พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 64

อรัณหลังจากที่ริวโทรตามร่างสูงก็รีบกลับเข้าไปมหาลัยเพื่อที่จะไปเอารถ และขับรถออกมาตามที่ริวส่งโลเคชั่นมาภายในยี่สิบนาที แต่อีกใจก็อดเป็นห่วงมิริณไม่ได้ที่เขาและเธอยังไม่เคลียร์กันเลยด้วยซ้ำ

เมื่อมาถึงอรัณก็เจอกับริกและริวสองพี่น้องที่จอดรถรอที่หน้าคอนโดแห่งหนึ่ง

"ไอ้อรัณมึงฟังกูนะ มึงวางแผนให้ดีก่อนว่าจะเอายังไงกับแพท แม่งนัวร์กันซะขนาดนี้ อย่าบอกนะไอ้ห่านั้นเป็นเพื่อนของเธอ อย่างที่บอก" ริวเอ่ยมาขณะที่อรัณมาถึง ริวได้แต่เสมองหน้าเพื่อนที่ชุดนักศึกษานั้นเปียกโซก และตามตัวยังมีรอยเล็บที่เต็มไปตั้งต้นคอและหน้าอก เนื่องจากอรัณเปิดกระดุมเม็ดบนสุด

"เออ กูรู้แหละ" อรัณเอ่ยด้วยสีหน้าคิดหนัก

"อ่า...ไอ้เชี่ยรัณ คอมึงไอ้สัส นี้อย่าบอกนะ ให้พวกกูช่วยตามสืบเรื่องแฟนมึง แต่เจ้าของเรื่องแม่งไปกกกับเด็กมา อ่าไอ้สัส แม่งไอ้เพื่อนเลวของกู" ริกที่ลงมาจากรถแเห็นสภาพของอรัณถึงกับว่ามา แม่งรอยมาเต็มขนาดนี้ เลวซะมัดแม่งปล่อยกูสองคนเป็นโคนันแล้วแม่งไปมีความสุขมาสัสรัณ

"พวกมึงเลิกจับผิดกูเถอะ แล้วเราจะเข้าคอนโดนี้ได้ยังไง" อรัณถามสองพี่น้องเพราะคอนโดที่เขายืนอยู่ตอนนี้ความปลอดภัยค่อยข้างสูง ยากมากที่คนนอกนั่นจะเข้าไปได้

"กูพอมีคนรู้จักคนที่พอจะพาเราเข้าได้" จากนั้นไม่นานหญิงสาวคนนึงก็เดินลงมา ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเรียวตะ โชคดีที่ไอ้ริกขอเบอร์พี่เขากับไอ้เรียว

"มึงไปกับไอ้ริวและกัน กูจะรอที่รถ" ไอ้ริกเอ่ยมา ไอ้ริวได้แต่พยักหน้า

"อ่า...ไอ้เชี่ยรัณ กูแม่งยิ่งกว่าเมียมึงอีกคนแล้วนะ ที่พาผัวมาตามเมียมึงอีกคน ฮ่าๆ" จากนั้นไอ้ริวก็หัวเราะออกมา

"สัส กูยิ่งเครียดๆ อยู่ มึงแม่งเล่นไม่ดูเวลา" จากนั้นไอ้ริวก็ใช้ความหล่ออันมีเสน่ห์และความเจ้าเล่ห์ของมันทำหน้าที่สอบถามกับ โอปาเลเตอร์ คอนโดทันที ไม่นานไอ้ริวก็ได้เบอร์ห้องของไอ้เก่ง

"อ่า...เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ ว่าไอ้เก่งไม่ใช่แค่เพื่อนของแพท"

"ห้อง 438 เชี่ยรัณกูรอมึงแถวนี้ละกัน ให้มึงเข้าไปเคลียร์กับคนของมึงเอง ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล กูจะได้เรียกไอ้ริก" ไอ้ริวเอ่ยมา

จากนั้นอรัณก็เดินไปยังห้องของไอ้เก่งภายในใจของผมตอนนี้มันกับรุ่มร้อนขึ้นมาในอก ภาพในไลน์ที่ไอ้ริวส่งมา แม่งนัวเนียกันเกินกว่าคำว่าคนรู้จักและเพื่อนอย่างที่เธอบอกกับเขา

เมื่อมาถึงอรัณก็ไม่รอช้าฝ่ามือหนากดกริ่งหน้าห้องของเก่งทันที ร่างสูงยืนรอเจ้าของห้อง ด้วยความรุ่มร้อนใจ แพทจะมีใครใหม่หรือเลิกกับเขาก็ไม่ว่า เพราะเขาเองก็มีมิริณที่ลับหลังเธอเช่นกัน ที่มาวันนี้เขามาถึงที่นี่เพราะต้องการเห็นกับตาว่าแพทก็ลับหลังเขาด้วยเช่นกัน

