"พวกคุณคงจะยังไม่รู้ ปิ่นมุกเป็นน้องสาวของผมเองครับ"
ปิ่นมุกก็รู้สึกเกรงใจอยู่ที่แทนคุณแนะนำไปแบบนั้น แต่เธอก็ปล่อยไปตามน้ำ ..ส่วนแทนคุณ ในความรู้สึกของเขาเอ็นดูปิ่นมุกเหมือนน้องสาวจริงๆ ไม่รู้เพราะอะไรทำไมเขาถึงรู้สึกผูกพันกับผู้หญิงคนนี้มาก
"ว่าแล้วว" ณวัฒน์กระซิบพูดกับเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ว่าเธอต้องมีเส้นสายแน่ถึงได้เข้ามาทำงานแบบไม่ต้องผ่านบริษัท
แต่ความมีเส้นสายของเธอก็ไม่ได้เกี่ยวกับการทำงานอยู่แล้ว เพราะการที่จะเป็นสถาปนิกได้ต้องมีฝีมือประมาณหนึ่ง ถ้าไม่งั้นงานของเขาก็จะพังไม่เป็นท่า
พอแทนคุณกับพิภพออกไปแล้ว ปิ่นมุกก็กลับมานั่งทำงานปกติ
"พรุ่งนี้วันเสาร์ เราจะไปไหนกันดี" ไชยาชวนนอร์เวย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
"นอน" เขาตอบไปแค่คำเดียวแล้วก็ทำงานต่อ
"ผมว่าคืนนี้เราไปดริ้งค์กันหน่อยดีไหม"
"คุณอยากไปก็ไปสิ"
"แหมทีอาทิตย์ที่แล้วชวนเรานะ"
พอได้ยินคำพูดประโยคนี้จากไชยา นอร์เวย์ถึงกับเหลือบตาเล็กหันไปมองคนที่นั่งอยู่อีกข้างหนึ่งของตัวเอง
"ผีเจาะปากมาพูดหรือไง"
"คุณว่าอะไรนะ" ไชยายังฟังไม่ถนัดเท่าไร แต่ก็พอได้ยิน
"ขอคิดดูก่อนแล้วกัน หยุดพูดได้แล้วผมจะทำงาน" ห้องนี้ไม่ได้ใหญ่อะไร และโต๊ะทำงานก็ห่างกันแค่ตัวคนเดินผ่านได้ ใครพูดอะไรขึ้นมาคนที่อยู่ในห้องก็ได้ยิน
พรุ่งนี้วันหยุดแล้วเหรอ ..หญิงสาวไม่ได้คิดเรื่องที่พวกเขาคุยกันเลย เธอคิดเรื่องการเดินทางของพี่เลี้ยงมากกว่า เพราะอันต้องกลับไปหาครอบครัวแน่
เย็นวันเดียวกัน..
พอเลิกงานปิ่นมุกก็รีบออกมา เพราะโทรนัดให้อันมารับที่ไซต์งาน
"ทำไมไม่ให้พี่ไปรอหน้าออฟฟิศเลยล่ะคะ แดดร้อนจะตายจะเดินมาทำไมถึงตรงนี้"
"รอตรงนี้ดีแล้วค่ะ" พอเธอขึ้นรถได้ก็กอดลูกไว้แน่น "ตาปลื้มตัวร้อนเหรอพี่"
"ตัวร้อนหรือคะ พี่ไม่ได้สังเกต"
"แต่ไม่ร้อนมากหรอกค่ะ กลับบ้านกันดีกว่า" ปิ่นมุกคิดว่าลูกคงกำลังปรับตัว เพราะวันนี้ไปโรงเรียนวันแรก
หญิงสาวก็เลยเอายาทาระเหยมาทาหน้าอก คอและหลังให้กับลูก เพราะยากินก็ไม่ได้ซื้อติดห้องไว้
เวลาผ่านไป.. ปิ่นมุกสังเกตอาการปลาบปลื้มอยู่ เธอพยายามเช็ดตัวให้อุณหภูมิในร่างกายของเขาไม่เพิ่มขึ้นมากกว่านี้
21 : 35 น.
"อ้วกก"
"ปลื้ม" จากที่ตัวร้อนมีอาการซึมตอนนี้เด็กถึงกับอาเจียน "จะทำยังไงดี รถเราก็ไม่อยู่"
"แมะ" เด็กน้อยยื่นมือมาขอให้แม่อุ้ม
"แม่ขอโทษนะลูก ที่แม่ดูแลหนูไม่ดี" เธอคิดว่าลูกต้องติดไข้กับเพื่อนที่โรงเรียนแน่เลย "หนูเช็ดตัวอีกหน่อยนะลูก"
พอเช็ดตัวเสร็จปลาบปลื้มก็นอนหลับไป
"แอ๊ะ" หลับไปเพียงไม่นานปลาบปลื้มก็ไอ และอุณหภูมิร่างกายก็สูงขึ้นอีก
"เราไปหาหมอกันนะลูก" หญิงสาวรีบอุ้มเอาลูกแล้วออกมาจากห้อง "เราจะไปยังไง" ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว ปิ่นมุกรีบอุ้มลูกเดินไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามกับห้องของเธอ..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรัก