พลิกชะตาฝ่าลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 17

ฮูหยินเมิ่งไม่มีทางเลือก จึงได้แต่กำชับอย่างระมัดระวังว่า “ให้สาวใช้ตระกูลเฉียวตรงประตูพาเจ้าไป รีบไปรีบกลับ”

เมิ่งกู่เสวี่ยขานตอบอย่างดีใจ พลันฉวยโอกาสตอนคนไม่สนใจทางนี้ เดินออกไปอย่างระมัดระวัง

นางจะรู้ได้อย่างไรว่า เมื่อมีคำเตือนของเฉียวเจียวเจียว ฮูหยินเฉียวจึงแบ่งใจมาสังเกตนางตลอดเวลา

พอเห็นเมิ่งกู่เสวี่ยกระสับกระส่าย ฮูหยินเฉียวก็เรียกหลิวมั่วสาวใช้ที่อยู่ข้างกาย แล้วกำชับเบา ๆ สองสามประโยค

หลิวมั่วขานตอบอย่างนอบน้อม แล้วออกไปเงียบ ๆ

อีกด้านหนึ่ง ภายใต้การคุ้มกันของแม่นมหลิว เฉียวเจียวเจียวถูกส่งถึงอ้อมแขนของเฉียวจงกั๋วอย่างราบรื่น

เมื่อเทียบกับเสียงพูดคุยอันมีชีวิตชีวาระหว่างเหล่าฮูหยินตรงโถงด้านหลัง หน้าเรือนก็เงียบสงัดและจริงจังจนน่ากลัว

ดวงตาของเฉียวเจียวเจียวหมุนไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

[เร็ว ให้ข้าดูหน่อยสิว่าพระเอกอยู่ไหน!]

เฉียวจงกั๋วได้ยินความในใจของลูกสาว จึงรีบหันหน้าของนางไปทางองค์ชายรองอย่างรู้ใจ

เฉียวเจียวเจียวเห็น ก็ตกตะลึงทันที

เด็กหนุ่มใบหน้างดงาม จมูกโด่ง ใบหน้าราวกับหยกขาว คิ้วสีดำเรียวยาวและชี้ขึ้น

ดวงตาของเขาลึกกว่าคนปกติ หางตายกขึ้นเล็กน้อย ซึ่งเพิ่มความมีเสน่ห์ให้กับใบหน้าสุดหล่อเหลาดวงนี้

เฉียวเจียวเจียวประเมินอย่างไม่มีความเห็นส่วนตัว

[หล่อ! หล่อจนต้องฉีกขาหมุนขึ้นสู่ท้องฟ้าแบบสามร้อยหกสิบองศาไร้จุดบอด!]

เฉียวจงกั๋ว : ?

เฉียวเทียนจิงกับเฉียวตี้อี้ : ?

องค์ชายรองมีใบหน้างดงาม หายากบนโลกจริง ๆ

มารดาผู้ให้กำเนิดเขาคือองค์หญิงอวี้หลิวสาวงามอันดับหนึ่งของแคว้นทางเหนือในเวลานั้น

หลังจากแคว้นทางเหนือแพ้สงคราม องค์หญิงอวี้หลิวก็ถูกส่งมาเจริญสัมพันธไมตรีด้วยการอภิเษกสมรส และเป็นอวี้เฟยของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน หลังจากให้กำเนิดองค์ชายรองก็สิ้นพระชนม์

ความลับที่เกี่ยวข้องกับพระราชวัง น้ำในนั้นลึกเกินกว่าจะวัดได้

เฉียวเจียวเจียวถอนหายใจในใจ จุดยืนเป็นตัวกำหนดทัศนคติจริง ๆ

ตอนอ่านบทประพันธ์ต้นฉบับครั้งแรก รู้สึกว่าพระเอกหล่อเหลา แข็งแกร่ง และน่าสงสารจริง ๆ ตอนหลังแก้แค้นได้สุดยอดมาก

จากจุดยืนของตระกูลเฉียวในตอนนี้ เพื่อการแก้แค้นครั้งใหญ่พระเอกสมคบคิดกับแคว้นทางเหนือ สังหารขุนนางดีซึ่งจงรักภักดีต่อกษัตริย์และประเทศชาติ กำจัดอุปสรรคทุกอย่าง โหดเหี้ยมอำมหิตจริง ๆ

[เฮ้อ เป็นเพราะเรื่องกำจัดมารดาและเก็บลูกไว้ในเวลานั้น ทำให้องค์ชายรองเกลียดชังฮ่องเต้ ฮองเฮา และทุกคน]

[อย่ามองว่าตอนนี้เขาอ่อนแอและไร้ความช่วยเหลือ ยืนอยู่ตรงนี้ด้วยใบหน้าไร้เดียงสา อันที่จริงเขายื่นเขี้ยวของตนเองออกมาแล้ว]

[อีกไม่นาน คนของแคว้นทางเหนือจะติดต่อมาหาเขา]

[ทำไมหลักฐานการสมคบคิดกับศัตรูทรยศชาติที่ท่านป้ายัดให้ตระกูลเฉียวถึงได้สมจริงขนาดนั้น เพราะตราประทับบนเอกสารพวกนั้นล้วนเป็นของจริงอย่างไรล่ะ]

เฉียวจงกั๋วใจสั่นอย่างรุนแรง ในขณะที่ตกใจกลัว ความโกรธซึ่งยากจะควบคุมก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมา

คาดไม่ถึงว่าองค์ชายรองจะสมคบคิดกับคนของแคว้นทางเหนือ