ส่วนคนที่เป็นต้นเหตุให้อรัณต้องมาถึงที่นี่นั้น แพทเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงนอนของเก่ง และทั้งสองกำลังร่วมรักกันอยู่บนเตียงนอน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอและเก่งนั้นมีอะไรกัน ต่างฝ่ายต่างถูกใจเพียงแต่เราสองคนไม่มีสถานะ รู้ถึงขอบเขตของความสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี หญิงสาวที่โดนชายหนุ่มปรนเปรอด้วยประสบการณ์ที่มากกว่า แพทถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อโดนแกร่นกายหนาของเก่งเคลื่อนตัวเข้าๆ ออกๆ แต่นั้นทั้งเก่งต้องหยุดชะงักลงเมื่อมีเสียงกริ่งดังขึ้นมา

ร่างสูงของเก่งถึงกับหยุดชะงัก แพทถึงกับค้างกลางอากาศ

!! โธ่...เว้ย แม่งใครว่ะ" เก่งสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อมีใครกดกริ่งขัดจังหวะของตนและแพท เก่งที่กำลังจะลุกแต่กับโดนแพทกอดร่างเอาไว้แน่น

"ต่อให้จบเถอะคะ ฉันกำลังต้องการคุณ" แพทไม่คิดจะสนใจคนที่ขัดจังหวะเธอเลยด้วยซ้ำ เก่งยกยิ้มให้กับคนตรงหน้าอย่างพอใจ ที่แพทนั่นมักจะร้อนแรงอยู่เสมอ

"ตามนั้น" เก่งเอ่ยมาแค่นั้น เมื่ออีกฝ่ายเปิดทางให้ขนาดนี้ คนอย่างเขาก็ไม่รีรอ แก่นกายหนาของเก่งก็ทำหน้าที่ต่อทันที ด้านแพทสำหรับเก่งเขาคือผู้ชายที่ทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้งเมื่อฉันต้องการ

เมื่อเก่งขยับตัวได้ไม่ได้ เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังรัวขึ้นมา ทำเอาเก่งถึงกับไม่มีอารมณ์ที่จะร่วมรักต่อกับแพท

"โธ่โว้ย แม่งจะกดห่าไรนักหนาวะ" ด้านแพทเองถึงกับหงุดหงิดที่เสียงกริ่งหน้าห้องของเก่งนั้นดังรัวๆ ขึ้นมา ราวกับมีเรื่องด่วนอะไร

"คุณรีบไปแต่งตัวและรอผมอยู่ในห้องเถอะ"

"ทำไมใครเหรอ หรือเป็นพวกผู้หญิงที่คุณซ่อนเอาไว้ เขาถึงได้ตามคุณมาที่นี่" แพทเอ่ยกับเก่งมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่มีคนเข้ามาขัดความสุขของตน

"แพทคุณอย่าโวยวายไปสิครับ ผู้หญิงที่ไหนผมก็ไม่ถูกใจเท่าคุณอีกแล้ว" เก่งเอ่ยมาด้วยเสียงเรียบ ราวกับกลัวว่าแพทนั่นจะโกรธตน

"คุณรีบไปรับแขกของคุณเถอะ" เก่งหยิบชุดคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมใสอย่างลวกๆ นี้เป็นครั้งแรกที่เขาไม่เสร็จ แม่งหงุดหงิดชิบหาย

ด้านแพทเก่งเขาก็ไม่เลวนะ ที่ฉันให้เขาเป็นได้แค่คู่นอนของฉันเพราะฉันมันรักความสบาย เก่งให้ฉันได้แค่เรื่องเซ็ก ชื่อเสียงคำว่าสะใภ้มหาเศรษฐีเขาให้ฉันไม่ได้ถ้าเทียบกับอรัณ

!! แก๊ก !! มือหนาที่เปิดประตู ใบหน้าอันคมสันของเก่งถึงกับชะงักที่เจอใบหน้าของคนไม่คาดคิด

"คุณ...อรัณ" เก่งเอ่ยมาด้วยท่าทีตกใจ และมีพิรุธ

"คุณรู้จักผมด้วยสินะ" อรัณเอ่ยพร้อมกับเสมองใบหน้าของเก่ง

"ทำไมผมจะไม่รู้จักละครับ คุณเป็นลูกชายคนเล็กของคุณอนันต์" ซึ่งก็คือน้าเขยของเขา

"งั้นก็ดี ผมจะได้ไม่อ้อมค้อมให้เหนื่อย" อรัณเอ่ยกับเก่งมาอย่างซึ่งๆ หน้า

"คุณมีธุระอะไรกับผม" เก่งเอ่ยถามอรัณกลับ แม้ในใจเขาเองรู้อยู่แล้ว ว่าอรัณมาที่ทำไม ไม่คิดว่าพวกเขาจะถูกสะกดรอยตาม เก่งได้แต่เสยิ้มออกมาเมื่อเกมส์ของเจาละแพทนั้นกำลังจะโอเวอร์