พลาดรัก นิยาย บท 31

"อือ คุณนอร์เวย์" มือเรียวผลักศีรษะของอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล แค่นี้เหรอจะสู้แรงปรารถนาของเขาได้ ลิ้นหนาสัมผัสลงตรงกลางร่องแบบทะนุถนอม ปลายลิ้นสัมผัสเพียงเบาๆ ก็ทำให้อีกฝ่ายขนลุกซู่ขึ้นมาได้

นิ้วแกร่งคลี่สองกลีบออกจากกันเพื่อที่จะสัมผัสถึงจุดที่ไวต่อความรู้สึกได้ถนัด

"อื้ออ" จากที่ผลักดันเขาออกตอนนี้ต้องได้ขยับมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ เพราะกลัวเสียงที่ปล่อยออกมาจะทำให้ลูกตื่น

ยิ่งสะโพกงามบิดส่าย เรียวลิ้นอุ่นก็ยิ่งสัมผัสกับจุดนั้นเร็วขึ้น และดูดเล็กน้อยเพื่อให้เธอรู้สึกสยิว

"อี๊ดดด" จากที่ทำแค่ปิดปากไว้ตอนนี้เผลอกัดมือตัวเองเพราะความเสียวที่เขากำลังทำอยู่ "พะ พอแล้วค่ะ" ถ้าขืนเขายังคงทำแบบนี้เธอมีหวังทนไม่ได้อีกต่อไปแน่

"พร้อมแล้วใช่ไหมครับ" ถึงแม้จะยังเสียดายแต่เขาก็ต้องการไม่ต่างจากเธอ ร่างหนาค่อยๆ เคลื่อนตัวขยับขึ้นมา และหยุดอยู่หน้าอกอวบอิ่มของอีกฝ่ายในขณะที่พูด

"อือ"

"อ้าา น่ารักจัง" เธอเผลอตอบสนองเขาโดยการเปิดทางให้ส่งความเป็นชายเข้าไป จนชายหนุ่มอดชมไม่ได้ "ซี๊ดด" ริมฝีปากหนาโน้มลงไปไซร์ซอกคอระหงในขณะที่ขยับเจ้าสิ่งนั้นให้เข้าที่

"อื้อเจ็บ" เนื้อบางๆ ถูกเสียดสีเร็วขึ้น ตรงแผลที่เธอเคยคลอดลูกก็ถูกเสียดสีไปด้วย ถึงแม้จะคลอดมานานแล้วแต่รอยเย็บนั้นยังคงมีผลต่อการถูกเสียดสีด้วยของแข็งอยู่

"เดี๋ยวผมช่วยอีกครั้งนะ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ชักเจ้าสิ่งนั้นออกมาพร้อมกับขยับกายต่ำลงไป

"คุณนอร์เวย์หยุดนะ" หญิงสาวรีบห้ามเขาไว้ เพราะมันเลอะมากแล้ว

แต่เขาไม่ฟัง..พอก้มลงไปได้ที่ลิ้นหนาก็ลากยาวขึ้นมาสะกิดปุ่ม พร้อมกับดูดเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้มากขึ้นกว่านี้ เธอจะได้ไม่รู้สึกเจ็บ

"อ๊อย อื้อ อื้อ อ " ปิ่นมุกเก็บเสียงตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เธอปล่อยเสียงครางออกมาจนเด็กน้อยที่นอนอยู่ข้างๆ สะดุ้ง

หญิงสาวรีบดึงผ้าห่มมาคุมร่างของคนที่อยู่ด้านล่างไว้ไม่ให้ลูกเห็น

"มามี๊ หม่ำๆ" ปลาบปลื้มหลับไปนานมากจนรู้สึกหิวนม

"อื้ออ หนูหิวนมเหรอครับ รอแม่แป๊บหนึ่งนะ" หญิงสาวกำลังจะขยับออก แต่คนที่กำลังมัววุ่นอยู่ข้างล่างรีบมุดออกมาจากผ้าห่ม แล้วก็เดินไปที่ขวดนมและกาน้ำร้อน ขณะที่ชงนมสายตาคมก็ยังคงเหลือบมองมาที่เตียง

