชิญแขกไปงานหมั้น ส่วนพ่อฉันนั่งดูทีวีกับพี่นาวา

“อ้าวไหนว่าจะค้างกับไทม์” แม่! พ่อมองหน้าฉันทันที ที่แม่พูดออกมาเนี่ย ตั้งใจให้พ่อได้ยินใช่ไหม!

ร้าย!

“ค้างอะไรคะ ไปกินข้าว” พ่อมองฉันไม่ละสายตา ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินมาหาฉัน

ซวยแล้วกู

“อย่าลืมที่พ่อบอก… ห้ามท้องก่อนแต่ง” ใครจะไปลืม ที่งอนกลับมาบ้านก็เพราะว่าที่ลูกเขยพ่ออยากมีลูกมากเนี่ยล่ะ!

“ค่ะ” แล้วพ่อก็เดินขึ้นบันไดไปกับพี่นาวา เหลือแต่แม่ฉัน ที่นั่งหัวเราะเยาะฉันอยู่ที่โซฟาคนเดียว

“มีอะไรกันรึยัง” แม่ ตรงไปไหม!

“เอ่อ… ทำไมถามแบบนี้คะ” แม่ตบโซฟาให้ฉันไปนั่งข้าง ๆ ก่อนที่ฉันจะไปนั่งตาม แล้วแม่กอดคอกระซิบ

“ผู้หญิงคุยกันน่า โต ๆ แล้ว จะหมั้นอีกไม่กี่วัน แม่แค่อยากรู้… ว่าความสัมพันธ์น้ำปั่นกับคู่หมั้นไปถึงไหน แม่สัญญา แม่จะไม่บอกพ่อ”

เชื่อได้ไหม! เมื่อกี้ยังจะทำฉันพินาศอยู่เลย

“ลูกสาว… ใครจะไปหวังดีกับลูกเท่าแม่คนนี้ ผู้หญิงคุยกันน่า”

ฉันไม่ไว้ใจแม่เลยบอกตรง ๆ แต่ทำไงได้… สายตาแม่ จ้องฉันเค้นคำตอบสุด ๆ แถมแขนที่กอดยังกอดแน่นกว่าเดิม

“อืม... ค่ะ มีแล้ว”

“หึ! แม่คิดไว้ไม่ผิด ไทม์คนแรกใช่ไหม” ฉันหลับตาลงสักพัก เพราะอายแม่มาก ก่อนจะพยักหน้าตอบไปเบา ๆ จนหน้าร้อนผ่าวถึงใบหู

“ตั้งแต่คบกับไทม์ เขามีพิรุธ หรือนอกใจอะไรไหม” แม่มาถามอะไรฉันตอนนี้เนี่ย เพิ่งทะเลาะกันมาหมาด ๆ หงุดหงิดฉิบ

“ไม่มีค่ะ เขาก็น่ารักดี”

“ถ้าเขามีเมื่อไหร่ น้ำปั่นเลิกเด็ดขาดเลยนะ อย่าให้โอกาสเขา อย่าให้เขาทำเราเจ็บซ้ำ ๆ”

“เสียตัวแล้ว เลิกได้เหรอคะ... ผู้ชายที่ไหนจะคบปั่นต่อล่ะ”