พลาดรัก นิยาย บท 42
สรุปบท บทที่ 42: พลาดรัก
บทที่ 42 – ตอนที่ต้องอ่านของ พลาดรัก
ตอนนี้ของ พลาดรัก โดย ชะนีติดมันส์ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 42 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
มือเรียวเกาะลำแขนแกร่งไว้แน่น เมื่อเขาไม่ได้ทำแค่ที่พูดไว้ เพราะตอนนี้นิ้วของเขาจมหายเขาไปในร่องนั้นแล้ว
ริมฝีปากหนาแนบจูบลงมาที่ผิวบางๆ ตรงซอกคอของอีกฝ่าย เสียงหายใจรวยรินที่ดังออกมา มันช่วยกระตุ้นอารมณ์ของอีกคนที่กำลังอยู่ในภวังค์เดียวกัน
"อื้อ อ " ขาเรียวสวยแยกออกจากกันมากกว่าเดิม เพื่อให้เขาเร่งจังหวะนิ้วได้ถนัด
"ปิ่น ผมไม่ไหวแล้ว" ชายหนุ่มรูดซิปลงแล้วก็จับเจ้าสิ่งที่มันซ่อนอยู่ในนั้นออกมา
"แต่นี่มันในรถนะคะ"
"ในรถจะเป็นไรไป ไม่มีใครอยู่แถวนี้สักหน่อย" ถ้าเข้าบ้านตอนนี้ก็ต้องเสียเวลาคุยกับคนในบ้านอีก แถมลูกชายต้องงอแงมานอนกับแม่ หรือไม่แม่นั่นแหละจะงอแงอยากได้ลูกมานอนด้วย เขาก็เลยต้องได้จัดการเธอบนรถให้เสร็จสมก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน
"คุณ!" ปิ่นมุกตกใจเมื่อเขาเอื้อมมาปรับเบาะเอนนอนลงเพื่อให้สถานที่มันกว้างขึ้น ..นี่เขาจะเอาแบบนี้จริงเหรอ
คนร่างสูงใหญ่แต่ดูสมส่วนค่อยๆ ยันตัวขยับมาทับร่างอีกฝ่ายที่นอนแนบอยู่กับเบาะรถ
"คุณนอร์เวย์"
"อย่าห้ามผมเลยนะ สัญญาว่าจะไม่นาน" ยังไงก็ขอให้ได้สักน้ำก่อนแล้วกัน เพราะถ้าไม่งั้นคงได้คลั่งตายแน่ ความใหญ่โตค่อยๆ จมหายเข้าไปในร่องโดยการขยับขอบกางเกงในออก "อ้าาา เสียวจังเลย"
"อื้อ อื้อ อ " เสียวแต่เขาที่ไหน เธอก็เสียวไม่ต่างกัน จะเรียกว่าทั้งลุ้นทั้งเสียวก็ว่าได้ เพราะตอนนี้ดวงตาของเธอแอบมองไปรอบๆ รถกลัวว่ามีใครเดินเข้ามาใกล้
นอร์เวย์โน้มตัวลงมาขยับสะโพกอยู่แบบไม่ถนัด เพราะร่างของเขาไม่เหมาะกับที่แคบๆแบบนี้เลย
"??" หญิงสาวสงสัยว่าทำไมเขาถึงหยุด กำลังเพลินอยู่เลย
"คุณต้องช่วยผมแล้วล่ะ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็กลับมานั่งประจำที่คนขับพร้อมเอนเบาะลงเล็กน้อย
"ไม่เอา"
"เอา"
"คุณจะบ้าเหรอ ถ้าใครเดินผ่านมาก็เห็นฉันน่ะสิ"
"ไม่เห็นหรอก ในรถมืดจะตาย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับเจ้าสิ่งนั้นชักขึ้นลง แววตาอ้อนอีกฝ่าย
"คุณเล่นอะไรแปลกๆ" ปิ่นมุกแอบมองไปรอบๆ รถอีกครั้ง ..เอาวะมาถึงขั้นนี้แล้ว
เธอใส่ชุดเดรสมาก็เลยไม่ต้องอะไรมากแค่จัดการกับกางเกงชั้นใน แล้วคนตัวเล็กก็ก้าวผ่านร่างกำยำของอีกฝ่าย
"น่ารักจัง แบบนี้รักตายเลย" แค่มองหน้าก็หลงรักมากพออยู่แล้ว แถมตามใจเขาแบบนี้อีก คงไปไหนไม่รอดแน่ "อ้าาา เบาๆ นะจ๊ะที่รัก"
ได้ยินเขาพูดนะจ๊ะด้วยขนลุกซู่ แต่ทำไมเธอถึงชอบ เพราะดูเหมือนเขาใส่ใจเธอมาก
"อ่ะ อ่ะ อ่ะ " สะโพกงามขยับขึ้นลงตามจังหวะที่มืออีกฝ่ายช่วย ความใหญ่ยาวของเขาทำให้เธอนั่งลงไม่สนิท ก็เลยต้องได้กระแทกในท่านั้น
