พลาดรัก นิยาย บท 48

พอเธอไม่ยอมเปิดประตูให้ไชยาก็เลยต้องได้ล่าถอย ..ปากเก่งขนาดนั้นคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

[ออฟฟิศสถาปนิก]

"คุณไปไหนมา" คนที่อยู่ในออฟฟิศเอ่ยถามเมื่อเห็นไชยากลับเข้ามา

"ไปหน้างาน"

"หน้างานต้องขับรถไปด้วยเหรอ"

"ทำไมพวกคุณต้องอยากรู้เรื่องของผมด้วย" รู้แล้วตอนที่ตัวเองเซ้าซี้นอร์เวย์คงมีความรู้สึกแบบนี้แหละ เพราะเรื่องบางอย่างก็บอกเพื่อนไม่ได้

"คุณเปลี่ยนไปมากเลยนะ เมื่อคืนนี้มีใครเอายา.."

"หยุด" สายตาไชยากรอกมองไปดูเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลัง "ผมขี้เกียจพูด"

"คุณเนี่ยนะขี้เกียจพูด?"

"ผมไปหน้างานดีกว่า" ไชยาลุกขึ้นหยิบอุปกรณ์เซฟตี้แล้วเดินมาเปิดประตูห้อง

"ไหนเมื่อกี้บอกว่าเพิ่งจะไปหน้างานไง"

"ยัง..ยังไม่หยุดอยากรู้เรื่องของผมอีก" ว่าแล้วเขาก็ปิดประตู

"แค่คืนเดียวทำให้คนเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ" ณวัฒน์หันไปพูดกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง ที่จริงก็ไปร่วมงานเลี้ยงด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ แต่ก็ไม่ได้มาอยู่รวมกลุ่ม

ส่วนนอร์เวย์และปิ่นมุกได้แต่แอบสงสัยว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาสองคน

เย็นวันเดียวกัน..

ทุกเย็นขวัญตาจะออกมาเดินเล่นรอบสวนหย่อมหลังรีสอร์ทตรงที่มีสระบัว แต่วันนี้เธอออกมาไม่ได้ ขนาดข้าวยังต้องได้โทรสั่งให้นำมาส่งถึงห้อง

"ทำอะไรอยู่ไม่เข้าห้อง" วันนี้นอร์เวย์บอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องมารับปลาบปลื้ม เพราะแม่ของแกคิดถึงมาก และตอนนี้ปิ่นมุกกำลังทำความสะอาดห้องเขาก็เลยพาลูกชายออกมาเดินเล่น

"คุณอยากรู้เรื่องของผมตั้งแต่เมื่อไร" ถ้านั่งอยู่หน้าห้องแล้วมองไปห้องของใครบางคน ก็จะเห็นอยู่ว่าเจ้าของห้องเปิดประตูออกมาไหม แต่พอถูกเพื่อนถามก็ชักจะไม่สบอารมณ์

"คุณนี่แปลกขึ้นทุกวัน แทนที่คุณจะเป็นคนถามผมไม่ใช่เหรอ..ว่าจะไปไหน..หรืออะไรประมาณนี้" นอร์เวย์ถึงกับเอ่ยปาก

"เบื่อคนอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านว่ะ" ว่าแล้วไชยาก็เดินไปด้านหลังรีสอร์ท เพราะเขาก็รู้แหละว่าเธอชอบไปเดินเล่นแถวนั้น

นอร์เวย์ก็เลยนึกสนุกขึ้นมาอีก "..อ้าวคุณขวัญตาจะไปไหนเหรอครับ"

ได้ยินชื่อนี้ไชยาที่กำลังเดินไปถึงกับหันมองกลับมา

"แนะๆๆๆ" รู้ได้ในทันทีเลยว่าตอนนี้ขวัญตามีอิทธิพลสำหรับเพื่อนของเขามาก เพราะผู้ชายดูกันออก

"คุณช่วยมีสาระหน่อยได้ไหม" พอรู้ว่าตัวเองถูกหลอกไชยาก็รีบเดินหนีไปจากตรงนั้น

และขณะที่นอร์เวย์กำลังจะพาลูกกลับเข้าห้อง ก็เห็นว่าประตูห้องของขวัญตาเปิดออกมา

"คุณขวัญเป็นยังไงบ้างครับ" นอร์เวย์ก็รู้ว่าขวัญตาไม่ได้ไปทำงานเพราะเมื่อคืนนี้ดื่มหนัก

