พลาดรัก นิยาย บท 6

พอหมดเวลาพักเที่ยงปิ่นมุกก็ต้องรีบกลับมาไซต์งาน โดยที่ยังไม่ได้ทานอะไร..ไม่ใช่ไม่ทานเพราะทานไม่ลงมากกว่า

"ผมว่าจะบอกคุณอยู่ตอนเที่ยงที่โรงอาหารคนเยอะ เราสั่งให้แม่ค้าเอาเข้ามาส่งที่ออฟฟิศก็ได้ครับ" ไชยาเห็นเธอเดินเข้ามาก็เลยหาเรื่องชวนคุย

"ฉันไม่ได้ไปโรงอาหารค่ะ" ถ้าจะไม่ตอบก็ดูเสียมารยาท

คนที่นอนหนุนแขนตัวเองกับโต๊ะทำงานอยู่..พอได้ยินเสียงคุยกันก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ชงกาแฟ

"ที่จริงเขาก็ไม่ใช่คนแบบนี้หรอกครับ แต่วันนี้ไม่รู้ไปกินอะไรผิดสำแดงมา" ไชยากระซิบพูดกับปิ่นมุก เพราะรู้สึกว่าวันนี้นอร์เวย์ทำอะไรแปลกๆ

"ฉันขอทำงานก่อนนะคะ" ถ้าไม่ขอทำงาน ผู้ชายคนนี้ก็จะชวนคุยอีกนั่นแหละ

"ตามสบายเลยครับ ถ้าคุณอยากดื่มกาแฟ ก็มุมนั้นเลยนะครับ"

หญิงสาวไม่ได้ตอบและก็ไม่มองตามมือที่ไชยาชี้ไปด้วย เพราะรู้ดีว่าตอนนี้ใครยืนชงกาแฟอยู่ตรงนั้น

"ฉันขอออกไปเดินดูหน้างานหน่อยนะคะ" ทำงานไปได้สักพักหญิงสาวก็หอบเอาแบบหน้างานที่เธอรับผิดชอบ

"ได้เลยครับ ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม" เพราะคิดว่าเธอคงจะยังไม่รู้ว่าโซนไหนเป็นโซนไหน

"ไม่ต้องหรอกค่ะ" หญิงสาวหยิบเอาหมวกเซฟตี้และอุปกรณ์ที่เธอต้องใช้ แล้วเดินออกไป

"โอ๊ยยย"

"คุณไชยาคุณเป็นอะไร" เพื่อนที่ทำงานร่วมห้องรีบลุกมาดูว่าไชยาเป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็เอนตัวลงกับเก้าอี้แล้วร้องโอดโอย

"สงสัยว่าผมจะเป็นโรคหัวใจ"

"โรคหัวใจ?"

"มันเป็นกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอคุณไชยา"

"โรคนี้มันจะกำเริบตอนที่เจอคนถูกใจ..แต่ว่า"

"แต่ว่าอะไรครับ"

"พวกคุณอย่ารู้เลย"

"ไร้สาระ ทำงานให้มันได้เท่ากับที่เพ้อหน่อยได้ไหม"

"เอ้าา นี่ก็ไม่รับมุกเพื่อนเลย" ไชยาก็เลยเลิกเล่นเมื่อถูกนอร์เวย์พูดเบรก

เย็นวันเดียวกัน..

พอเลิกงานปิ่นมุกก็รีบออกมาก่อนใครเพื่อน เพราะเธอกลัวว่าพี่เลี้ยงจะพาลูกออกมาเดินเล่นรอบรีสอร์ท