พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 148

ประกายความยินดีในดวงตาของตวนมู่สวี่ชิงยามมองเขา ไม่อาจปิดบังได้ ก่อนหน้านี้มองแล้วยังรู้สึกไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า ประกายแสงนั้น มีให้เพียงเขาผู้เดียว

จิบชาใสๆ ไปคำหนึ่ง “หลายวันนี้คงยุ่งมากสินะ?”

สวี่ชิงนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเขา “ขอรับ ก็ยุ่งอยู่” แต่ละวันมีเรื่องต้องทำมากมายจริงๆ

“ตอนอยู่บนรถม้าบอกว่า มีอะไรจะให้เปิ่น...ให้ข้าดูรึ?”

“ท่านก็คงสงสัยเหมือนท่านหยิ่นใช่หรือไม่ขอรับ ว่าทั้งๆ ที่สบู่หอมขายดีมาก เหตุใดข้าจึงบอกว่าแต่ละวันจะขายได้เพียงยี่สิบก้อน?”

จิ้งอ๋องพยักหน้า เขามีคำถามในใจจริงๆ แต่ก็เคยคิดไว้เช่นกัน “เป็นเพราะวัตถุดิบที่ต้องการหายากรึ? หรือว่าต้องใช้ในปริมาณมาก?”

“อืม การทำสบู่หอมต้องใช้ด่างปริมาณมาก ท่านมีคนเก่งกาจอยู่ใต้บัญชามากมาย สามารถส่งคนไปค้นหาดูได้หรือไม่ขอรับ ว่ามีที่ใดมีเหมืองแร่ด่างหรือทะเลสาบด่างบ้าง?”

สวี่ชิงกล่าวพลางอธิบายเรื่องเหมืองแร่ด่างและทะเลสาบด่างให้เขาฟังคร่าวๆ

“เสี่ยวซงจื่อบอกว่า สบู่หอมของเจ้า ทำมาจากขี้เถ้าจากพืช? เหตุใดยังต้องใช้ด่างอีก?”

วันนั้นจิ้งอ๋องได้ฟังเสี่ยวซงจื่อเล่าอย่างตื่นเต้นว่า ตวนมู่สวี่ชิงคือยอดคน สามารถใช้ขี้เถ้าจากพืชที่ไร้ค่า ผสมกับของบางอย่าง แล้วทำเป็นสิ่งที่เรียกว่า ‘สบู่หอม’ ซึ่งเป็นของใช้แทนสบู่สมัยก่อนได้

“ในขี้เถ้าสามารถสกัดด่างออกมาได้ แต่ได้ไม่มาก หากต้องการผลิตจำนวนมากเพื่อขาย ก็ยังคงต้องหาเหมืองแร่ด่างหรือทะเลสาบด่างให้พบ”

หลงจิ้งซิวพยักหน้า “เรื่องเหล่านี้เจ้าเรียนรู้มาจากที่ใด?”

ตวนมู่สวี่ชิงตอบอย่างมั่นใจ “อ่านเจอในตำราอย่างไรเล่าขอรับ ท่านไม่เคยได้ยินหรือว่าในตำรามีบ้านทองคำ ในตำรามีโฉมงามดั่งหยก?”

จิ้งอ๋องหรี่ตาลงเล็กน้อย “ยังต้องการโฉมงามดั่งหยกอีกรึ?”

สวี่ชิงยิ้ม “ท่านคือ ‘โฉมงามดั่งหยก’ ที่ข้าต้องการที่สุด พวกเรายังต้องหาเงินอีกมากมาย วันหน้าพวกเรามาสร้างบ้านทองคำด้วยกันดีหรือไม่ขอรับ?”

จิ้งอ๋องกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นัก “ซุกซนนัก!”

แล้วจึงกล่าวต่อว่า “อีกสองวัน ข้าจะหาคนที่ไว้ใจได้สักสองสามคนให้เจ้า เจ้าจงสั่งรายละเอียดของที่ต้องการค้นหาให้พวกเขาฟังอย่างละเอียด ทั้งพืชทะเลทรายและแมลงที่เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ด้วย ความสามารถในการค้นหาสิ่งของของพวกเขานั้นเก่งกาจมาก น่าจะหามาให้เจ้าได้”

“เช่นนั้นก็ดียิ่งเลยขอรับ ไปเถิด ข้าจะพาท่านไปดูวัตถุดิบทำสบู่หอมก่อน”

ตวนมู่สวี่ชิงพาเขาไปยังโรงเก็บฟืนด้านหลัง ในห้องมีกระสอบป่านใบใหญ่วางกองอยู่ยี่สิบใบ

“ในนี้บรรจุแต่ขี้เถ้าจากพืชรึ?” จิ้งอ๋องถาม

สวี่ชิงเดินเข้าไปแก้ปมกระสอบใบหนึ่ง เผยให้เห็นกระดาษน้ำมันหนาชั้นหนึ่ง ภายในกระดาษน้ำมันบรรจุโซเดียมไฮดรอกไซด์ของแท้ไว้ “มิใช่ขี้เถ้าขอรับ แต่คือด่าง”