พลาด2 นิยาย บท 95

ฉันยกมือทาบอก มองซ้ายขวาตั้งสติอีกครั้ง โอ้ย... กูทำอะไรไม่ถูกเลย ทำไงดี ใช่สิ! ต้องถ่ายรูป... แล้วมือถือกูอยู่ไหนวะ

ฉันคลำหามือถือข้างขาตัวเอง ตาก็มองสองคนนั้นไปด้วย ไม่ใช่อะไร กลัวพลาดช็อตเด็ด!

เดี๋ยว ๆ เพื่อนกูเอาใหญ่แล้ว!

“ว้ายตายแล้ว! ปลายฟ้าแรดมาก! หอมแก้มนาวาด้วย ทำอะไรประเจิดประเจ้อในรถ จริง ๆ”

เราหันมองกันทันที เออ… กูก็ทำนี่หว่า มึงทำถูกแล้วปลายฟ้า มึงไม่แรดเลย เราอยากที่ไหนเราก็จัดมันตรงนั้นล่ะ กูเข้าใจ!

แต่นาวาดูนิ่งมาก ไม่ค่อยยิ้มเลย หรือปลายฟ้าข่มขืนนาวารึวะ โอ้ย นี่กูคิดอะไรอยู่! ทำไมไม่ถ่ายรูป!

พอฉันหยิบมือถือได้ ก็รีบถ่ายรูปทันที ก่อนที่ไฟเขียวจะปล่อยให้รถเลนฉันไปก่อน

“ไม่อยากจะเชื่อ เออนี่นาวาพูดอะไรกับนายบ้างไหม” เขาถอนหายใจใส่ฉันแล้วขับรถต่อ

“ไม่ อย่าสนใจเรื่องคนอื่น นั่งดี ๆ หน่อยสิ” บ่นกูอีก จะมีผัวหรือจะมีพ่อวะ

ฉันกลับมานั่งปกติ และเช็ครูปตัวเองที่ถ่ายไว้เมื่อกี้

น้ำตาไหล... มันเชี่ยมาก! นี่กล้องมือถือกูหรือเครื่องคิดเลขวะ ไม่เห็นอะไรเลย!

ฉันเก็บมือถือใส่กระเป๋าอย่างหงุดหงิด ในหัวก็คิดไปด้วย สองคนนี้มันไปคบกันตอนไหนวะ เป็นไปได้ไง นาวา อ่ะนะ! นาวานะเว้ย!

“ยังจะคิดเรื่องคนอื่นอีก” ฉันหันควับไปมองเขาทันที

“รู้ได้ไง?”

“เธอถอนหายใจไม่หยุด และขมวดคิ้ว... ทำไมเรื่องงานไม่จริงจังแบบนี้บ้าง”

อิผัว!

“เฮ้อ นายไม่สงสัยเหรอถามจริง หรือนายรู้อยู่แล้ว?”

“ฉันไม่สนใจเรื่องไร้สาระ” ค่ะ! คนมีสาระตลอดเว

มาถึงตึก ZER ฉันก็แยกจากเขาทันที ซึ่งตาเวียร์ไม่อยากแยกไปไหน เขาจะลากฉันขึ้นไปออฟฟิศอย่างเดียว

“เวียร์ ฉันนัดกับเพื่อนไว้” เขาถอนหายใจแล้วปล่อยมือฉัน ก่อนที่จะมองมาที่ท้องฉันแทน

สรุปคือ… ไม่อยากให้กูอยู่กับลูกตามลำพังใช่ไหม!

“ห้ามซน ห้ามกินคาเฟอีน ห้ามกระโดด ห้ามถือของหนัก เธอจะซื้ออะไรไหม ฉันจะให้พนักงานเดินตาม”

เห็นไหม กูบอกแล้ว ว่าไม่ได้ติดกู… ห่วงลูก!

“ไม่ซื้อ... รู้แล้วน่า หมอบอกหมดแล้ว ฉันไม่ได้ขี้หลง ขี้ลืมอะไรขนาดนั้น”

แล้วเขาก็มองไปทางอื่น ก่อนจะพูดว่า…

“ซะที่ไหน...” ได้ยินนะ! อยู่ ๆ ฉันก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ก่อนที่จะเดินหนีเขาไปหาเพื่อน ใกล้แล้วกู ใกล้แล้ว

จนฉันมาถึงร้านกาแฟประจำของกลุ่ม เข้าไปก็เห็นไอ้ซินน์นั่งกินสปาเกตตี้อยู่ ส่วนน้ำปั่นมันนั่งดูดกาแฟ พอเห็นฉันเดินเข้ามา พวกมันก็เงยหน้ามองพร้อมกัน

“นั่งสิคุณแม่ ไปหาหมอมา หมอว่าไงบ้าง” ไอ้ซินน์ถามฉัน พลางหมุนเส้นสปาเกตตีในส้อมไปด้วย

“ก็โอเค ของกูอัลตร้าซาวด์เห็นแล้ว ครรภ์เดี่ยว พี่มึงดูหงอยไปเลย” แล้วน้ำปั่นก็ดึงมือฉันนั่งลง

“จริงอ่ะ ไหงได้คนเดียว ป๋าก็แฝดนี่น่า ซินน์มึงแฝดป่ะ” ไอ้ซินน์ พยักหน้าเบา ๆ

“ใช่ แฝด... แต่ยังอัลตร้าซาวด์ไม่เห็นอีกคน รอลูกโตกว่านี้ก่อน”

ไอ้น้ำปั่นหัวเราะทันที จนไอ้ซินน์มองหน้า

“สงสัยจัดหนัก ได้แฝด ฮ่า ๆ”

“พี่มึงโรคจิต อาทิตย์ละหกวัน” ขนลุกเลยกู กูว่ากูหนักแล้วนะ ไอ้ซินน์เจอหนักกว่าอีก หมอนี่เรียนหนักเก็บกด หรืออะไรวะ

เชี่ย! ใช่... พูดถึงหมอแล้วนึกถึงนาวาขึ้นมาทันที

“มึง!” ฉันยื่นมือไปกลางโต๊ะ จนเพื่อน ๆ หยุดชะงัก และมองหน้าฉัน

“อะไร ตกใจหมด!” น้ำปั่นบ่นอุบอิบแล้วดูดกาแฟต่อ

“กูเห็นพี่มึง กับผู้หญิงน้ำปั่น!” น้ำปั่นกับซินน์เบิกตากว้าง มองหน้ากันทันที

“พี่คนไหน?” ไอ้ซินน์วางส้อมลงจาน ถามฉันตกใจ

“นาวา”