พลาดรัก นิยาย บท 18

เข้ามาถึงในห้องปิ่นมุกก็ทำตัวไม่ถูกที่ลากเขาเข้ามาด้วย แต่จะทำยังไงได้ให้ออกไปตอนนี้ก็คงยังไม่ได้แน่

"คุณนั่งก่อนสิ"

"มีอะไรจะพูดกับผมไหม" ประโยคแรกที่ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะเขาต้องคุยกับเธอแล้วล่ะ

"ไม่มีค่ะ" หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับเอื้อมไปอุ้มลูกจากมือของอีกฝ่าย

"ถ้าไม่มีงั้นผมออกไปนะ" ผู้หญิงแบบเธอ เขารู้ดีว่าใจแข็งมากแค่ไหน ไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรทั้งสิ้น แต่ต้องให้เธอเจอด้วยตัวเองถึงจะยอมอ่อนข้อ

"คุณไม่เห็นหรือไงว่าคุณเหมือนฝันยังอยู่ข้างนอก"

"แล้วไงครับ"

"คุณอยากให้ครอบครัวของเขามีปัญหากันหรือไง"

"ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมนี่" ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดเธอเป็นคนกุขึ้นมา

"คุณนอร์เวย์ คนเห็นแก่ตัว"

"ขอบคุณครับที่บอก ถ้าคุณไม่พูดผมไม่รู้นะเนี่ย"

"ไอ้คนบ้า"

เขาไม่ได้หยุด..ชายหนุ่มยังคงเดินไปที่ประตูพร้อมจะเปิดมันออก

"คุณช่วยฉันหน่อยสิ" เธอเห็นแล้วว่าเขาจะทำจริง

"ช่วย? ช่วยอะไรครับ" ใบหน้าคมคายค่อยๆ หันกลับมามองคนที่พูดด้วย

"ช่วยแกล้งอยู่ในห้องนี้ต่อก่อน"

"ทำงานมาเหนื่อยๆ ผมก็อยากจะอาบน้ำพักผ่อน"

"ห้องน้ำฉันก็มีไปอาบสิ"

"ไม่มีผ้า"

"คุณอย่าเรื่องมากได้ไหม" หญิงสาวเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวของเธอส่งให้กับเขา

"มามี๊"

"หนูไม่ต้องพูด"

"แมะ"

"แม่ขอโทษครับ แม่ไม่พูดเสียงดังก็ได้ครับ" เธอรู้ดีที่ลูกเรียกเพราะไม่อยากให้แม่ใช้เสียงดัง เขาตกใจ "คุณยืนทำอะไรอยู่ เข้าห้องน้ำสิ" พอหันกลับไปเห็นว่าเขามองมา แต่เธอก็ไม่ได้ใช้เสียงดังเหมือนช่วงแรกแล้ว

นอร์เวย์ก็เลยเข้าไปอาบน้ำ

"หนูก็เปลี่ยนเสื้อผ้านะครับ" หญิงสาวถอดเสื้อผ้าชุดนักเรียนของลูกออก

"ป๊อ" พอประตูห้องน้ำเปิดออกปลาบปลื้มก็ชี้ไปให้แม่ดู

"คุณ!" ปิ่นมุกรีบหันหน้าไปทางอื่น เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของเขามีแค่ผ้าขนหนู "ทำไมคุณไม่ใส่ผ้า"

"แล้วจะให้ผมใส่อะไร"

"ก็ใส่ชุดเดิมนั่นไง"

"ใครจะบ้าไปใส่ชุดเดิม" ว่าแล้วนอร์เวย์ก็เดินมาที่เตียง

"หยุดนะ นั่นมันเตียงฉัน"

"คุณจะให้ผมออกไปตอนนี้เหรอ"

"คุณไปนอนเตียงของพี่อันเลย" หญิงสาวชี้ไปเตียงเล็กๆ ที่อยู่มุมห้อง

นอร์เวย์ก็เลยเดินไปที่เตียงนั้น เขาคิดว่าดีกว่าถูกเธอไล่ออกไปจากห้อง

แอด.. เขาเป็นคนร่างสูงและน้ำหนักก็พอตัว พอนั่งลงเตียงที่ไม่ได้มาตรฐานก็มีเสียงดัง

แอด แอด แอด "จะรอดไหมเนี่ย" ชายหนุ่มขยับเตียงดูเบาๆ เพราะมันเป็นเตียงที่ประกอบขึ้นมาแบบง่ายๆ เหมาะสำหรับคนตัวเล็ก

"คุณก็อย่าทำแบบนั้นสิเดี๋ยวมันหัก"

"ผมไม่นอนหรอกนะ ถ้าอยู่ดีๆ มันเกิดพาผมหักลงจะทำยังไง" ว่าแล้วนอร์เวย์ก็เดินมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียงของเธอ

"ป่ะ" พอเขานอนลงเท่านั้นแหละ ปลาบปลื้มก็รีบกระโดดขึ้นเตียง

"ปลื้ม" ปิ่นมุกตามไปคว้าตัวลูกชายออกมา แต่มือของเธอดันไปเกี่ยวถูกผ้าขนหนูที่เหน็บอยู่ตรงเอว "กรี๊ดดด"

"แม่งื้อออ" ปลาบปลื้มตกใจเสียงกรี๊ดของแม่