"นอนมาทั้งวัน ก็เลยอยากออกไปสูดอากาศค่ะ" ขวัญตาพูดไม่เต็มเสียงเท่าไร เพราะไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้นในเวลานี้เธอไม่อยากจะพูดด้วยสักคน

นอร์เวย์ได้แต่มองตามขวัญตาที่เดินออกไปด้านหลังรีสอร์ท "พรหมลิขิตมีจริงหรือวะเนี่ย" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าทั้งสองคนคงจะไปเจอกันที่นั่นโดยไม่ได้นัดหมายแน่

"ป้อ"

"ครับพ่อจะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นก็ได้" ไม่รู้หรอกว่าลูกอยากจะพูดอะไรด้วย แต่ก็แกล้งพูดไปแบบนั้นแหละ

สระบัวหลังรีสอร์ท..

ไชยานั่งอยู่ศาลากลางสระบัว ..สระบัวนี้เนื้อที่ก็ไม่ค่อยกว้างเท่าไร แต่มีศาลาไว้ให้นั่งชมบรรยากาศ

"ฉันไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย พรุ่งนี้เดี๋ยวซื้ออาหารมาเผื่อให้"

ไชยารีบหันกลับไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียง เขาก็เลยรีบแอบมุมเสาตรงที่นั่งนั่นแหละ

"หิวล่ะสิ ฉันก็เพิ่งได้กินข้าวเมื่อตอนเย็นนี้เอง"

"แปลกคนพูดกับปลาก็เป็น" ไม่ได้พูดแรงหรอกเพราะกลัวอีกคนได้ยิน

ขวัญตาค่อยๆ นั่งลงตรงสะพานที่เชื่อมต่อจากฝั่งมาหาศาลา และก็วิดน้ำเล่นเบาๆ

"คงเพราะวันนี้อากาศร้อนแต่เช้า"

"จริงค่ะวันนี้แดดแรงมาก ..อีกไม่กี่วันก็ปิดไซต์แล้ว ปีใหม่ปีนี้คุณขวัญ จะกลับบ้านไหมคะ"

ใกล้ถึงวันปิดไซต์งานแล้วเหรอ..ถึงว่าทำไมแม่โทรมาหา

ช่วงเทศกาลไซต์งานก่อสร้างแบบนี้ถ้าไม่เปิดโอที ก็จะปิดไซต์ไปเลย

"ก็คงต้องกลับบ้านแหละค่ะ จะอยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไง" เพราะหยุดตั้งหกวัน คนอื่นคงกลับบ้านกันหมด

ขณะที่สาวๆ คุยกัน นอร์เวย์และไชยาที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ได้แอบมองมาดู

"คุณจะไปไหน" ไชยาเห็นว่านอร์เวย์กำลังจะเดินเข้าไปหาภรรยา

"ใกล้เลิกแถวแล้ว จะชวนเมียไปกินข้าวก่อนเข้าทำงาน..มีอะไร"

"ผมไปด้วย" ไชยารีบเดินตามหลังไป โดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาตเลย

"คุยอะไรกันอยู่ครับสาวๆ"

"ก็คุยเรื่องวันหยุดยาวนี่แหละค่ะ" ปิ่นมุกตอบสามี

"จริงด้วยแล้ววันหยุดยาวคุณขวัญตาจะไปไหนครับ" ที่นอร์เวย์ไม่ได้ถามปิ่นมุกเพาะคุยกันเรื่องนี้ไว้แล้ว ว่าจะไปค้างที่บ้านพ่อกับแม่ของเขา

"คงกลับบ้านค่ะ"

ไชยาที่ยืนอยู่ตรงนั้นมองหน้าคนที่พูดแบบเป็นห่วง

"ดีเหมือนกันนะครับนานทีปีหนจะได้กลับบ้าน"

"ค่ะ" ขวัญตาตอบออกไปไม่เต็มเสียงเท่าไร ถ้าเป็นคนอื่นคงจะดีใจ

"แล้วคุณไชยาล่ะปีใหม่จะไปไหน"

"ยังไม่รู้เลย แต่ถ้ามีใครชวนกลับบ้านด้วยก็คงจะไป"