พลาดรัก นิยาย บท 43
สรุปบท บทที่ 43: พลาดรัก
สรุปเนื้อหา บทที่ 43 – พลาดรัก โดย ชะนีติดมันส์
บท บทที่ 43 ของ พลาดรัก ในหมวดนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ชะนีติดมันส์ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
"คุณอย่าไปสนใจปากไอ้ไชยามันเลยนะครับ ไอ้นี่มันปากไม่ค่อยดี" ถ้าเป็นไปได้อยากจะยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ แต่ต้องได้ไว้ฟอร์มก่อน ยิ่งแสดงอาการให้เธอเห็นมันก็ยิ่งจะเป็นเป้า
ปิ่นมุกไม่ได้พูดอะไร เธอกำลังจะเตรียมของไว้สำหรับให้ลูกไปโรงเรียน เผื่อว่าพ่อกับแม่ของเขามาส่งก็จะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เลย
"คุณโกรธผมเหรอ" เขาก็เป็นผู้ชายไม่ใช่พระอิฐพระปูนมาจากไหน ก็มีไว้ระบายบ้างเวลาเหงา แต่ไม่มีใครสามารถที่จะแทรกเข้ามาในใจของเขาได้เลย เพราะเธอยังคงเป็นเจ้าของมันอยู่
"หลบไปฉันจะเตรียมของให้ลูก"
"ผมขอโทษ"
"ฉันบอกให้คุณหลบไปไง"
"หลบแล้วครับแต่คุณยิ้มหน่อยสิ ทำแบบนี้ผมเสียวนะ"
"คุณแคร์ฉันด้วยเหรอ"
"แคร์ที่สุดในโลกเลยครับ"
ในขณะที่อุ้มท้องลูกของเขา แต่คนที่เป็นพ่อของลูกมัวสนุกอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันแฟร์แล้วเหรอสำหรับเธอ
"หายโกรธผมนะครับ ข้าน้อยยอมให้ลงโทษ" ในใจตอนนี้อยากกระทืบไชยามาก ต้องหาวิธีเอาคืนให้ได้ ถึงแม้จะเป็นคนปากไม่ดี แต่ก็น่าจะรู้ว่าอันไหนควรพูดไม่ควรพูด
"ฉันจะเตรียมของให้ลูก" หญิงสาวยังคงพูดแบบรำคาญที่เขาไม่เปิดทางให้สักที
"ถ้าคุณไม่ยอมยิ้ม ผมก็จะไม่หลบ"
ตุ๊บ!
"โอ๊ย" ชายหนุ่มยกเท้าขึ้นมาแล้วก็ลูบคลำตรงที่ถูกเธอเหยียบ "ทำร้ายร่างกายผัวไม่ดีนะคุณ"
"ฉันก็บอกให้คุณหลบแล้วไง ยังจะยืนขวางอยู่ได้"
"ผมรักคุณรักลูก"
"ค่ะ"
"ค่ะ?" ชายหนุ่มทวนคำพูดของเธอ
"ฉันก็รับรู้แล้วนี่ไงคะ ว่าคุณรักฉันและรักลูก"
"คุณจะหายงอนดีๆ หรือจะให้ผมง้อด้วยวิธีอื่น" ยิ่งพูดไปก็เหมือนจะชวนทะเลาะ เขาคงต้องได้งัดไม้เด็ดออกมาแล้วล่ะ
"คุณ!" พอเธอไม่พูด นอร์เวย์ก็อุ้มร่างของเธอลอยขึ้นจากพื้นแล้วไปวางลงที่เตียง "ทำแบบนี้ฉันยิ่งจะโกรธ"
"เดี๋ยวก็หายโกรธเชื่อผมสิ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็จับขาเรียวแยกออกจากกัน
"คุณนอร์เวย์!" ปิ่นมุกตกใจ เพราะตั้งแต่เช้ามาเธอยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลย "อื้ออ" มือเรียวพยายามผลักศีรษะของอีกฝ่ายออกห่างจากเนินเนื้อ แต่ยิ่งผลักเขาก็ยิ่งกดลิ้นลงไป
คนร่างเล็กดิ้นพล่าน เมื่อถูกลิ้นสะกิดปุ่มเสียว
"หยุดเลยนะคุณนอร์เวย์ อ๊อย อื้อ อ"
"ไม่หยุดถ้าคุณไม่หายงอน" ว่าแล้วลิ้นสากก็แทรกเข้าไประหว่างกลีบร่องนั้น
"เอาเลยตามสบาย" ไหนๆ ก็ห้ามไม่ได้แล้ว หญิงสาวก็เลยปล่อยเลยตามเลย โดยการนอนหงายอยู่แบบนั้นแหละ
"หือ?" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองเล็กน้อยขณะที่ลูบคลำ "คนอะไรประชดได้น่ารักจัง" ว่าแล้วใบหน้าคมก็ซุกลงไปละเลงลิ้นต่อ
"โอ๊ย เจ็บนะคุณ" เขาไม่ได้ทำแค่ใช้ลิ้น เขายังคงส่งความใหญ่โตเข้ามาในร่างกาย..ที่เธอเจ็บเพราะเมื่อคืนนี้เจอไปหลายยก
"เดี๋ยวผมขับรถให้" นอร์เวย์รีบตามออกมา แต่เธอไม่คุยด้วย เขาก็เลยต้องได้รีบวิ่งไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ
หญิงสาวก็ยังคงไม่สนใจ ขับรถมาจนถึงโรงเรียนของลูกชาย
"คุณปู่คุณย่า รับแกไปแล้วค่ะ"
"อะไรนะคะ?" ดวงตาเอาเรื่องกรอกมองดูหน้าคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ นอร์เวย์ก็เลยต้องได้ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาแม่
{"ตอนนี้กลับมาใกล้จะถึงกรุงเทพฯแล้ว"}
{"ทำไมผมไม่รู้ว่าคุณแม่จะรับแกไปนอนด้วยล่ะครับ"}
แพทย์หญิงอมรรัตน์ไม่รู้จะบอกลูกชายยังไง เพราะตั้งแต่มาส่งหลานชาย คุณปู่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านเลย รอเวลาหลานเลิกเรียน แล้วรับกลับด้วย
สายตาคมเหลือบมองไปที่เธอเมื่อวางสายจากแม่แล้ว
"พวกท่านรับตาปลื้มกลับไปค้างที่บ้านด้วย...ครับ" สงสารเมียก็สงสาร เพราะเธอรอเวลาที่จะมารับลูกทั้งวัน แต่พอจะมารับก็ไม่ทันคุณปู่กับคุณย่า
ที่ย่าไม่ได้โทรบอก เพราะกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่ให้รับหลานไปค้างด้วย ก็เลยรอให้รู้ด้วยตัวเอง
แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะ ก็เลยต้องได้กลับมาที่ไซต์งาน
[ออฟฟิศสถาปนิก]
"คุณเข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวผมตามไป" สายตาคมมองไปเห็นใครบางคน..ที่จะช่วยทำให้แผนที่คิดไว้สำเร็จได้
พอปิ่นมุกเดินเข้าไปในออฟฟิศแล้ว นอร์เวย์ก็เลยรีบเดินตามหลัง.. "สวัสดีครับคุณขวัญ"
"สวัสดีค่ะ" ขวัญตาหยุดเดินแล้วก็หันกลับมามอง "คุณนอร์เวย์มีอะไรหรือเปล่าคะ"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรัก