พลาดรัก นิยาย บท 48

พอเธอไม่ยอมเปิดประตูให้ไชยาก็เลยต้องได้ล่าถอย ..ปากเก่งขนาดนั้นคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

[ออฟฟิศสถาปนิก]

"คุณไปไหนมา" คนที่อยู่ในออฟฟิศเอ่ยถามเมื่อเห็นไชยากลับเข้ามา

"ไปหน้างาน"

"หน้างานต้องขับรถไปด้วยเหรอ"

"ทำไมพวกคุณต้องอยากรู้เรื่องของผมด้วย" รู้แล้วตอนที่ตัวเองเซ้าซี้นอร์เวย์คงมีความรู้สึกแบบนี้แหละ เพราะเรื่องบางอย่างก็บอกเพื่อนไม่ได้

"คุณเปลี่ยนไปมากเลยนะ เมื่อคืนนี้มีใครเอายา.."

"หยุด" สายตาไชยากรอกมองไปดูเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลัง "ผมขี้เกียจพูด"

"คุณเนี่ยนะขี้เกียจพูด?"

"ผมไปหน้างานดีกว่า" ไชยาลุกขึ้นหยิบอุปกรณ์เซฟตี้แล้วเดินมาเปิดประตูห้อง

"ไหนเมื่อกี้บอกว่าเพิ่งจะไปหน้างานไง"

"ยัง..ยังไม่หยุดอยากรู้เรื่องของผมอีก" ว่าแล้วเขาก็ปิดประตู

"แค่คืนเดียวทำให้คนเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ" ณวัฒน์หันไปพูดกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง ที่จริงก็ไปร่วมงานเลี้ยงด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ แต่ก็ไม่ได้มาอยู่รวมกลุ่ม

ส่วนนอร์เวย์และปิ่นมุกได้แต่แอบสงสัยว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาสองคน

เย็นวันเดียวกัน..

ทุกเย็นขวัญตาจะออกมาเดินเล่นรอบสวนหย่อมหลังรีสอร์ทตรงที่มีสระบัว แต่วันนี้เธอออกมาไม่ได้ ขนาดข้าวยังต้องได้โทรสั่งให้นำมาส่งถึงห้อง

"ทำอะไรอยู่ไม่เข้าห้อง" วันนี้นอร์เวย์บอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องมารับปลาบปลื้ม เพราะแม่ของแกคิดถึงมาก และตอนนี้ปิ่นมุกกำลังทำความสะอาดห้องเขาก็เลยพาลูกชายออกมาเดินเล่น

"คุณอยากรู้เรื่องของผมตั้งแต่เมื่อไร" ถ้านั่งอยู่หน้าห้องแล้วมองไปห้องของใครบางคน ก็จะเห็นอยู่ว่าเจ้าของห้องเปิดประตูออกมาไหม แต่พอถูกเพื่อนถามก็ชักจะไม่สบอารมณ์

"คุณนี่แปลกขึ้นทุกวัน แทนที่คุณจะเป็นคนถามผมไม่ใช่เหรอ..ว่าจะไปไหน..หรืออะไรประมาณนี้" นอร์เวย์ถึงกับเอ่ยปาก

"เบื่อคนอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านว่ะ" ว่าแล้วไชยาก็เดินไปด้านหลังรีสอร์ท เพราะเขาก็รู้แหละว่าเธอชอบไปเดินเล่นแถวนั้น

นอร์เวย์ก็เลยนึกสนุกขึ้นมาอีก "..อ้าวคุณขวัญตาจะไปไหนเหรอครับ"

ได้ยินชื่อนี้ไชยาที่กำลังเดินไปถึงกับหันมองกลับมา

"แนะๆๆๆ" รู้ได้ในทันทีเลยว่าตอนนี้ขวัญตามีอิทธิพลสำหรับเพื่อนของเขามาก เพราะผู้ชายดูกันออก

"คุณช่วยมีสาระหน่อยได้ไหม" พอรู้ว่าตัวเองถูกหลอกไชยาก็รีบเดินหนีไปจากตรงนั้น

และขณะที่นอร์เวย์กำลังจะพาลูกกลับเข้าห้อง ก็เห็นว่าประตูห้องของขวัญตาเปิดออกมา

"คุณขวัญเป็นยังไงบ้างครับ" นอร์เวย์ก็รู้ว่าขวัญตาไม่ได้ไปทำงานเพราะเมื่อคืนนี้ดื่มหนัก

"นอนมาทั้งวัน ก็เลยอยากออกไปสูดอากาศค่ะ" ขวัญตาพูดไม่เต็มเสียงเท่าไร เพราะไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้นในเวลานี้เธอไม่อยากจะพูดด้วยสักคน

นอร์เวย์ได้แต่มองตามขวัญตาที่เดินออกไปด้านหลังรีสอร์ท "พรหมลิขิตมีจริงหรือวะเนี่ย" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าทั้งสองคนคงจะไปเจอกันที่นั่นโดยไม่ได้นัดหมายแน่

"ป้อ"

"ครับพ่อจะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นก็ได้" ไม่รู้หรอกว่าลูกอยากจะพูดอะไรด้วย แต่ก็แกล้งพูดไปแบบนั้นแหละ

สระบัวหลังรีสอร์ท..

ไชยานั่งอยู่ศาลากลางสระบัว ..สระบัวนี้เนื้อที่ก็ไม่ค่อยกว้างเท่าไร แต่มีศาลาไว้ให้นั่งชมบรรยากาศ

"ฉันไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย พรุ่งนี้เดี๋ยวซื้ออาหารมาเผื่อให้"

ไชยารีบหันกลับไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียง เขาก็เลยรีบแอบมุมเสาตรงที่นั่งนั่นแหละ

"หิวล่ะสิ ฉันก็เพิ่งได้กินข้าวเมื่อตอนเย็นนี้เอง"

"แปลกคนพูดกับปลาก็เป็น" ไม่ได้พูดแรงหรอกเพราะกลัวอีกคนได้ยิน

ขวัญตาค่อยๆ นั่งลงตรงสะพานที่เชื่อมต่อจากฝั่งมาหาศาลา และก็วิดน้ำเล่นเบาๆ