พลาดรัก นิยาย บท 32

ตุ๊บ!

"โอ๊ย.. คุณตีผมทำไม" พอพี่ชายออกไปแล้วปิ่นมุกรีบลุกขึ้นจากเตียงตรงไปหาเขาโดยหอบเอาผ้าห่มติดตัวไปด้วย

ตุ๊บ!!

"ปล่อย!!" กำลังจะซ้ำครั้งที่สามแต่ถูกนอร์เวย์รวบตัวไว้ก่อน "อายเขาไหมล่ะ!" ที่เธอบันดาลโทสะใส่เขา เพราะอายที่มีคนเข้ามาเห็น

"จะอายทำไม ใครๆ เขาก็ทำกันแบบนี้กันทั้งนั้น"

"ไม่ต้องมาพูดเลยนะ! คนบ้า!"

"ไม่ต้องอายหรอกน่า เราไม่ได้โป๊ให้เขาเห็นสักหน่อย"

"แล้วมันจะแตกต่างอะไร" เพราะสภาพที่เปลือยเปล่าถึงแม้จะมีผ้าห่มคลุมตัวไว้มันก็น่าอายอยู่ดี

"ถ้าคุณไม่กล้าลงไป เดี๋ยวผมลงไปคนเดียวก็ได้"

ปิ่นมุกคิดว่าไม่ลงไปนั่นแหละยิ่งจะน่าอายกว่าเดิม

ผ่านไปสักพักทั้งสองก็เดินลงมาข้างล่าง พร้อมขวดนมที่ชงมาให้กับลูกชาย

"ปะป๊า" ปลาบปลื้มที่นั่งอยู่บนโซฟารีบกระโดดลงแล้ววิ่งไปหาพ่อ เพราะเห็นว่าพ่อถืออะไรลงมาด้วย

"หนูหิวนมเหรอครับ" ชายหนุ่มอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแล้วก็ส่งนมให้กับเขาได้ดื่ม

"มานั่งก่อนสิ" ตอนนี้ในบ้านเหลือแต่แทนคุณและน้ำอิง เพราะทุกคนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชายได้เค้นเอาความจริง ว่าทำไมนอร์เวย์ถึงได้มานอนอยู่บนห้องของน้องสาว ที่น้ำอิงต้องอยู่ด้วยเพราะจะรอเป็นกรรมการ เผื่อแทนคุณควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

ปิ่นมุกเดินเข้าไปแล้วค่อยๆ นั่งลงโซฟาข้างๆ พี่สะใภ้ น้ำอิงก็เลยเอื้อมมือไปกุมมืออีกฝ่ายไว้

"ใครจะเป็นคนพูดก่อน" แทนคุณยังคงนั่งทำหน้าขรึม

"ผมพูดเองก็ได้ครับ"

"พูดมา"

"ผมกับคุณปิ่นเราเป็น.."

"เป็นอะไร" แทนคุณเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป

ที่นอร์เวย์ต้องเงียบ เพราะคำพูดประโยคต่อไปมันน่าจะเป็นเธอที่เป็นคนพูดมากกว่า ..ถึงแม้เขาจะแน่ใจแล้วว่าปลาบปลื้มเป็นลูกของเขา แต่ถ้าเธอไม่เออออไปด้วยล่ะ พี่ชายเขาจะคิดยังไง

"คุณคิดจะคบกับน้องสาวผมเล่นๆ ใช่ไหม ถึงพูดไม่ได้"

"เปล่าสักหน่อยครับ"

"คุณให้ความสำคัญกับน้องสาวผมมากแค่ไหน" แทนคุณพูดพร้อมกับมองไปดูหน้าหลานชายตัวน้อยๆ เหมือนสื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่า ถึงแม้น้องสาวจะเป็นแม่หม้ายลูกติด แต่ไม่ใช่ว่าจะมาเล่นกับความรู้สึกของน้องสาวเขาได้ง่ายๆ แบบนี้

นอร์เวย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพราะเขาพร้อมที่จะยืดอกพูดออกมาแล้ว "ปลาบปลื้มเป็นลูกของผมเอง"

"หือ?" พอประโยคนี้ออกจากปากของนอร์เวย์ แทนคุณถึงกับหันขวับไปมองน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ภรรยา เพราะอยากรู้ว่าสิ่งที่นอร์เวย์พูดมาเป็นจริงหรือเปล่า

แต่ปิ่นมุกก็ไม่ได้ตอบ เธอยังคงนั่งเงียบ แทนคุณก็เลยต้องได้หันกลับไปมองหน้านอร์เวย์อีกครั้ง

"คุณก็รู้นี่ว่าเราจบมาจากที่เดียวกัน"

"ใช่..แล้วไงต่อ"

"ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้หาอะไรสนุกๆ ทำ" สุรวิทย์คนที่เป็นลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยเอ่ยพูดขึ้น

"มึงไม่ต้องหรอก แค่กูก็อยู่แล้ว" นอร์เวย์ห้ามเพื่อนไว้ไม่ให้เข้ามายุ่งกับเธอ เพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนเจ้าชู้แค่ไหน และเพราะเพื่อนคนนี้เป็นลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยด้วย พ่อโอ๋ยิ่งกว่าอะไร ถ้าใครไม่ยอมก็จะเอาเรื่องเรียนมาขู่

กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน

"ได้..ถ้าไม่มีใครพูด งั้นพี่จะใช้สิทธิ์พี่ชาย ย้ายปิ่นกลับมาอยู่กับพี่ที่นี่"

"ไม่ได้นะครับ" นอร์เวย์กอดลูกชายไว้แน่น เพราะถ้าแทนคุณคิดจะทำอย่างนั้นเขาทำได้อยู่แล้ว

"คุณก็พูดมาสิว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง คุณรักน้องสาวผมหรือเปล่า"

"รัก"

แค่คำพูดเดียวที่ออกมาจากปากของนอร์เวย์ มันทำให้บรรยากาศอึมครึมเมื่อสักครู่สว่างขึ้นมา

ปิ่นมุกหันมองมาที่เขาอีกครั้ง เธอคิดว่าเมื่อสักครู่ฟังผิด แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยพูดคำนี้สักหน่อย เพราะตอนนั้นเขาก็เคยพูดกับเธอมาแล้ว ..แต่พอเธอมารู้ความจริง ว่าเขาแค่ท้ากับเพื่อนไว้ ว่าจะเอาชนะใจเธอให้ได้ เธอก็เผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาไปหมดแล้ว

"ผมรักปิ่นมุก ผมรักน้องสาวของคุณ"

"ฉันไม่เชื่อ"

"เอ้า" แทนคุณหันมองมาที่น้องสาวบ้าง เพราะกำลังจะซึ้งอยู่แล้วเชียว

"คุณจะเอามีดมาควักดูหัวใจของผมก็ได้ ผมรักคุณ รักตั้งแต่คุณยังเป็นแม่ค้าขายอาหารตรงสี่แยกไฟแดง"

"อะไรนะ?" ปิ่นมุกตกใจที่เขารู้ว่าเธอเคยขายอาหาร เพราะตอนนั้นอยากจะช่วยพ่อหาเงินอีกทางหนึ่ง หลังเลิกเรียนตอนช่วงมัธยมปลาย เธอไปขอทำงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งตรงสี่แยกไฟแดง เรื่องนี้แม้แต่พ่อของเธอยังไม่รู้เลย แล้วเขารู้ได้ยังไง?