พลาดรัก นิยาย บท 34

เขาพูดไปทุกอย่างแล้ว แต่ดูเหมือนเธอยังคงกลัวสิ่งที่ผ่านมาอยู่ ชายหนุ่มก็เลยปล่อยให้เธอได้อยู่กับตัวเองไปก่อน ถ้าเธอเลือกแล้วที่จะไม่มีเขา แล้วเขาจะทำอะไรได้

[รีสอร์ทสระบุรี]

"เมื่อคืนนี้คุณไปนอนไหนมา"

"กรุงเทพฯ"

"คุณกลับบ้านเหรอ"

"เปล่า"

"แอบไปหาสาวมาหรือเปล่าเนี่ย"

"ผมว่าคุณควรมีเมียได้แล้วนะคุณไชยา"

"ไม่เอา..จะเอามาทำไมเมีย ไปไหนก็ลำบาก" ถึงแม้จะไม่เคยมีเมียแต่ก็รู้เพราะหลายคู่ก็เป็นแบบนั้น

"คุณจะได้เลิกยุ่งกับผมสักทีไง" นอร์เวย์เดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียง ที่เขาไม่มีใครไม่ได้กลัวเหมือนไชยาเป็น แต่เพราะยังคงรอเธออยู่ ถึงแม้อีกใจหนึ่งจะคิดไว้ว่าเธอคงมีครอบครัวไปแล้ว

"ผมเข้าใจคุณนะ" ไชยายังคงพูดต่อ

"คุณเข้าใจอะไรผม"

"แม่หม้ายลูกติดก็แบบนี้แหละ ผู้หญิงกลัว เรื่องที่จะมีคู่อีกไง ถ้าเจอผู้ชายเลวๆ เหมือนเดิม"

"คุณรู้ได้ยังไงว่าเลว" นอร์เวย์เอ่ยสวนขึ้นทันที

"ไม่เลวแล้วจะเลิกไหม" ไชยาหมายถึงว่าถ้าไม่เจอผู้ชายเลวๆ แล้วปิ่นมุกจะยอมเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทำไม

"พูดมาก ไม่รู้เรื่องอะไรก็ไม่ต้องพูด"

"แล้วนั่นคุณจะไปไหน"

"ไปหาที่นอนใหม่ รำคาญคุณ"

"เอ้า รำคาญเราซะงั้น"

พอนอร์เวย์ออกมาจากห้อง เขาก็ไปขอกุญแจสำรองของห้องเธอมา ถึงแม้ตัวไม่อยู่ในนั้นขอให้ได้อยู่ในที่ที่เธอกับลูกอยู่แล้วกัน

ชายหนุ่มเปิดเข้าไปในห้องก็เจอว่าห้องไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยเลย เพราะวันนั้นเธอคงจะรีบเก็บของเพื่อไปกับพี่ชาย ..นอร์เวย์ก็เลยทำความสะอาดห้องให้กับเธอ และทำความสะอาดของใช้ของลูกชาย

เธอผ่านมันมาได้ยังไงคนเดียว เพราะดูจากครอบครัวของเธอแล้ว พ่อเลี้ยงคงจะมัวทำแต่งาน แถมช่วงที่เธอตั้งท้องท่านก็คงจะป่วยแล้วด้วย

เขาจะเอายังไงกับผู้หญิงดื้อแบบเธอดี คิดยังไงก็คิดไม่ตกนี่ขนาดพูดให้ฟังทุกอย่างแล้ว แต่เธอก็ยังคงใจแข็ง เธอคงจะเจ็บมากเลยสินะ ถึงไม่กล้าเปิดใจให้เขาเข้าไปในนั้นอีก

พอเก็บทำความสะอาดทุกอย่างเสร็จ นอร์เวย์ก็ยังคงนอนไม่หลับ ยิ่งได้มานอนเตียงของเธอแล้วมันก็ยิ่งทำให้หัวใจว้าเหว่เมื่อไม่มีเจ้าของเตียงอยู่ด้วย

ชายหนุ่มรีบเดินออกมาที่รถ แล้วขับกลับไปที่ที่เขาเพิ่งจะจากมา นั่นก็คือคฤหาสน์ที่อยู่อาศัยของ ทัตเทพ เทพประทาน

"ใครเป็นอะไร" พอมาถึงก็เห็นทุกคนกำลังวุ่นๆ กัน คนที่ขับรถออกไปแล้วก็มี ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาด้านในเพื่อที่จะถามแม่บ้าน

"คุณน้ำอิงค่ะ"

"คุณน้ำอิงเป็นอะไรครับ"

"เธอเจ็บท้องจะคลอด"

"จะคลอดแล้วเหรอ"

"กำหนดอีกสามวันค่ะ แต่สงสัยน้ำเดินก่อน"

"แล้วคุณปิ่นมุกกับลูกชายล่ะ"

"ออกไปกับคุณพิภพและคุณเหมือนฝันแล้วค่ะ" พอรู้ว่าพวกเขาไปโรงพยาบาลไหน นอร์เวย์ก็รีบตามไป