พลาด2 นิยาย บท 91

ไอ้ซินน์กับน้ำปั่นดูแปลก ๆ มันกำลังนินทาใครอยู่วะ ฉันเหรอ? ทำไมไม่บอกอะไรกูเลย กูอยากรู้!

“อะไรมึง? บอกกูบ้างดิ” ฉันเริ่มเขย่าแขนมันสองคน จนพวกมันดึงฉันหลบไปอีกฝั่ง

“เงียบไว้นะ พวกกูกำลังสงสัย ว่าปลายฟ้ามีซัมติงกับพี่นาวา” ห้ะ! ยังไงวะ ปลายฟ้าก็ปกติ พี่นาวายิ่งปกติใหญ่ ฉันไม่เห็นว่าใครจะทำตัวแปลกอะไรเลย

“มั่วแล้วพวกมึง กูว่าไม่นะ ถ้าเขาชอบกัน คงได้กันนานแล้ว” ไอ้ซินน์เอามือกอดอก แล้วถอนหายใจใส่ฉัน

“มึงกลับไปอยู่กับพี่เวียร์เลยไป!” แล้วมันก็ดันหลังฉันไปหาพวกผู้ชาย แต่ฉันไม่ไปหรอก เพราะกูอยากรู้!

“อะไร!? ทำไมต้องไล่กูด้วย ให้กูห่างกันบ้างเถอะ กูทำอะไรก็ผิดไปหมด” น้ำปั่นเอามือปิดปากหัวเราะลั่น

“ก็จริง!” เพื่อนเลว!

“ว่าแต่... อะไรทำให้พวกมึงสงสัยวะ? บอกกูหน่อย กูจะได้สังเกตตาม”

“ก็ปลายฟ้าหน้าแดง เวลาหันไปมองพี่นาวา” หน้าแดง? แค่เนี้ย!

“มโน มันมองกูมันก็หน้าแดง ไม่เห็นเหรอที่หน้างาน มันซดไวน์เกือบจะหมดขวด มันเมาเว้ย พวกมึงอะคิดมาก” น้ำปั่นเบะปากใส่ฉันแล้วเดินหนีไปเลย ตามด้วยไอ้ซินน์ที่ถอนหายใจเดินไปหาแฟนตัวเองด้วย

กูพูดผิดตรงไหนคะ?

เฮ้อ! ฉันได้แต่ส่ายหน้าเซ็ง ๆ แล้วเดินตามพวกมันไปหาผู้ชาย

กลุ่มนี้ก็หล่อกันเหลือเกิน สูทที่ใส่ดูดีโคตร ๆ ทำฉันรู้สึกหลงแฟนตัวเองขึ้นมาทันที ก่อนที่จะรีบเดินไปควงแขน ดมกลิ่นน้ำหอมแพง ๆ ให้ชื่นใจ

“มีอะไร” ดูทำหน้าใส่กูดิ ทำไมมีแต่คนเมินฉัน....

“คิดถึงไม่ได้รึไง” เขาถอนหายใจใส่ฉัน แล้วหันกลับไปคุยกับไทม์ต่อ

“มึงว่าหุ้นอสังหาช่วงนี้น่าเล่นไหมวะ” แม่ง...พวกมึงจะคุยเรื่องแบบนี้ทุกที่เลยรึไง อยู่บริษัทก็คุย อยู่ที่ห้องก็คุย

งานหมั้นก็คุย ดีนะ..ที่ตอนเอา เอ้ย มีอะไรกับฉันเขาไม่คุยด้วย!

“กูไม่เล่นว่ะช่วงนี้ ไม่ค่อยมีใครลงทุนสร้างอะไร เศรษฐกิจแย่ ซื้อหุ้นพวกอาหารและยาไว้ดีกว่า พวกนี้ยังไงคนก็ต้องกินต้องใช้^^”

เวลาไทม์คุยเรื่องแบบนี้ ดูเท่มากเลย.. เรื่องผู้หญิงก็ไม่ได้ยินแล้ว สงสัยน้ำปั่นเอาอยู่จริงๆ

“เวียร์...” เงียบ คุยกับไทม์ต่อ ไม่สนใจฉัน พอคุยกับไทม์เสร็จ เขาก็หันไปคุยกับนาวา นาวินต่อ

โอ้ย… แล้วกูล่ะ

อ้วกแม่ง

“อุ๊ปส์!” ทุกคนหันมองฉันเป็นตาเดียว ไอ้ซินน์ก็ด้วย ก่อนที่มันจะเม้มปากแน่นแล้วส่ายหน้าเบา ๆ เหมือนพยายามฝืนไม่ให้อ้วกตาม

“เป็นอะไร แพ้ท้องแล้วเหรอ...” ได้ผล เขาหันมาสนใจฉันทันที ก่อนจะพยุงฉันลงไปนั่งข้างล่าง แล้วเดินไปหายาดมให้

คุณพ่อห่วงกูหรือห่วงลูกคะ

“ไหวไหม... อย่าให้พ่อกับแม่ฉันเห็นนะ เดี๋ยวไม่เซอร์ไพรส์” ใช่ เรายังไม่บอกพ่อแม่เขาเลย รวมถึงพ่อแม่ฉันด้วย เพราะเราอยากเซอร์ไพรส์ เก็บเอาไว้บอกท่านหลังแต่งงาน ซึ่งฉันได้แต่หวังไม่ให้อาการมันออกมา

“ก็พ่อไม่สนใจแม่อ่ะ” เขาบีบจมูกฉันทันที

“คุยธุระไง... สรุปแพ้ท้องจริงไหม เธอโกหกฉันเหรอ” ก็เออดิ

“ป่าว… ใครจะไปโกหก” ถอนหายใจใส่ฉันยาว ๆ คุณพระ! เหมือนเขาจะจับได้แล้ว ว่าฉันแกล้งทำ

“โกหกเก่ง... ถ้าไม่ท้องนะ โดนหนักแน่”

“ท้องอยู่ไง ท้องลูกของพ่อเวียร์” เขาถอนหายใจแล้วจับหัวฉันโยกไปมา

“ทดไว้ก่อน ค่อยจัดการ”

เราเถียงกันสักพัก จนเสร็จจากงานหมั้น ปลายฟ้าก็ดี๊ด๊ามาดึงแขนเราทุกคน

“ไปฉลองให้น้ำปั่นกับไทม์กัน ที่ผับไออุ่น”

ทุกคนมองหน้ากันทันที ก่อนที่ฉันจะหยุดมองนาวาเพื่อจับผิด แต่นาวาก็ยังปกติ ไม่ได้แสดงอาการอะไรให้สงสัย

“ไปสิ แม่แมวไปไหมคะ” ไทม์โอบไหล่น้ำปั่นแล้วหันไปถาม จนมันพยักหน้าเบา ๆ ตกลง