พลาดรัก นิยาย บท 36

"ต่อได้นะ ผมยังไหว" ริมฝีปากหนากระซิบพูดกับคนที่หมดเรี่ยวแรงนอนทับอกแกร่งของเขาอยู่

ตุ๊บ!

"เจ็บนะ ตีผมทำไม" พอถูกกำปั้นของอีกฝ่ายทุบลงลำแขนเขาก็แกล้งเจ็บ

"ปล่อยนะฉันจะไปอาบน้ำ"

"ดีเลยอยากจะอาบอยู่เหมือนกัน"

"ใครจะให้คุณอาบด้วยล่ะ"

"ถ้างั้นไม่ปล่อย"

"คุณนอร์เวย์!"

"ครับ...กลัวลืมชื่อผมเหรอ"

"อื้อ..ปล่อยได้แล้วฉันไม่ได้พูดเล่นนะ" พอคนตัวเล็กเริ่มขยับไอ้สิ่งนั้นมันก็แข็งตัวขึ้นมาอีก ซึ่งตอนนี้มันยังคงอยู่ในร่างกายของเธอ

นอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้ว มือหนายังกอดเธอไว้แน่นพร้อมกับพลิกเปลี่ยนตำแหน่งกัน

"อ๊อย"

"ไม่นานหรอกครับ เดี๋ยวผมพาเข้าไปอาบ อ้าา" ว่าแล้วสะโพกแกร่งก็ค่อยๆ ขยับ เสียงน้ำที่เขาปล่อยไว้ก่อนหน้านั้น ดังตามจังหวะที่เนื้อเสียดสีกับเนื้อ

"คุณ อื้อ อ " ความเสียวครั้งแรกยังไม่คลายตัวเลยเขาก็เริ่มมันอีกแล้ว นิ้วเรียวจิกลงลำแขนของเขาอย่างแรง เพื่อระบายความเสียวที่มันกำลังก่อตัวกันขึ้นมาอีกครั้ง

"ซี๊ดด อ้าา ปิ่น ผมปล่อยนะ" ชายหนุ่มเร่งการกระแทกเพียงไม่นานทุกอย่างก็หยุดลงอีกครั้ง

"พอได้หรือยังล่ะ"

"ยังไม่พอได้ไหมล่ะ"

"คุณนอร์เวย์"

"ครับเดี๋ยวพาเข้าห้องน้ำ"

"ฉันไปเองได้" พอเป็นอิสระขาเรียวก็ก้าวลงที่พื้น แต่จังหวะที่เธอจะลุกขาเกิดไม่มีแรง

"บอกแล้วไงว่าจะพาไป" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วช้อนเอาร่างของเธอเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

พอเขาวางอีกฝ่ายลงกับพื้นห้องน้ำ มือหนาก็เอื้อมไปเปิดฝักบัว

"จะทำอะไร" หญิงสาวตกใจเพราะเขาไม่ได้ทำแค่เปิดน้ำให้ แต่มือของเขายังคงลูบไล้เนื้อตัว

"จะอาบน้ำให้คุณไง"

"ฉันทำเองได้"

"ก็รู้ว่าทำได้..แต่อยากช่วย"

"นี่คุณ!" ขาเรียวรีบขยับชิดเข้าหากันเมื่อมือของเขาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง

"ผมไม่กวนแล้วก็ได้" พอมองใบหน้าเธอเท่านั้นแหละ เริ่มรู้สึกเสียวสันหลัง กลัวว่าจะถูกไล่ให้ออกไปนอนข้างนอก

เช้าวันต่อมา..

"เมื่อคืนนี้หนูเก่งมากเลยนะครับ ไม่กวนแม่เลย"

"หม่ำๆ" ปลาบปลื้มชี้ไปที่พ่อ ซึ่งตอนนี้ยังนอนไม่ตื่นเลย

"หนูหิวหม่ำแล้วเหรอครับ เดี๋ยวแม่ชงนมให้นะ" หญิงสาวกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ถูกมือหนาคว้าลงไปกอดไว้ก่อน "ฉันจะไปชงนมให้ลูก"

"เดี๋ยวผมทำเอง"

ทีแรกคิดว่าเขาหลับแต่ไม่ใช่ หรือว่าเมื่อคืนนี้เป็นเขาที่ดูแลลูก

นอร์เวย์เอื้อมลงไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่กองอยู่พื้นขึ้นมาพันรอบท่อนล่างไว้ แล้วก็ลุกไปล้างขวดนม

วันแรกของสัปดาห์..ที่ไซต์งานก่อสร้าง

ปิ่นมุกยังคงเป็นคนไปส่งลูกที่โรงเรียน ถึงแม้เธอจะเปิดใจคุยกับเขาบ้างแล้วแต่ก็ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

หญิงสาวเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เห็นว่ามีกับข้าววางอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"ผมเห็นคุณยังไม่ได้กินข้าวเช้า ก็เลยเตรียมไว้ให้"

"ฉันไม่หิว"

"ถ้าหิวก็มากินนะ" ชายหนุ่มลุกมาหยิบอาหารถ้วยนั้นไปวางไว้ที่โต๊ะสำหรับทานข้าว เพราะเธอต้องได้ใช้โต๊ะทำงานดูแบบ

ปิ่นมุกไม่ได้ตอบและไม่มองตามด้วยซ้ำ แต่คนที่มองก็คือเพื่อนในห้องทำงานเดียวกัน

นอร์เวย์ก็รู้แหละว่าเพื่อนมองแต่ก็ไม่ได้แคร์ เพราะคนที่เขาแคร์คือเธอ

เย็นวันเดียวกัน.. พอถึงเวลารับลูกชาย ปิ่นมุกก็รีบวางงานทุกอย่างแล้วออกมาที่รถ