"โอ๊ยย..ผมไม่ไหวแล้ว เร็วกว่านี้ได้ไหม" เขาปล่อยมือให้เธอเป็นคนควบคุมทุกอย่างเอง แต่หญิงสาวกระแทกได้เพียงไม่นานใบหน้างามก็ฟุบลงกับแผ่นอกกว้าง เพราะเธอก็ทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน
"ปิ่นอ่ะ" ใบหน้าคมผงกขึ้นมามองดูคนที่นอนทับร่างตัวเองอยู่เล็กน้อย แล้วเขาจะทำยังไงล่ะเล่นถึงเส้นชัยไปก่อนแบบนี้
"อ๊อย" จะลุกขึ้นก็ลุกไม่ได้เพราะความเสียวยังคงไม่คลายตัว
"ทำไมคุณไม่รอผมเลย"
"แล้วฉันบังคับตัวเองได้หรือไง"
"ขนาดผมยังรอคุณได้เลย"
"เรื่องของคุณสิ" ที่พูดเพื่อกลบเกลื่อนความอายมากกว่า
"อ้าวพูดแบบนี้ก็สวยน่ะสิครับ" ว่าแล้วมือหนาจับสะโพกงามโยกอีกครั้ง คนตัวเล็กดิ้นพล่านเพราะความเสียว แต่เขาทำแบบนั้นอยู่ไม่นานเธอก็เริ่มขยับช่วยเพราะความเสียวค่อยๆ คืบคลานเข้ามาอีก
เช้าวันต่อมา..ที่รีสอร์ทสระบุรี
พอเสร็จภารกิจบนรถแล้ว ทั้งสองก็คุยกันว่าถ้าเข้าไปในบ้านตอนนี้คงเป็นการกวนให้ทุกคนตื่น เดี๋ยวก็พลอยจะนอนไม่หลับ นอร์เวย์ก็เลยพาเธอขับรถกลับมาที่นี่ เพราะยังไงพ่อกับแม่ต้องได้เอาหลานมาส่งเรียนอยู่ดี
"เช้าแล้วค่ะ"
"ขอกอดอีกนิด"
"นี่คุณ ถ้าคุณพ่อคุณแม่เอาตาปลื้มมาส่ง คุณจะอยู่ในสภาพนี้หรือไงคะ" เพราะครั้งแรกที่เจอกับแม่เขาก็อยู่ในสภาพนี้ ถ้าท่านเห็นอีกคงน่าอาย
"แต่ผมไม่มีแรงขยับเลย" เมื่อคืนนี้กลับมาถึงเขาก็จัดการเธออีกจนหมดเรี่ยวแรงหลับไปพร้อมกัน
ก๊อก ก๊อก พูดยังไม่ขาดคำเสียงประตูห้องก็ดังขึ้น
"ผิดจากที่ฉันพูดที่ไหนล่ะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"คุณ" มือเรียวยกขึ้นมาลูบแก้มตัวเองเบาๆ เมื่อถูกเขาแอบหอม
"อยากได้แบบเมื่อคืนนี้อีก"
"จะไม่ไปทำงานหรือไง"
"นะ นะ ขอแบบเมื่อคืนนี้อีก"
ก๊อก ก๊อก กำลังจะพาตัวเธอไปที่เตียงก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอีกครั้ง
"สงสัยคุณพ่อคุณแม่จะพาตาปลื้มมาส่งแล้วมั้งคะ"
"เดี๋ยวผมเปิดเอง" ว่าแล้วนอร์เวย์ก็เดินมาเปิดประตู "??" ใบหน้าของเขายังชะโงกมองไปดูรอบๆ ถึงแม้จะเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู
"ไม่มีใครหรอก..มีแต่ผมนี่แหละ"
"แล้วคุณมาเคาะทำไมอีก!"
"ผมลืมถามคุณ"
"ถามเรื่องอะไร"
"ก็เรื่องงานเลี้ยงบริษัทนั่นแหละ"
"งานเลี้ยงบริษัท?" นอร์เวย์ลืมไปเลยบริษัทจะจัดงานขึ้นปีละครั้ง ในวันก่อตั้งบริษัท "แล้วมันเป็นอะไรล่ะ งานเลี้ยงเราก็แค่ไปร่วมงานก็จบ"
"คุณจบแต่ผมไม่จบน่ะสิ"
"แล้วทำไมคุณถึงไม่จบ"
"มีผมคนเดียวที่จะไม่มีคู่ไป"
"นั่นมันก็เรื่องของคุณ"
"คุณรู้ไหมว่าการไม่มีคู่ไปแล้วถูกเพื่อนล้อมันน่าอายมาก..ใช่สิคุณมีคู่ไปทุกปีเลยนี่"
"อ้าวว..หางานให้กูทำแล้วไหมล่ะ..." ขณะที่พูดสายตาคมมองกลับไปด้านหลังของตัวเอง "อุ๊วว"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรัก