ตอนที่เฟิ่งชิงหัวเดินออกมาจากห้อง ชายผู้นั้นถูกกดอยู่บนพื้นอย่างขยับเขยื้อนไม่ได้แล้ว เขาจ้องเขม็งมาที่นางอย่างไม่ละสายตา “ไหนบอกว่าจะปล่อยข้าไปไม่ใช่หรือ”
เฟิ่งชิงหัวยิ้มแล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว ข้าเคยบอกว่าจะปล่อยเจ้าไป แต่ว่าเจ้าตั้งใจเอาศัสตราวุธมาโกงข้า จนเกือบทำให้ฉีเป่าเจต้องเสียหายและสูญเงินหมดตัว เขาจะเอาเรื่องเจ้าคืน เจ้าจะมาโทษข้าไม่ได้นะ”
หลังจากนั้น ไม่รอให้ชายคนนั้นทันพูดอะไรก็ถูกลากตัวออกไป จากนั้นก็เกิดเสียงดังโครมครามแล้วตามด้วยเสียงร้องครวญคราง
จ้านเป่ยเซียวเดินไปหาเฟิ่งชิงหัวแล้วหยุดยืนเคียงข้างนางพลางมองไปที่มุมๆ หนึ่ง “ทำไมต้องไว้ชีวิตเขาด้วย”
เฟิ่งชิงหัวกล่าวว่า “เก็บเขาเอาไว้เพื่อให้เขาช่วยสื่อสารคำพูดแทนข้า เขาเป็นแค่ลูกกระจ็อกคนหนึ่ง ฆ่าเขาตายก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
ไม่นานนักโม่เหลิงก็ยกเอาห่อผ้าไหมที่บรรจุของอยู่เข้ามา แล้วส่งให้เฟิ่งชิงหัวอย่างนอบน้อม “พระชายา นี่คือศัสตราวุธที่เพิ่งจะนำกลับมา ท่านช่วยลองดูได้ไหมว่ามีตรงไหนที่ผิดปกติ”
เฟิ่งชิงหัวเปิดผ้าไหมออก จากนั้นหยิบร้อยเข็มพายุสาลี่ขึ้นมาถือในมือ ไม่นานนักก็รื้อทุกอย่างออกเป็นเศษเล็กเศษน้อย ทำเอาโม่เหลิงขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
ฝีมือที่มีความเชี่ยวชาญเช่นนี้ แน่ใจหรือว่าเป็นเพียงคุณหนูที่วันๆ อยู่แต่ในเรือนและทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง?
หากเทียบกันแล้วอารมณ์ของจ้านเป่ยเซียวสงบนิ่งกว่าโม่เหลิงมาก ต่อให้ตอนนี้เฟิ่งชิงหัวกล่าวขึ้นมาว่าของชิ้นนี้นางเป็นคนประดิษฐ์เอง เขาก็คงไม่ประหลาดใจแต่อย่างใด
เฟิ่งชิงหัวหยิบอุปกรณ์ที่คล้ายๆ กันออกมาจากอะไหล่เล็กๆ อีกหนึ่งอย่าง นางยิ้มพลางกล่าวว่า “อันนี้แตกแล้ว”
โม่เหลิงจ้องไปที่วงกลมเล็กๆ อย่างไม่เข้าใจ “นี่คืออะไรหรือ ถ้าแตกแล้วจะมีผลอย่างไรบ้าง”
“ร้อยเข็มพายุสาลี่มีทั้งหมดเก้าร้อยเก้าสิบเข็ม หากปล่อยออกไปแล้วภายในระยะเวลาอันสั้นจะมีแรงทำลายล้างอย่างน่าตื่นตะลึงมาก แต่หลังจากใช้งานไปแล้วหนึ่งครั้งจะต้องรื้ออะไหล่ทั้งหมดออกมาแล้วเปลี่ยนอุปกรณ์ภายในให้เป็นเช่นเดิม หากไม่เปลี่ยนจะทำให้ประสิทธิภายตรงกันข้าม ทำลายตัวเอง อีกอย่างของชิ้นนี้พกพาไม่สะดวก จะต้องเป็นคนที่พลังมากถึงจะควบคุมมันได้ มันสามารถโจมตีคนได้ถึงห้าจั้ง พื้นที่ในการโจมตีกว้างขวาง ว่ากันว่าสามารถโจมตีได้หลายร้อยคน แต่ว่าเมื่อเอาไปใช้งานจริงกลายเป็นว่า ยังไม่ทันจะยกขึ้นมาใช้อีกฝ่ายก็รู้แล้วว่าเรากำลังจะโจมตี ทำให้ศัตรูหนีไปก่อน คงไม่มีใครโง่ถึงขั้นยอมเป็นเป้านิ่งให้พวกเราอยู่ที่เดิม ดังนั้นจะเรียกมันว่าศัสตราวุธก็คงไม่ได้ ผู้ที่ใช้งานมันอาจจะโดนพลังของมันเล่นงานตนเองได้”
เมื่อได้ยินสตรีที่อยู่ตรงหน้าบรรยายโครงสร้างและข้อเสียของร้อยเข็มพายุสาลี่เช่นนี้ โม่เหลิงก็เข้าใจทะลุปรุโปร่งขึ้นมา
เมื่อก่อนพอได้ยินว่าเป็นของที่ผลิตจากหมู่บ้านศัสตราวุธ ในตอนนั้นเองเขาก็เข้าไปในอาณาเขตของศัสตราวุธอื่น เพราะขอให้เป็นคนที่ผลิตจากหมู่บ้านศัสตราวุธก็สามารถแน่ใจได้ว่าเป็นของที่ประณีต แต่ไม่คิดเลยว่าจะทำให้เกิดปัญหาอื่นๆ ตามมารวมทั้งปัญหาในการใช้งานจริงด้วย
ตอนนี้โม่เหลิงแอบชื่นชมอยู่ในใจ โชคดีที่เรียกเก็บของชิ้นนี้กลับมาได้ไว ไม่อย่างนั้นแล้วหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นคนที่ใช้งาน พวกเขาฉีเป่าเจคงจะต้องเกิดเรื่องวุ่นวายตามมาไม่น้อย
เฟิ่งชิงหัวกล่าวว่า “ช่วยข้าหารถม้าหน่อย ตอนนี้ข้าอยากไปนอกเมือง”
โม่เหลิงรีบกล่าวอย่างหัวไวว่า “เดี๋ยวจะไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้เลย”
“ข้าจะไปส่งเจ้า” จ้านเป่ยเซียวกล่าว
เฟิ่งชิงหัวได้ยินดังนั้นก็เลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ นางรู้สึกว่าหลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ จ้านเป่ยเซียวน่าจะไม่อยากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว
จะอัพเรื่องนี้ต่อไปมั้ยค่ะ😭...
เรื่องนี้หายไปนาน...