พลาดรัก นิยาย บท 4

ไชยารีบเรียกสติตัวเองกลับมาแล้วขยับเพื่อให้นอร์เวย์มีทางออก

"มองอะไรอยู่" นอร์เวย์มองไปตามสายตาที่ไชยามองเมื่อสักครู่ ก็เห็นว่ารถคันนั้นกำลังเคลื่อนตัวออกไป

"ผมยังคงยืนยันคำเดิม"

"คำเดิมอะไรของคุณ"

"เสียดาย.."

"เป็นเอามาก" นอร์เวย์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปที่รถ

และไชยาก็รีบเดินตามมาที่รถ ส่วนมากไชยาจะติดรถไปที่ไซต์งานกับนอร์เวย์ เพื่อประหยัดค่าน้ำมัน เพราะยังไงทั้งสองก็ทำงานและพักอยู่ที่เดียวกัน

พอมาถึงไซต์งาน ตอนนี้ตรงที่รวมกลุ่มเข้าแถวกำลังมีกิจกรรมประจำวัน เขาเป็นสถาปนิกก็เลยไม่ต้องได้ไปรวมกลุ่มกับคนงาน เพราะงานของเขาไม่ได้เกี่ยวกับความปลอดภัย แต่มีบางครั้งถ้ามีการคุยเรื่องแบบพวกเขาต้องได้ไปร่วมด้วย

"นั่นสถาปนิกคนใหม่นี่"

"มีอะไร" นอร์เวย์ชะโงกหน้าไปมองเล็กน้อยแต่ก็ยังคงขับรถต่อ

"เธอเข้าใจผิดหรือเปล่าว่าต้องไปเข้าแถวกับพวกคนงาน" ไชยามองไปก็เห็นว่าเธอคนสวยลงรถแล้วก็เดินไปรวมกลุ่ม

ทั้งสองขับรถมาจอดหน้าออฟฟิศ แล้วก็เดินเข้าไปด้านใน

"คงเป็นโต๊ะทำงานของสถาปนิกคนใหม่ล่ะสิ" เข้ามาถึงก็เห็นว่ามีโต๊ะทำงานอีกตัววางอยู่ข้างๆ โต๊ะของทั้งสอง

"คงใช่" นอร์เวย์ไม่ได้สนใจ พอวางของไว้แล้วก็เดินไปที่โรงอาหารเพื่อหาอะไรรองท้องก่อน

หญิงสาวหน้าหวานที่เข้ามาใหม่เป็นจุดสนใจของหลายคนมาก เธอมีทุกอย่างครบทั้งหมวกเซฟตี้ และอุปกรณ์ เพื่อพร้อมในการรวมแถวกับคนงาน

พอถึงช่วงกิจกรรมออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย ปิ่นมุกก็ทำตามจังหวะที่ทุกคนทำกันทุกวัน เรื่องแบบนี้เป็นพื้นฐานของคนที่ทำงานเกี่ยวกับด้านนี้อยู่แล้ว

"คุณใช่ไหมคะที่เป็นสถาปนิกเข้ามาใหม่" เซฟตี้สาวคนหนึ่งทัก

"ใช่ค่ะ" ทั้งสองมองเครื่องแต่งกายของกันและกันก็ดูออกแล้ว ว่าใครอยู่ในตำแหน่งไหน

"คุณเก่งจังเลยนะคะ ที่ทำงานด้านนี้ได้"

พอทานข้าวเสร็จขวัญตาก็เลยชวนปิ่นมุกกลับมาออฟฟิศ ทั้งสองไม่ได้อยู่ที่ออฟฟิศเดียวกัน เพราะระบบการทำงานไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย แต่ออฟฟิศก็ตั้งอยู่ใกล้กัน

"สถาปนิกจะพักอยู่ในออฟฟิศนี้นะคะ" Office ประจำไซต์ก่อสร้าง เป็นตู้คอนเทนเนอร์หลายๆ ตู้วางเรียงกัน เวลาย้ายไปทำงานที่อื่นก็ใช้รถเฮี๊ยบยกใส่ท้ายรถแล้วก็ย้ายไปเลย

"ถ้างั้นตอนเที่ยงเราทานข้าวด้วยกันอีกนะคะ"

"ได้เลยค่ะ" ทั้งสองก็เลยแยกย้าย

ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปปิ่นมุกหายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานจะเป็นยังไงกันบ้าง

แอดดดด..

สถาปนิกที่ทำงานอยู่ในไซต์นี้มีทั้งหมด 4 คน และทั้ง 4 ก็มีแต่ผู้ชาย ซึ่งสองคนนั้นมีครอบครัวกันแล้ว แต่ยังเหลืออีก 2 คนที่ยังเป็นโสด

พอประตูห้องเปิดเข้ามา คนที่นั่งทำงานอยู่ก็ได้เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกัน..

"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวกล่าวคำสวัสดีก่อนที่จะมองคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นให้ครบทุกคน "ฉันคือ....??!!"