ปลาบปลื้มกำลังจะหันไปมองว่าใครเดินไปทางนั้นแว๊บๆ ปิ่นมุกรีบกอดลูกให้หันกลับมาแล้วตบสะโพกเบาๆ เพราะตอนนี้พ่อของเขาไม่ได้ใส่อะไรเลย

พอชงนมเสร็จคนร่างสูงก็ถือขวดนมกลับมาที่เตียงแล้วมุดเข้าไปที่เดิม

ขวดนมนั้นค่อยๆ ถูกวางลงที่มือของเธอ พร้อมกับใบหน้าที่แนบลงไปตรงกลางร่องที่เดิม

"อื้อ กินนมนะครับ" ขณะที่พูดริมฝีปากบางเม้มกัดเข้าหากัน

พอปลาบปลื้มได้ขวดนมเขาก็ดูดแล้วหลับไป

"พะ พอแล้ว" หญิงสาวพยายามกัดฟันไม่พูดแล้ว กลัวว่าจะไปกวนให้ลูกตื่นอีก

"กำลังอร่อยเลย" ครั้งที่สองเขากินเธอจนพอใจแล้ว ก็ค่อยๆ ขยับขึ้นมา "อ้าา" นอร์เวย์ส่งความเป็นชายเข้าไปอีกครั้ง แบบระมัดระวัง

"ซี๊ดด" ขณะที่กำลังขยับสะโพกตามจังหวะที่ต้องการ ใบหน้าคมก็ได้โน้มลงมาเพื่อที่จะขอจูบ

"อือ ขอนอนต่ออีกหน่อย"

"จะนอนต่อได้ยังไง คุณเห็นไหมว่าตอนนี้สว่างแล้ว"

"สว่างแล้วทำไม" มือหนาเอื้อมไปคว้าหญิงสาวเข้ามากอด

"แต่เดี๋ยวนะ ตาปลื้มไปไหน?!" ปิ่นมุกมัวตกใจว่าตอนนี้สายมากแล้วเขายังคงอยู่ในบ้านหลังนี้อยู่เลย แต่พอมองหาลูกชายกลับไม่เจอ

"ปลื้ม?" จากที่จะกอดอีกสักนิด ได้ยินว่าไม่เห็นลูกชายอยู่ในห้องถึงกับตาสว่าง "แล้วลูกไปไหนล่ะ" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบท่อนล่างไว้

ปิ่นมุกมองไปที่ประตู ก็เห็นว่ามันถูกปลดล็อก มือเรียวรีบคว้าหาผ้าห่มมาพันรอบตัวไว้ก่อนที่จะลุก แต่จังหวะนั้นประตูห้องถูกเปิดเข้ามาโดยคนที่อยู่ด้านนอก

"กรี๊ด" ปิ่นมุกรีบคว้าผ้าห่มมาพันตัวเองไว้แน่นกว่าเดิมแบบตกใจ

"ถ้าตื่นกันแล้วก็ลงมาข้างล่าง มีอะไรจะคุยด้วย" คนที่อุ้มปลาบปลื้มเข้ามาก็คือแทนคุณ

"ครับ" นอกจากคำนี้เขาจะพูดอะไรอีกได้ล่ะ

"ชงนมตาปลื้มลงไปให้ด้วย" ใบหน้าของคุณลุงปลาบปลื้มในเวลานี้ ถ้าบอกบุญคงไม่รับ

ปลาบปลื้มตื่นมาปลุกพ่อกับแม่ทีหนึ่งแล้วแต่ไม่มีใครตื่น เขาก็เลยเปิดประตูออกไปข้างนอก เพื่อที่จะหาคนชงนมให้กิน โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

แทนคุณเห็นหลานชายถือขวดนมเปล่าออกมาด้วย ก็เลยเปิดประตูเข้ามาดู ภาพที่เห็นบนเตียงทำให้เขารีบอุ้มหลานออกไปก่อน แต่พอออกไปได้ไม่นานปลาบปลื้มก็ถามกินนมอีกครั้ง..